Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Ιουνίου 2025
Σύφλογο η δίνη η προερχομένη εκ της συναντήσεως φλογών πρώην κεχωρισμένων. Συνήθης κατάρα· » Να σε πάρη το σύφλογο.» Μ' επήρε το σύφλογο»! Μας δέρν' η ανεμοριπή. σ. 225 Ανεμοριπή ορμή ανέμου παρασύροντος παν το προστυχόν, και τούτο προς δήλωσιν καταστροφής. » Μας επήρε η ανεμοριπή. »
Στον καταπιόνα του λαιμού τον βάρεσεν η πέτρα, 485 Και της ζωής του εχάλασε σε μια στιμή τα μέτρα. Βουβός, ταμπηχτοκέφαλα, και καταματομένος, Χωρίς ανάσα και πνοή διπλώθηκε σφασμένος. Αυτός ο θάνατος με μιας τους Ποντικούς μουδιάζει, Κι' από την πρώτη τους ορμή ν' αποκοπούν τους βιάζει· 490 Κι' οι Μπακακάδες θάρρεψαν και χαμοξανασαίνουν, Και με καινούργιαις δύναμες τη μάχη πάλι σταίνουν.
Πολύ ορθά. Ξένος. Θεαίτητος. Έτσι φαίνεται. Ξένος. Άραγε αυτό το λέγεις με επίγνωσιν, ή μήπως από την συνήθειαν σε παρέσυρε η ορμή του λόγου, διά να το παραδεχθής αμέσως; Θεαίτητος. Πώς και διατί αυτή η ερώτησις; Ξένος. Πραγματικώς, αξιομακάριστε φίλε, ευρισκόμεθα εις έν ζήτημα παρά πολύ δύσκολον.
Ω παντοδύναμε Παιάν, εύρε εσύ τον τρόπο ν' απομακρύνης το κακόν από αυτό το σπίτι. Βοήθησε• βοήθησε γιατί και προ ολίγου συ έσωσες τον Άδμητον και συ μπορείς και τώρα και απ' αυτόν τον θάνατον, αν θέλης, να τον σώσης και να κρατήσης την ορμή την φονική του Άδου. Ω γυιέ του Φέρητος, εσύ• τι τύχη σε προσμένει τώρα οπού θα στερηθής τέτοια άξια γυναίκα!
Αλλ' όταν ο Τερερές επλησίασε και ο Μανώλης έτρεξε προς αυτόν απειλητικώς, παρουσιάσθη μία απρόοπτος δυσκολία. Ο Τερερές σταματήσας εξείλκυσεν από την ζώνην του ένα πασαλήν και υποτρέμων του είπεν: — Είντα θες, μωρέ; Να σε σκοτώσω; Η γενναία ορμή του Μανώλη ανεκόπη, ωπισθοδρόμησε μάλιστα ολίγον.
Του απάντησε ο πολύπαθος ο θείος Οδυσσέας• «'Σ την φρικτή μάχη να ευρεθούν εκείνοι δεν θ' αργήσουν, οπόταν να ξεχωρισθή 'ς τα μέγαρά μου αρχίση η ορμή του Άρη ανάμεσα 'ς εμάς και τους μνηστήραις• αλλά συ τώρα θε να πας, άμ' η αυγή ροδίση, 270 σπίτι μας, και πλησίαζ' τους προπετείς μνηστήραις• εμ' έπειτα ο χοιροβοσκός 'ς την πόλι θα οδηγήση παρόμοιον με γέροντα τρισάθλιον ψωμοζήτη. κ' εάν εμέ 'ς το σπίτι μου εκείνοι εξουθενώσουν, τον πόνο κλείε 'ς την ψυχήν, εν ώ κακοποιούμαι. 275 και αν απ' το δώμα βγάλουν με ποδοσυρτά 'ς τον δρόμο, ή με κτυπήσουν, κύτταζε και την καρδιά σου σφίγγε. μόνον με τρόπον μαλακό συ λέγε τους να παύσουν απ' ταις μωρίαις• και ποσώς δεν θα πεισθούν εκείνοι• ότ' ήλθεν ήδη επάνω τους η διωρισμέν' ημέρα. 280 κ' έν' άλλο ακόμη θα σου ειπώ και ας το φυλάξη ο νους σου• όταν, ως η πολύβουλη θα με διδάξη Αθήνη, σου νεύσω με την κεφαλή, και άμα συ μ' εννοήσης, τ' άρματ', όσα σου ευρίσκονται 'ς τα μέγαρά μας, όλα σήκωσε, και 'ς το απόκρυφο του υψηλού θαλάμου 285 θέσε τα, και αποκοίμησε με λόγια τους μνηστήραις, όταν, ενώ τ' αναζητούν, για κείνα σ' εξετάσουν• θα ειπής• —τα πήρ' απ' τον καπνόν, ότι δεν είναι πλέον ως ο Οδυσσέας τ' άφινε πριν πάγη 'ς την Τρωάδα, και ως 'πώφθαν' άχνα της φωτιάς την πρώτη λάμψι εχάσαν. 290 και άλλο τι μεγαλήτερο 'ς τον νου μου 'βαλε ο Δίας• μήπως σας φέρ' εις μάλωμα, και κτυπηθήτε, η μέθη, και το τραπέζι ατιμασθή με αίμα και η μνηστεία• 'ς τον εαυτό του ο σίδηρος σέρνει τον άνδρα μόνος.— πλην δυο μαχαίρια φρόντισε ν' αφήσης, δυ' ασπίδαις 295 και δυο κοντάρια, πρόχειρα μόνον 'ς εμάς τους δύο ορμώντας να τ' αδράξουμε• και ωστόσο θα τυφλώση αυτούς η Παλλάδ' Αθηνά και ο πάνσοφος ο Δίας. κ' έν' άλλο ακόμη θα σου ειπώ και ας το φυλάξη ο νους σου• αν είσαι αλήθεια τέκνο μου και απ' το δικό μας αίμα, 300 να μην ακούση εδώ κανείς ότ' ήλθ' ο Οδυσσέας, μήτ' ο Λαέρτης μάθη αυτό, και μήτε ο χοιροτρόφος, μήτε κανείς των σπιτικών, μη καν η Πηνελόπη. αλλ' εμείς μόνοι, εγώ και συ, των γυναικών την γνώμη ας μάθουμε, και εις δοκιμή θα βάλουμε τους άνδραις 305 τους δούλους, —ποιος μας σέβεται και μας φοβείτ' ακόμη, ποιος λησμονεί μας, και αψηφά σε 'που 'σαι τέτοιος νέος».
Ο Έφις ένοιωθε να τον παίρνει μακριά κάτι που έμοιαζε με ορμή του ανέμου: αναμνήσεις και ελπίδες τον ανύψωναν. Περίμενε τον Τζατσίντο, και ο Τζατσίντο ερχόταν τάχα να του φέρει φανταστικά νέα: ότι βρήκε δουλειά, ότι κράτησε την υπόσχεσή του να είναι η παρηγοριά για τις ηλικιωμένες θείες του. Και ότι τάχα ο ντον Πρέντου είχε ζητήσει τη Νοέμι να γίνει γυναίκα του…
Εξεθύμαινε, ραγισμένο χώνεβε στον κομμένο λαιμό του το τελεφταίο μουγκρητό. Εχουρχούριζε σπαραγμένος ο λάρυγγας. Αφρούς κ' αίματα εχούχλαζε, κάτω από τάπονο μαχαίρι, ταπονώτερο του μακελάρη χέρι. Στρυφτογύρισε τόρα το διάπλατο μαχαίρι στον ανοιγμένο λάρυγγα μ' ορμή. Το αίμα ανάβλυσε πλιότερο. Εσπάραξε το βόιδι για τελεφταία φορά. Αναχάσκισαν τάσπρα του χείλια. Εξεχύθηκαν ποτάμια αφροί κ' αίματα.
Βλέποντας μέσα μια όψη κουρασμένη, μου φαίνεσαι πως θλίβεσαι διπλά, σα να ρωτάς: Χαρά στη γη δε μένει; ο αγώνας δε θερμαίνει την καρδιά; Και πιο πολύ πονείς γιατί μαζί σου τη λαχτάρα σου πήρες, την ορμή σου.
Κοινώς πιστεύεται ότι η ορμή των Ρώσσων και η ευστάθεια κατά τον πόλεμον οφείλεται εις τον θρησκευτικόν φανατισμόν. Εις έν διήγημα του Γκάρσιν, υπόθεσιν έχοντος εκ του ρωσσοτουρκικού πολέμου, οι Ρώσσοι στρατιώται παρίστανται αγνοούντες κατ' όνομα τους Τούρκους, την δε Βουλγαρίαν συγχέοντες με την Βουχάραν. Αν πρόκειται περί θρησκευτικού αισθήματος, διαφέρει.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν