Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Μαΐου 2025
Αν πας κι' εσύ, θα δεις πώς στέκει χάμου ολόδροσος, με του κορμιού κάθε αίμα ξεπλυμένο. 419 Τόσο φροντίζουνε οι θεοί τον ξακουσμένο γιο σου.» 422
Ναπομοναχιαστή κάπου, να πέση χάμου και να κλείση τα μάτια του, τα μάτια του λογισμού του, και ναπομείνη έτσι ξερό λιθάρι, ας είνε και μια στιγμή. Τα υποψιάστηκε όλ' αυτά ο πονηρός ο Δημήτρης. Τον έβλεπε τον ίδρο τον ψιλό που περέχυνε του Μιχάλη το πρόσωπο, τις άκουγε τις απανωτές ρουθουνιές του. Στοχάστηκε πως καλλίτερα ναφήση την ομιλία για πιο βολικώτερη ώρα.
Έτσι είπε, και το Στένελο τον πιάνει χέρι χέρι 835 και χάμου τον τραβάει· κι' αφτός πηδάει αμέσως κάτου. Κι' αφτή στ' αμάξι ανέβηκε του βασιλιά από δίπλα, η θέϊσσα ανυπόμονη· κι' ακούς βαριά να τρίξει τ' αξόνι της βελανιδιάς απ' το μεγάλο βάρος, τι σήκωσε δεινή θεά, παλικαρήσο κι' άντρα. Τότε η θεά το καμοτσί αρπάζει και τα γέμια, 840 κι' αμέσως χτύπησε τα ζα ίσα στον Άρη πρώτο.
Χοίμηξε κατόπι ο γιος τ' Ατρέα 45 με το κοντάρι, κάνοντας παράκληση του Δία, κι' εκεί που πίσω κώλωνε να φύγει, του το μπήγει στου λαρυγγιού τα θέμελα, και σπρώχνει όσο μπορούσε με τη βαριά χερούκλα του, τόσο π' αντίκρυ βγήκε τ' όπλου ο χαλκός διαβαίνοντας τον τροφαντό λαιμό του· κι' έπεσε αχώντας, βούηξαν και τ' άρματα από πάνου. 50 Πώς νιο φυντάνι θρέφει ελιάς ο χωριανός σε θέση 53 ακρότοπη — όπου γάργαρα νερά απ' τη γη αναβρύζουν — πανώριο δροσοστόλιστο, κι' αγέρια το χαϊδέβουν 55 κάθε λογής, και με πυκνά λουλούδια χρυσανθίζει, μα άξαφνα σφίγγει ο άνεμος, κι' ορμώντας τ' αγριοκαίρι όξω απ' τη γούβα το πετάει και χάμου το πλαγιάζει· παρόμια το λεβέντη γιο του Πάνθου κι' ο Μενέλας ξάπλωσε χάμου κι' έπειτα ζητούσε ναν τον γδύσει. 60 Πώς με το θάρρος των νυχιών βουνόθρεφτο λιοντάρι γελάδα αρπάει την πιο όμορφη από σωρό που βόσκει, και με τα δόντια τα σκληρά κρατώντας την της σπάζει το σβέρκο πρώτα, κι' έπειτα τη σκίζει και της χάφτει αίμας και σπλάχνα, κι' όλοι τους — και σκύλοι και τσοπάνοι — 65 γύρω απ' αλάργα σκούζουνε φωνάζουν, μα δε θέλουν ναν του ρηχτούνε, τι χλωμός όλους τους κόβει φόβος· έτσι απ' τους Τρώες κανενός μέσα η καρδιά στα στήθια δεν τόλμαε να προβάλει ομπρός στο μαχητή Μενέλα.
Στεκότανε σα μεγαλογυναίκα μα την αλήθεια, με λογισμούς ανώτερους και πιο ξεδιαλισμένους από κοινής μαζώχτρας. Δεν τον κοίταγε τώρα κατάματα, παρά χάμου πάλε οι ματιές της. Ίσως και διαλογίζουνταν ακόμα τόνειρο της ζωής της, πώς να το πετύχη καλλίτερα. Ως τόσο το χέρι της τάφινε πάντα στου λεβέντη το χέρι. Μισακκούμπησε τέλος στον ώμο του και το συλλογισμένο κεφάλι της.
Σταθείτε, ορέ, με θάρρος, τι εγώ σ' αφτόν θα βγω μπροστά τον άντρα, για να μάθω πιος είναι αφτός που μας νικάει κι' έκανε τόσο θρήνος, γιατί πολλών παλικαριών έφαγε εδώ το μάτι.» 425 Είπε, και χάμου πήδηξε με τ' άρματα απ' τ' αμάξι, πήδηξε κι' όξω ο Πάτροκλος άμα αντικρύ τον είδε.
Κι' αφτούς τους λόγους έλεγε κάθ' Αχαιός και Τρώας «Δία κι' αθάνατοι θεοί, μεγάλοι δοξασμένοι! όπιοι τους όρκους βλάψουνε και πρωτοκακουργήσουν, έτσι όπως τρέχει το κρασί αφτό, και τα μιαλά τους 300 χάμου να τρέξουνε στη γης, κι' αφτών και των παιδιών τους, και το γυναικολόγι τους ας το χορτάσουν άλλοι.»
Κι' ορμώντας σα ζυγώσανε με τ' άρματα στα χέρια, τίναξε πρώτος ο Φηγιάς το τροχιστό κοντάρι· 15 όμως η μύτη απάνωθες περνάει απ' του Διομήδη τον ώμο τον αριστερό με δίχως ναν τον βλάψει. Δέφτερος ρήχνει τότε αφτός, μα απ' το δικό του χέρι τ' όπλο δεν πέταξε άδικα, μον του χτυπάει τα στήθια μεσόβυζα, κι' οχ τα φαριά τόνε γκρεμίζει χάμου.
Ή λέω τα γκέμια τούπεσαν, ή στρίβοντας την άκρη 465 δεν τούβγε πέρα π' αχαμνά κρατούσε το ζεβγάρι. Χάμου θενάρθε εκεί θαρρώ και θάσπασε τ' αμάξι, κι' έτσι το δρόμο τ' άλογα θα πήραν αγριεμένα. Μα σηκωθείτε ομπρός κι' εσείς να δείτε· τι πιος είναι δεν ξεχωρίζω εγώ καλά. Σα να θαρρώ όμως, πρώτος 470 ζυγώνει του Τυδέα ο γιος, ο θαρρετός Διομήδης.» 472
Μ' αν δε ξεκόψη απόψε, Κι' αν η χιονούρα κι η βροχή θα να κρατήση ακόμα Ακέριο ένα μερόνυχτο, φοβάμαι τα ψιμάρνια. — Κυρ Γάκη, μην το μελετάς, πήρε κι' ανασταλάζει Και το δρολάπι ανάριωσε, με την αυγή θ' ανοίξη, Σηκώθη ένα ανεμόχολο. — Χειρότερα, το χιόνι Θα κατεβή πυχτότερο, και αν θα το στρώση χάμου, Τώρα θα γίνη κρούσταλλο. — Νοτίζ' η γης, θα λυώση. Και μη χολοταράζεσαι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν