United States or Israel ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και ο Γκρεγκόριο Τζορντάνο από το Ντουάλκι, όμορφος νέος κοκκινομάλλης ντυμένος σαν τροβαδούρος ίσιωνε τα μακριά μαλλιά του και με τα δυο χέρια, τα τραβούσε πίσω στο σβέρκο και τραγουδούσε θρηνολογώντας σχεδόν σαν μια μοιρολογίστρα: Φτάνει, δεν μπορώ πια να σας ανιστορήσω, Για ό, τι θυμάμαι θα σας μιλήσω. Μακάρι οι Ιταλοί πάντα να νικούν, Και όλη την Αφρική να κατακτούν.
Ίσως έχεις δίκιο που παραπονιέσαι. Δε θέλεις να γελώ; Δε γελώ. Δε θέλεις να χωρατέβω; Δε χωρατέβω. Μπορώ εγώ, Καρλή μου, να ξέρω την αγάπη σαν και σένα; Ακόμη τρέμω που το θυμούμαι. Πώς μ' άρπαξες; Πώς με τίναξες! Μ' έδειρες, κόντεψες να με δείρης. Οι τρίχες σου ολόρθιες σηκωμένες και φρενιασμένη κάθε ματιά σου. Έπρεπε να σε μισήσω, Καρλή, και δεν μπορώ να σε μισήσω. Δεν ξέρω τι μου γίνεται.
Οπίσω, μοιχαλίδα, οπίσω. . . τα χέρια μου εμόλυνε το σώμα σου! Οι ανωτέρω — Ερμογένης — Πρίσκιλλα Να κρατήσω, Ευγενεστάτη, δεν μπορώ έξω την κουστωδία. Ζητάνε να τον πάρουνε. Ξημέρωσε. Η συνοδεία. . . Πού είνε η συνοδεία μου Να φέρουν το φορείο. Είμ' άρρωστη. Γρήγορα να με πάνε στο παλάτι. . . Στο κεραμείο, από τον ίδιο τον πηλό, πλάθουνε σκεύη και τιμής και ατιμίας. . .
Μ' ένα της χαμόγελο την άρπαξε την καρδιά μου, και τη σέρνει τώρα και τη ματοπληγώνει σε πέτρες και πέτρες! Τονειριάστηκα πως είταν αγάπης χαμόγελο, και πιάστηκα! Μου χώθηκε, αχ, τόσο βαθιά το μαγεμένο ταγκίστρι, που σπαρταρώ τώρα και ξετινάζουμαι να γλυτώσω, και δεν μπορώ. Δεν μπορώ ν' ανεσάνω. Ματώνουν τα σπλάχνα μου, κι ο νους μου στρεφογυρίζει.
Μα έννοια σου, δε θ' αφήσω εγώ να λάμψη η απιστία της, ούτε θα την αφήσω να μ' εγκαταλείψη έτσι. Θα κάνω ό,τι μπορώ να της χαλάσω τα σχέδια. ΚΟΒΙΕΛ Πολύ καλά το λέτε. Κ' εγώ το ίδιο λογαριάζω να κάνω. ΚΛΕΟΝΤ Βοήθησέ με να μείνω αμετάτρεπτος στην απόφασί μου και να πετάξω από την καρδιά μου και το τελευταίο λείψανο του έρωτος που είχα για κείνην.
Όσο συλλογίζωμαι τι έκανες και τι θα γίνωμε τώρα, μουρχεται τρέλλα. Θεέ μου! Δεν μπορώ. Πνίγομαι, πεθαίνω! Ησύχασε. Πάω να σου φέρω νερό. Να φωνάξω κανένα! Όχι! δεν θα της περάση. Δυστυχία της! Τι την περιμένει! Εργαστήριον καλλιτέχνιδος, επιπλωμένον με πολλήν ιδιορρυθμίαν, αλλά και αταξίαν. Εις της εταζέρες και τα τραπέζια αγαλμάτια, προπλάσματα γύψινα, εικόνες.
Να σας λιγοστέψω τις ώρες της δουλειάς. Τους καημένους, τους καημένους! Και δεν μπορώ να τα καταφέρω ενώ νοιώθω όλη τη δύναμη μέσα μου. Μα γιαΤι έχω συνείδηση της τάξης μου, και ζητώ, πρώτ' απ' όλα τον υψωμό αυτηνής. ΦΙΝΤΗΣ Σήμερα έχεις πολυλογία, κ. Μηχανικέ. Θα δώσης με την ατμομηχανή την πρεπούμενη δύναμη, για να κοπούν οι πλάκες.
Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πώς να μη σου κάνη τον καλό και να μη σε περιποιήται αφού διαρκώς τον δανείζεις χρήματα; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Και δεν είνε τιμή για μένα να δανείζω χρήματα σ' έναν άνθρωπο της τάξεώς του; Και τι λιγώτερο μπορώ να κάνω σ' έναν ευγενή, που με λέει αγαπητό του φίλο; Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Και αυτός ο ευγενής τι κάνει για σένα; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πράγματα που θα σηκωθή ο νους σου όταν τα μάθης.
Το κέντρο σε όλα αυτά είναι φυσικά η γυναίκα μου. Αν βαδίζη προς την υγεία ή προς το χαμό, δεν το γνωρίζω. Αυτό μου φαίνεται τώρα πως είναι κατιτίς, όπου δεν μπορώ να κάμω τίποτε. Κάποτε μου φαίνεται σα να στέκω έξω, σα να μην έχω κανένα μέρος σ' αυτό και να μην μπορώ να το φτάσω ποτέ. Και σ' όλα αυτά δεν υπάρχει καμμιά έξαψη, μα μόνο ένας καρτερικός πόθος, που είναι δίχως χρώμα. 25 του Γεννάρη
Τώρα, λέγε μου εσύ ό,τι θέλεις.. Σούρβα είναι σούρβα, το ξέρω. Και την τύχη την βλέπουν για την συνήθεια, όχι για την αλήθεια, κι' αυτό σωστό. Μα όταν θυμηθώ τους κούφιους εκείνους κρότους και ταις μακρυναίς τουφεκιαίς, που ύστερ' από λίγαις ημέραις άρχισαν ν' ακούγωνται τριγύρω στα χωριά, μου ξεσηκώνετ' η καρδιά μου, και δεν μπορώ να ησυχάσω.
Λέξη Της Ημέρας