United States or Guyana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και τους λόγους αυτούς συνώδευσαν δάκρυα καρδίας, συναισθανομένης βαθύτατα το ιερόν αίσθημα της υικής αγάπης. Οι λόγοι του Κωνσταντίνου μ' ενθύμισαν την νεότητά μου, τους γονείς μου, συνεκίνησαν δε και την ιδικήν μου γεροντικήν καρδίαν. Πόσον ηγάπων και εγώ τους γονείς μου, πόσον τους εσεβόμην, πόσον ευτυχής ήμην οσάκις ημπόρουν να τους ευχαριστώ!
Κι' άξαφνα η μια στάθηκεν, άπλωσε στο χέρι της το καπέλλο της άλλης και με μεγάλη προσοχή, με μεγαλείτερη στοργή της διώρθωσεν.....αλήθεια πως να το διηγηθώ; — της διώρθωσε τη θέση κάποιου άνθους που είχε γύρει, σαν να διώρθωνε το μεγάλο λάθος της ύπαρξής των! Η άλλη είπεν «ευχαριστώ» — ξαναπιάστηκαν απ' το χέρι και περπατούσαν πάλι σιωπηλές και σβυσμένες. Αυτή ναι η ιστορία. Λονδίνο, 1909.
Αλλ' ο Νέρων εξηκολούθει να ομιλή προς τον Βινίκιον: — Σε ευχαριστώ που με υπεβάστασες· άνευ σου θα έπιπτον και θα εκτύπων άσχημα. Άλλοτε ήσο καλός εταίρος, αλλ' από του πολέμου, αφ' ότου υπηρέτησες υπό τον Κορβύλωνα, έγινες άγριος και σπανίως σε βλέπω πλέον.
Εβάδιζον πλησίον ο είς του άλλου, μη βλέποντες αμφότεροι την ώραν να χωρισθούν ευσχήμως. Ευτυχώς επλησίαζον εις την γωνίαν, όπου έπρεπε ν' αποχαιρετισθούν, διευθυνόμενοι έκαστος εις την οικίαν του. Εκεί ο Κ. Πλατέας επανέλαβε την πρόκλησίν του. — Δεν θα έλθης να δοκιμάσης το μοσχάτον μου; — Ευχαριστώ. Είναι αργά, έχω δε και κάπου να υπάγω. — Εις της εξαδέλφης σου: — Ίσως.
— Ευχαριστώ . . . . θα ξαναπεράσω! Και ξαναπερνά δυστυχώς, ως τοσάκις ήδη εξαναπέρασε.
Από πιστούς καθώς εσέ ανθρώπους έχω χρείαν. ΕΔΜ. Θα είμαι δούλος σου πιστός, κι' αν 'ς άλλο δεν αξίζω. ΓΛΟΣΤ. Διά την καλωσύνην σου ευχαριστώ, αυθέντα. ΚΟΡΝ. Το τι μας έφερεν εδώ ακόμη δεν το ξεύρεις... ΡΕΓ. Τόσον αργά και πάρωρα, εις της νυκτός το σκότος συμβαίνουν, Γλόστερ, πράγματα σπουδαία, κ' είναι χρεία να έχωμεν την γνώμην σου. Η αδελφή μου γράφει, μου γράφει κι' ο πατέρας μου.
Και πεσών εις τα γόνατα: — Σε ευχαριστώ, αυθέντα! είσαι ελεήμων και μέγας. — Σκύλλε, είπεν ο Βινίκιος, μάθε ότι σε εσυγχώρησα χάριν του Χριστού, εις τον οποίον και εγώ οφείλω την ζωήν. — Αυθέντα! θα τον υπερετήσω, Εκείνον και σε. — Σιώπα και άκουσον. Σήκω! θα έλθης μαζί μου και θα μου δείξης την οικίαν όπου μένει η Λίγεια. — Αυθέντα, πεινώ πολύ, θα έλθω! Αυθέντα, αι δυνάμεις μου λείπουν.
ΣΕΒΑΣΤ. Παρακαλώ σε, Κύριε, μην αρνηθής το βαρύ κάλεσμά του· σπανίως έρχεται να εύρη τη θλίψη· όταν έρχεται, είναι παρηγορητής. ΑΝΤΩΝ. Εμείς οι δύο, Κύριε, μένουμε φύλακες, ενώ αναπαύεσαι, αγρυπνώντας για την ασφάλειά σου. ΑΛΟΝΖ. Ευχαριστώ σας. Αξιοθαύμαστο βάρος! Ο ΑΛΟΝΖΟΣ αποκοιμιέται, ο ΑΡΙΕΛ βγαίνει. ΣΕΒΑΣΤ. Τι παράδοξος ύπνος τους επλάκωσε! ΑΝΤΩΝ. Προέρχεται από τον αέρα.
ΛΥΚΙΝ. Ευχαριστώ, Κράτων, διότι αυτό ακριβώς ήθελα• είμαι δε βέβαιος ότι μετ' ολίγον δεν θα σου φαίνωνται ανοησίαι αυτά τα οποία θα σου είπω.
Ευχαριστώ, κύριε, γιατί μου παρέχετε την ευκαιρίαν να δώσω εις τας Ελληνίδας μας μίαν ωραίαν εικόνα μητέρας και ένα έξοχον παράδειγμα. Μ α ρ ί α. Παύλε, παιδί μου. Κύριε, σας παρακαλώ. Μην τον ακούετε. Δ η μ ο σ ι ο γ ρ ά φ ο ς. Την φωτογραφία της κυρίας. Ω! πρέπει, χωρίς άλλο να δημοσιεύσωμεν την εικόνα σας. Μ α ρ ί α. Δεν έχω φωτογραφίαν...
Λέξη Της Ημέρας