Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Μαΐου 2025
Έπαρε το μαξιλάρι και κάθισε, κόρη μου, γιατί βαραίν' η καρδιά μου, κι όταν σ' έχω σιμά μου, γίνουμαι και γω χαρούμενη σαν και σένα. Έτσι μούρχεται να σ' έχω πάντα σιμά μου. Τονέ ζουλεύω τον καλότυχο που θα σε κάμη δική του. Αρετ. Καλέ μαννούλα, τι λες; Εγώ παντρειές και γαμπρούς δε θέλω.
Τότε ο γοργός τ' απάντησε γιος του Πηλέα κι' είπε «Γιε του Λαέρτη θεϊκέ, πολύτεχνε Δυσσέα, πρέπει το λόγο ορθά κοφτά μια να σας πω για πάντα, το τι έχω ασάλεφτο σκοπό να κάνω, τι δε θέλω 310 να μούρχεται άλλος απ' αλλού κι' εδώ να τριζειμύζει· τι άλλα όπιος κρύβει στην καρδιά κι' άλλα του λεν τα χείλια τόνε μισώ όσο μισητή μούναι η μπασιά και τ' Άδη. 313 Μήτε τ' Ατρέα λέω ο γιος δε θα με πείσει εμένα 315 μήτε άλλος σας κανείς, γιατί σπολλάτη δα δε μούπαν που δίχως πάντα ανασασμό τους Τρώες πολεμούσα.
ΦΩΝΕΣ — Μπιζ, Μπιζ! Γενική απαίτησις. ΛΕΛΑ — Αδύνατο! ΑΝΘΥΠΟΛ. — Δεν μπορείτε ναρνηθήτε. ΛΕΛΑ — Έστω. Αλλά θα βγω να πάρω λίγον αέρα. Μούρχεται λιγοθυμία. ΑΝΘΥΠΟΛ. — Σας συνοδεύω. ΛΕΛΑ — Δεν θέλω κανένα μαζή μου. Ευχαριστώ. Πέντε λεπτά, σε πέντε λεπτά. Χ τ ύ π α Γ ι ά ν ν η τ η ν κ α μ π ά ν α Γ ι α ν α ρ χ ί σ η η λ ε ι τ ο υ ρ γ ι ά. Χ α! χ α! χ α! Οι παραπάνω, χωρίς τη Λέλα.
Μούρχεται έτσι να πάρω ένα δρόμο, να πηγαίνω, να πηγαίνω, και να μη σώνεται. Ν' ανεβαίνω και να κατεβαίνω βουνά, ποτάμια να διαβαίνω για να τη σβύσω τη φλόγα μου, σε μαύρες ερημιές να πλανιέμαι και να τρομάζουνε με τους στεναγμούς μου ταγρίμια. Να φεύγουν ταγρίμια, και γω να στενάζω μονάχος, πάντα μονάχος . . . Αρετούλα μου, Αρετούλα, μην το κάμης αυτό το κακό!
Αλλά τώρα που έγεινα πανί με πανί, επήρες αγαπητικό τον Βιθυνόν έμπορον κι' εμένα με αφήνεις έξω να κλαίω 'μπρός στην πόρτα σου την ώρα που εκείνον τον έχεις στην αγκαλιά σου και τον φιλείς και περνάτε την νύκτα μαζή και λες μάλιστα ότι είσαι και γκαστρωμένη απ' αυτόν. ΜΥΡΤΑΛΗ. Μούρχεται να σκάσω, Δωρίων, όταν σ' ακούω να λες ότι μου έστελνες πολλά και ότι εφτώχυνες εξ αιτίας μου.
Εισήλθον εις τον περίβολον διά να ίδη η χήρα τον τάφον, και δείξη τούτον, ως αξιοπερίεργόν τι, εις την μικράν Ανεψιάν της. — Να, Αφέντρα μου, κύτταξε πού θα με βάλουν! Η κόρη εκύτταξε με άκακον περιέργειαν και αφοβίαν. — Τι ώμορφο ταφάκι, που θάχης, θεια, είπε· μικρούτσικο . . . — Μου πήραν μέτρο, είπεν η γραία, μα δεν ξέρω, αν θα μούρχεται ίσα-ίσα.
Όσο συλλογίζωμαι τι έκανες και τι θα γίνωμε τώρα, μουρχεται τρέλλα. Θεέ μου! Δεν μπορώ. Πνίγομαι, πεθαίνω! Ησύχασε. Πάω να σου φέρω νερό. Να φωνάξω κανένα! Όχι! δεν θα της περάση. Δυστυχία της! Τι την περιμένει! Εργαστήριον καλλιτέχνιδος, επιπλωμένον με πολλήν ιδιορρυθμίαν, αλλά και αταξίαν. Εις της εταζέρες και τα τραπέζια αγαλμάτια, προπλάσματα γύψινα, εικόνες.
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Και όμως εγώ δεν εσπούδασα καθόλου και την έκανα αυτή τη φράσι μονομιάς. Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά και σας παρακαλώ ναρθήτε αύριο νωρίς. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πώς! το καινούργιο μου φόρεμα δε μου τώφεραν ακόμη; Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ Όχι, κύριε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ο καταραμένος αυτός ο ράφτης με κάνει να περιμένω σήμερα που έχω ένα σωρό δουλειές. Μούρχεται να σκάσω από το θυμό μου.
ΡΑΦΤΗΣ Δε μου είπατε πως τα θέλατε από πάνω! ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Έπρεπε να σου το πω αυτό; ΡΑΦΤΗΣ Ναι. Όλα τα επίσημα πρόσωπα τα βάζουν από κάτω. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Τα επίσημα πρόσωπα βάζουν τα λουλούδια από κάτω; ΡΑΦΤΗΣ Μάλιστα, κύριε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πολύ καλά λοιπόν. ΡΑΦΤΗΣ Θέλετε να τα βάλω από πάνω; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Όχι, όχι. ΡΑΦΤΗΣ Aρκεί να μου πήτε. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Όχι, σου είπα· πολύ καλά τα έβαλες. Λες να μούρχεται καλά;
Πήρα τα βουνά σαν τρελλός. Σημάδια στενοχώριας τώρα στην όψη της Φωτεινής, και πρι να πάη ομπρός ο Προεστός καμώθηκε πως κάτι ήθελε να φροντίση, και σηκώθηκε και βγήκε από την κάμαρα. — Καλά έκαμε και βγήκε, κάνει τότες ο Προεστός. Δεν της έρχεται να τακούγη, δε μούρχεται και μένα να τα δηγούμαι μπροστά της. Την πήρανε σκλάβα με τον Κωστάκη στο Διβάκι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν