United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μήπως άγνωστοι φυσιογνωμίαι δεν ομιλούν ισχυρότατα πολλάκις εις την ανθρωπίνην ψυχήν ή με το δωρικόν και μεγαλοπρεπές κάλλος των ή με την φαιδράν και με ρέμβην μειδιώσαν μορφήν ή με άκαμπτον αλλά επαγωγόν σκληρότητα, με τας θωπείας και χάριτας, αι οποίαι πλανώνται επί των απαλών κινήσεων και γραμμών ή και με απροσδόκητον μυστικήν γλώσσαν μη προσαρμοζομένην εις δύσμορφον πρόσωπον; και δεν γίνονται πρόξενοι ή φαιδράς ευτυχίας μελαγχολικής αφοσιώσεως ή ιδανικής περιπαθείας ή και αγρίων δραμάτων, εις τα οποία ή παρασύρει χαύνωσις αισθημάτων ή αγρία παραφορά, αλλά και ευτυχώς μετριάζει και χαλινώνει εις ευπειθή υποταγήν ή ήρεμον αισθηματικήν απόλαυσιν ψυχική μόρφωσις και ηθική χαρακτήρος ενίσχυσις; Η ευτυχία της απολαύσεως ερεθίζει κατά ψυχικούς συνδυασμούς τον εγωισμόν παλαίοντα προς την ηθικήν υπερηφάνειαν και απαιτούντα την νίκην, την κατοχήν και την συμμόρφωσιν του ποθουμένου προς το ποθούν, και η έλλειψις ηθικής ενισχύσεως χαρακτήρος επιφέρει τα επεισόδια, των οποίων κέντρον είναι ο Έρως, ο τιθέμενος πολλάκις βάσις της ευτυχίας, ο τόσην την δράσιν έχων, ο μη φειδόμενος ούτε τους σοβαρούς ούτε τους φαιδρούς.

Επομένως ανθρώπινος είναι και ο σύμφωνος με αυτάς βίος και η ομοία ευτυχία, ενώ η αρετή του νου είναι χωρισμένη. Και βεβαίως είναι αρκετά αυτά περί αυτής, διότι αι λεπτομέρειαι είναι ανώτεραι από το προκείμενον θέμα. Φαίνεται δε ότι και από την εξωτερικήν βοήθειαν έχει πολύ ολίγην ανάγκην ή τουλάχιστον ολιγωτέραν παρά η ηθική.

Η κακοβουλία ήτο ανίσχυρος εναντίον Εκείνου, του οποίου η πνευματική και ηθική μεγαλωσύνη ενέσπειρε δέος εις θνήσκοντας κακούργους και απίστους δημίους, και εν τη βαθυτάτη αβύσσω της σωματικής καταπτώσεώς Του. Εν τη εμπαθεί δυσθυμία του Ρωμαίου πραίτωρος ίσως ελάνθανε και νύξις τις σοβαρότητος.

Κι αυτό, τολμώ να ειπώ, είναι η καλή του τύχη, γιατί είμαι βέβαιος πως η μεταρρύθμιση είναι πολύ πιο οδυνηρά εργασία παρά η τιμωρία, — είναι καθαυτό τιμωρία στην πιο σοβαρή και ηθική μορφή τηςγεγονός που εξηγεί την τέλειαν αποτυχία μας ως κοινωνία να καλυτερεύσουμε το ενδιαφέρον αυτό φαινόμενον που λέγεται βεβαιωμένος εγκληματίας.

Το πρώτον είναι φυσική αδυναμία, την οποίαν η φιλαυτία μας ή δεν αναγνωρίζει παντάπασι ή δεν ομολογεί προς τον εαυτόν της· το δεύτερον είναι ηθική δύναμις υπερτάτη, της οποίας δεν έχομεν πλήρη την επίγνωσιν, διότι αποτελεί αυτήν την πνοήν, αυτήν την ρίζαν της υπάρξεώς μας.

Και κάτι χειρότερο· είναι κακογραμμένο, απάντησε εκείνος. Ήθελε να δίνη πρότυπο ύφους και ορισμό για την ηθική σε χώρα πουριτανών και ν' απαντήση ακόμα στην ερώτηση: — Ποια γνώμη έχεις εκφράσει για τον Θεό; — Είπα ότι ο κόσμος θα έπαιρνε γρήγορα τέλος, γιατί οι μισοί από τους ανθρώπους δεν πίστευαν πια σ' εκείνον κ' οι άλλοι μισοί δεν πίστευαν ακόμα σε μένα.

ΒΙΒΙΑΝ. — Αγαπητέ μου ό,τι και να πης ο αφορισμός αυτός είναι μια απλή δραματική έκφραση, που τόσο μόνο φανερώνει τις πραγματικές ιδέες του Σαίξπηρ για την Τέχνη όσον οι λόγοι του Ιάγου εκφράζουν τις αληθινές του ιδέες για την ηθική. Ας πάρουμε ωστόσο το τέλος της περικοπής. «Η Τέχνη βρίσκει την τελειότητά της μέσα στον εαυτό της κι όχι έξω απ' τον εαυτό της.

Είτανε μα την αλήθεια Πρόνοια και μας έφερε τον Αθανάσιο την κρίσιμη αυτή στιγμή, να σοφιστή και να πράξη όσα ο Κωτσαντίνος δεν είτανε φυσικό του μήτε να πράξη μήτε να σοφιστή. Λες κ' άδραξε την ηθική και τη διανοητική διοίκηση της χώρας στα πιδέξιά του χέρια, καθώς ο Κωσταντίνος την πολιτική διοίκηση.

Ως νομοθετική δύναμις ούτος οδηγεί και φωτίζει την βούλησιν, ήτοι την προς το αγαθόν προσπάθειαν, ης κατωτάτη μορφή είναι η ορμή, υψίστη δε η λογική όρεξις. Η όρεξις περιέχει αίρεσιν ή φυγήν, το αντικείμενον δ' αυτής είναι το ελατήριον της πράξεως. Αλλ' όπως μόνος ο λόγος δεν γεννά πράξιν, ούτως η επιθυμία μόνη δεν είναι λογική και ηθική.

&Πως γίνονται οι νομοθέται&. ― Λοιπόν μήπως τόρα πλέον πρέπει να εξετάσωμεν από πού και πώς ημπορεί κανείς να γίνη νομοθέτης; Ή μήπως θα γίνη από τους πολιτικούς, καθώς συμβαίνει και εις τα άλλα; Διότι είπαμεν ότι η ηθική είναι ένα μέρος της πολιτικής.