Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Μαΐου 2025
Τραβήχτηκε στην άκρη για να την αφήσει να περάσει και σήκωσε το πρόσωπο που το σκίαζε ο σκούφος. «Κυρά μου, δεν θα ξαναβγείτε;» «Πού να πάω τέτοια ώρα; Δεν με κάλεσε κανείς για τραπέζι!» « Θα ’θελα να σας πω κάτι. Είστε ευχαριστημένη;» «Για ποιο πράγμα, ψυχή μου;» Τον συμπεριφερόταν σαν μάνα, χωρίς όμως οικειότητα.
Είμαι Βασιληάς σας κ' είστε υποταχτικοί μου. Ακούστε τι μου παραγγέλνουν. Έπειτα συμβουλεύτε με, το απαιτώ, γιατί μου οφείλετε συμβουλή». Ο γραμματέας σηκώθηκε, ξεδίπλωσε την επιστολή με τα χέρια του, κι' όρθιος μπροστά στο Βασιληά: «Άρχοντες, είπε, ο Τριστάνος παραγγέλνει πρώτα πρώτα χαιρετίσματα και αγάπη στο Βασιληά και σε όλη την βαρωνεία του.
Ας ιδούμε λίγο ακόμα την ψυχή μας ιστορημένη απάνω στα χιόνια των βουνών από σας — χρώματα! Είστε σεις η ιστορία των κρυφών μας και των ανείπωτων καϋμών. Σε σας διαβάζομε το εσωτερικό μας παραμύθι — εσείς μας δίνετε τη γιγάντια ζωγραφιά της ψυχής μας — στο άπειρο, τελευταία χρώματα του ήλιου!... Τελευταία σύννεφα που ανάψατε!
Σ' αυτό απάνω, ανασηκώθηκε λιγάκι, ζύγιασε τα μάτια της κατά τη θύρα κι' είπε: — Ανοίξτε τη θύρα κι' αναμεράστε όσοι είστε μπροστά, γιατί μ' εμποδίζετε να ιδώ. θέλω να τον ιδώ τον ξενιτεμένο μου να μπαίνη μέσα μ' όλη του τη λεβεντιά..
Κυρία, είπε ο Αγαθούλης, θ' απαντήσω, όπως σας αρέσει. — Το πάθος σας γι' αυτήν άρχισε, όταν εσηκώσατε από χάμου το μαντήλι της· επιθυμώ να μου σηκώσετε την καλτσοδέττα. — Μ' όλη μου την καρδιά, είπε ο Αγαθούλης. Και τήνε σήκωσε. — Αλλ' επιθυμώ να μου την ξαναβάλετε στην θέση της, είπε η κυρία. Κι' ο Αγαθούλης την ξανάβαλε. — Βλέπετε, είπε η κυρία, είστε ξένος!
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θα σου σπάσω τα μούτρα, αν εξακολουθής να γελάς. ΝΙΚΟΛΕΤΑ Δεν μπορώ, κύριε, να κρατηθώ. Χι, χι, χι, χι, χι, χι. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Δε θα πάψης; ΝΙΚΟΛΕΤΑ Με συγχωρείτε, κύριε· μα είστε τόσο αστείος, που μου είνε αδύνατο να κρατήσω τα γέλια. Χι, χι, χι. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Κύτταξ' εκεί αυθάδεια! ΝΙΚΟΛΕΤΑ Είστε κωμικώτατος έτσι. Χι, χι ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θα σε... ΝΙΚΟΛΕΤΑ Με συγχωρείτε, με συγχωρείτε, κύριε.
Παρά τον θυμό της, τα βογγητά του βαστάζου ήταν τόσο κωμικά που η Ζωηδία δεν μπόρεσε να κρατηθεί και να μην γελάσει. Αλλά, βάζοντάς τον κατά μέρος, απευθύνθηκε στους άλλους ξανά, λέγοντας, «Απαντήστε μου· ποιοι είστε; Αν δεν που απαντήσετε ειλικρινά, δεν θα ζήστε ούτε λεπτό παραπάνω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχετε κάποια κοινωνική θέση, από οποιαδήποτε χώρα και αν είστε.
Καταλαβαίνεις τώρα την μεγάλη μου έκπληξι μόλις αντίκρυσα εδώ χωρίς να το περιμένω το πρόσωπο που όλη τη νύχτα το είχα στο νου μου. ΚΛΕΑΝΘΗΣ Πολύ με κολακεύει η ιδέα ότι έρχομαι στο νου σας είτε όταν κοιμάσθε είτε όταν είστε ξύπνια και θα ήταν πραγματικώς μεγάλη ευτυχία αν μ' εκρίνατε άξιο να σας βγάλω από οιανδήποτε στενοχώρια. Δεν θα παρέλειπα τίποτε για να σας . . .
Ο ντον Πρέντου ήταν πιο συγκρατημένος, αλλά το χαμόγελό του, αν το πρόσεχε κανείς, έκοβε σαν το μαχαίρι. «Γύρνα τότε εκεί! Και να κουβαλήσεις μαζί σου και την Γκριζέντα σαν να ήταν σκυλάκι.» «Ουφ! Τι ανόητοι που είστε σ’ αυτό το χωριό.» «Όχι όμως τόσο, όσο στο δικό σου.»
Πυρ ομαδόν απάνω στα κεφάλια μας. Είμαστε ντιπ κατάλακκα, χωρίς ταμπούρια, χωμένοι μέσα στα κουτρόνια. Άξαφνα πέρ' απ' τα Καβούρια πλακόνει ένα τουρκικό μ' οχτακόσους Τόρα, κυρ λοχία, μου κάνουν αντάμα όλα τα παιδιά, τι θα κάμουμε; Να μας βοηθήσουν οι δικοί μας είταν αδύνατο. Τόρα μωρέ παιδιά, τους κάνω, κάμτε το σταυρό σας, φιληθήτε και πέστε πως δεν είστε ζωντανοί.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν