United States or Djibouti ? Vote for the TOP Country of the Week !
Είνε εκατόν κομμάτια· με τα εικοσιτέσσαρα κάμνουν επτά χιλιάδες τετρακόσια φράγκα περισσότερον αφ' ό,τι οφείλω. — Και τα έξοδα; τα έξοδα! προσέθηκε ρικνή τις και κιτρίνη μορφή, κτήμα δικαστικού κλητήρος, ως εσυμπέρανα. — Κρατήσατε και τα έξοδα, όσα είνε, είπεν ο Θοδωράκης, και επιστρέψατέ μου το υπόλοιπον.
— Αυτό θα είνε, είπε, και επειδή υπάρχει επί της κεφαλίδος ο αριθμός 10, θα είνε χωρίς άλλο γραμμάτιον διά δέκα τάλληρα. Το κάτω-κάτω, οφείλω να σας είπω ότι δεν γνωρίζω από χρηματιστικά. Εις άλλα ημείς ασχολούμεθα, οι άνθρωποι των γραμμάτων. Και τούτο ειπών, επειδή ησθάνθη ψύχος εις το πλακόστρωτον και κατάψυχρον μαγαζείον τον κυρ-Μαργαρίτη, επέστρεψεν εις το καφενείον, ίνα θερμανθή.
Πρέπει να μάθης ότι η τιμή μου δεν οδηγείται υπό του συμφέροντος, αλλά το συμφέρον υπό της τιμής. Μετανόησε ότι η γλώσσα επρόδωκε το σχέδιόν σου. Αν εξετέλεις αυτό, ενώ το ηγνόουν, θα το επεδοκίμαζον μετά την εκτέλεσιν, αλλά τώρα οφείλω να το καταδικάσω. Μη σκέπτεσαι λοιπόν πλέον περί αυτού και πίνε.
Συ όμως παραλείψας εμέ εκάλεσες άλλους, διότι δεν δύνασαι να διακρίνης το καλλίτερον και δεν έχεις καταληπτικήν φαντασίαν . Αλλά γνωρίζω εις ποίους οφείλω αυτήν την ύβριν• βεβαίως εις τους θαυμαστούς σου φιλοσόφους Ζηνόθεμιν και Λαβύρινθον, τους οποίους χωρίς να καυχηθώ δύναμαι δι' ενός συλλογισμού ν' αποστομόσω.
ΔΟΡΑΝΤ Ω! ησυχάσετε, παρακαλώ! ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ξαίρω το σέβας που σας οφείλω, κύριε. ΔΟΡΑΝΤ Καλέ, ησυχάσετε, παρακαλώ· ας λείπουν τα κομπλιμέντα μεταξύ μας. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Κύριε... ΔΟΡΑΝΤ Ησυχάσετε, σας είπα, κύριε Ζουρνταίν: είστε ο φίλος μου. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Είμαι δούλος σας, κύριε. ΔΟΡΑΝΤ Δε θα φορέσω το καπέλλο μου αν δεν το φορέσετε και σεις. ΔΟΡΑΝΤ Είμαι οφειλέτης σας, όπως ξαίρετε.
Τότε, κύριε, ο Γλαύκος θα μείνη πλησίον σου, είπεν ο Κρίσπος, και θα σε νοσηλεύση. — Γέρον, είπεν ο Βινίκιος, άκουσον καλώς τους λόγους μου. Σου οφείλω ευγνωμοσύνην και έχω εμπιστοσύνην εις σε· πλην δεν μου λέγεις τι σκέπτεσαι περί εμού κατά βάθος. Φοβείσαι, μήπως καλέσω τους δούλους μου και τους διατάξω να αρπάσουν την Λίγειαν. — Μάλιστα, απήντησε σοβαρώς ο Κρίσπος.
Διά τούτο ο Αριστοτέλης ορίζει την προαίρεσιν όρεξιν διανοητικήν ή νουν ορεκτικόν, ορίζει δηλ. ότι η ηθική βούλησις είναι σύνθετος εκ λόγου και ορέξεως. Και ο λόγος ενταύθα ενεργεί εν μορφή πρακτικού συλλογισμού, ου το συμπέρασμα είναι επιτακτικόν• λ. χ. «πάντες οι πολίται οφείλουσι να υπακούωσι τοις νόμοις». Εγώ είμαι πολίτης, άρα οφείλω κλπ.
Σωκράτης. Σε βεβαιώ, φίλε Θεόδωρε, μεγάλην χάριν σου οφείλω, διότι μου εσύστησες τον Θεαίτητον και τον Ξένον. Θεόδωρος. Γλήγορα, Σωκράτη μου, θα μου οφείλης τριπλασίαν από αυτήν την χάριν, την ώραν που θα σου αποτελειώσουν τον πολιτικόν και τον φιλόσοφον. Σωκράτης. Έστω. Έτσι θέλεις, αγαπητέ Θεόδωρε, να λέγωμεν ότι μας απήντησες συ, που είσαι άριστος εις την λογιστικήν και την γεωμετρίαν;
Ό,τι έχω από εκείνον είναι έργον της σαρκός του, αλλ' ό,τι οφείλω εις σας είναι έργον της θελήσεώς σας: και όσον περισσότερον αι πνευματικαί ιδιότητες είνε ανώτεραι των σαρκικών τόσα περισσότερα οφείλω εις υμάς και τόσον περισσότερον θεωρώ πολύτιμον την μέλλουσαν αυτήν υιοθεσίαν, διά την οποίαν έρχομαι σήμερον να σας προσφέρω εκ των προτέρων τα ταπεινότατα σέβη μου.
Αλλ' ο Καίσαρ απέρχεται εις Άντιον, και οφείλω να τον ακολουθήσω. Ειξεύρετε ότι, αν παρακούση τις, κρίνεται άξιος θανάτου. Αλλ' εάν θέλετε, έλθετε μετ' εμού ίνα μου διδάξετε την αλήθειαν ταύτην. Εκεί θα είσθε εν ασφαλεία και θα δυνηθήτε να διαδώσετε την αλήθειαν και εις την αυλήν του Καίσαρος.
Λέξη Της Ημέρας