Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Μαΐου 2025
Παν ότι εγένετο πρέπει να είναι σωματοειδές και ορατόν και απτόν. Αλλ' ουδέν πράγμα χωρίς του πυρός δύναται να είναι ποτε ορατόν, ούτε απτόν χωρίς στερεότητος, στερεόν δε δεν δύ- ναται να είναι άνευ της γης.
Και όμως είχε 'ς το κούτελον ένα πρήξι- μον ωσάν αυγόν — φοβερόν πρήξιμον! Και έκλαιε δυ- νατά! «Τι είν' αυτά, λέγει ο μακαρίτης· μου πέφτεις προύμυτα τώρα, λέγει· όταν βάλης γνώσιν, θα πέφτης ανάσκελα. Αλήθεια, Ζουλή;» κ' εκείνο αφίνει τα κλαύ- ματα και του λέγει, ναι. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Τώρα σου λέγω σώπαινε, και παύσε, παραμάνα. ΠΑΡΑΜΑΝΑ Ιδού που ετελείωσα. — Θεός να σε χαρύνη!
Αλλά Δ. | διατηρών ό,τι κατ' αρχάς είπον, δηλ. αποβλέπων εις την δύ- ναμιν των πιθανών συλλογισμών, θα προσπαθήσω να είπω πρά- γματα ουχί ολιγώτερον αλλά περισσότερον άλλων πιθανά, ως πρότερον είπον απ' αρχής περί εκάστου και περί όλων ομού των πραγμάτων.
Πρέπει λοιπόν να είπωμεν ποία είναι τα κάλλιστα εκείνα σώματα, τα οποία δύ- νανται να γίνωσι, τα τέσσαρα δηλαδή, ανόμοια μεν μεταξύ των, αλλά τινά εξ αυτών ικανά όντα να γεννώνται τα μεν εκ των δε, καθόσον ταύτα διαλύονται. Διότι εάν επιτύχωμεν τούτο, θα έχω- μεν την αλήθειαν περί γενέσεως της γης και του πυρός και των δύο άλλων, τα οποία είναι μέσοι ανάλογοι αυτών.
'Σ τα κακά τόσα ωργίσθηκε κ' είπε η Παλλάδ' Αθήνη• «Ωιμένα, πόσην τ' Οδυσσηά, 'που λείπει, έχεις ανάγκη, εκείνος τους αδιάντροπους μνηστήραις να κτυπήση! διότι αν τώρ' ερχόμενος 'ς τα πρόθυρα του δόμου 255 στήνονταν, με περίκρανο, μ' ασπίδα και δυ' ακόντια, τέτοιος όποιον είδ' αυτόν 'ς το σπίτι μου εγώ πρώτα, οπ' έπινε κ' ετέρπονταν και τότε από τον Ίλο τον Μερμερίδη εγύριζε μέσ' από την Εφύρη• — ότι και αυτού με το γοργό καράβι τ' ο Οδυσσέας 260 πήγε ανδροφόνο βότανο ζητώντας για ν' αλείφη τα χάλκινα τα βέλη του• δεν το 'δωκεν εκείνος φοβούμενος την όργητα των αθανάτων• όμως του το 'δωκε ο πατέρας μου 'π' αγάπ' αυτόν περίσσα•— τέτοιος αν έλθ' ο Οδυσσηάς να πέση 'ς τους μνηστήραις, 265 'ς όλους ταχύς ο θάνατος, πικρός θα γείνη ο γάμος, αλλ' όλ' αυτά 'ς την δύναμι των αθανάτων μένουν, αν θα 'λθ' ή όχι ενάντια τους εκδίκησι να πάρη 'ς τα μέγαρά του• να σκεφθής ωστόσο εγώ σου λέγω το πώς από το σπίτι σου να διώξης τους μνηστήραις. 270 κ' έλ' άκουσέ με, πρόσεχε 'ς τους εδικούς μου λόγους• αύριο τους ήρωαις Αχαιούς συγκάλεσε κ' εις όλους την γνώμη σου φανέρωσε, με τους θεούς μαρτύρους• 'ς τα σπίτια τους να σκορπισθούν πρόσταξε τους μνηστήραις• και αν η μητέρα επιθυμεί τον γάμο, ας επανέλθη 275 εις του πατρός το μέγαρο, που 'ναι πολύς και μέγας• τον γάμο αυτοί θα κάμουσι και δώρα θα ετοιμάσουν πολλύτατ', όσ' αρμόζουσιν αγαπημένης κόρης, και σε τον ίδιον φρόνιμο θα συμβουλεύσω μέτρο• καράβι αφού λάβης καλό μ' είκοσι κουπηλάταις, 280 για τον πατέρα, οπού καιρούς λείπει, να μάθης έβγα, ή των θνητών κάποιος σου ειπή, ή την φωνήν ακούσης, 'που από τον Δί' ερχόμενη γεννοβολά την φήμη.
Αυτά 'πε, κ' ευθύς του 'στειλε ο βροντόφωνος Κρονίδης δύ' αετούς απ' την κορφή του όρους να πετάξουν• και αυτοί για ολίγο επέτονταν εις ταις πνοαίς τ' ανέμου, με ταις φτερούγαις τεντωταίς, ο ένας σιμά 'ς τον άλλο. και άμ' ήλθαν 'ς την πολύφωνη την σύνοδο, 'ς την μέση, 150 με συχνοφτερουγιάσματα τότ' εστριφογυρίσαν, και όλων αυτών ταις κεφαλαίς θανατηφόρα εκύτταν. και με τα νύχια ως έσχισαν ταις όψες, τους λαιμούς τους, δεξιά' φυγαν διαβαίνοντας τα σπίτια και την πόλι. και τα όρνεα κείνοι εθαύμασαν 'που εφάνηκαν εμπρός τους, 155 και όλο εκινούσαν 'ς την ψυχή τα έμελλαν να γείνουν. και ο γέρος τους αγόρευσεν, ο ήρωας Αλιθέρσης, ο Μαστορίδης, 'π' έξοχος των ομηλίκων ήταν, των όρνεων εις την γνώρισι κ' εις το να προμαντεύη• εκείνος τους αγόρευσε καλόγνωμα και είπε• 160
ΑΜΛΕΤΟΣ Κύριε, εγώ θα περιπατώ εδώ εις την αίθουσαν· με την άδειαν της Μεγαλειότητός του, τούτη είναι η ώρα οπού έρχομαι να αναπνέω καθαρόν αέρα· ας φέρουν τα ξίφη, και αν αυτός ο κύριος θέλη, και ο Βασιλέας μένη εις την γνώ- μην του, εγώ θα κερδίσω δι' αυτόν το στοίχημα, αν δυ- νηθώ· ειδεμή δεν θα κερδίσω παρά την εντροπήν μου και τα περισσότερα κτυπήματα.
ΑΜΛΕΤΟΣ Το ζωγράφημα τούτο ιδέ κ' έπειτα εκείνο· δύ' αδελφών έχομ' εδώ πιστήν εικόνα· εις το βλέφαρο αυτό θεώρησε τι χάρις εκάθιζε! του Φοίβου ταις πλεξίδαις έχει, του μεγάλου Διός το μέτωπο, το μάτι του Άρη, φοβερό την ώραν 'πού προστάζει, την στάσιν ως ο Ερμής, όταν το πόδι εγγίζει, εις κορυφήν 'πού τ' ουρανού φιλεί τον θόλον.
Πρώτον λοιπόν πρέπει να εξηγήσωμεν, όσον είναι δυ- νατόν, εκείνο το οποίον ομιλούντες πρότερον περί των χυμών, έχομεν παραλίπει, δηλαδή τα παθήματα τα οποία είναι ίδια της γλώσσης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν