United States or Guinea-Bissau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Επί τέλους έγινα πολλάκις πετεινός, διότι μου αρέσει αυτή η ζωή, και αφού υπηρέτησα πολλούς βασιλείς και πτωχούς και πλουσίους, συζώ τώρα και μ' εσένα και γελώ μαζή σου• διότι σε ακούω καθ' εκάστην να παραπονήσαι και να κλαίγεσαι διά την πενίαν σου και να θαυμάζης τους πλουσίους, διότι δεν γνωρίζεις τι υποφέρουν και αυτοί.
ΠΥΘΙΑ Παιδί, κρατήσου! του χρησμού τον τρίποδα έχω αφήση και βγήκα απ' το ναό εγώ, του Φοίβου η προφήτις, που εμένα με διαλέξανε απ' της Δελφίδες όλες, τον νόμο τον πανάρχαιο του Τρίποδος να σώσω. ΙΩΝ Χαίρε, μητέρα φίλη μου, που δεν μ' έχεις γεννήση. ΠΥΘΙΑ κι' όμως μητέρα λέγε με, μ' αρέσει αυτός ο λόγος. ΙΩΝ Να με σκοτώση θέλησε—το ξέρεις συ;—με δόλο!
Αλλά τώρα ότε η Ζερβούδαινα του παρέστησε το πράγμα ως ελάττωμα και ασχημίαν, ήρχισε να σκέπτεται και να ενδοιάζη. Μήπως τωόντι ήτο ελάττωμα; Αλλ' αφού εις αυτόν εφαίνετο ωραίον; — Εμένα μ' αρέσει, επέμεινεν ο Μανώλης. — Αι, να τήνε πάρης, παιδί μου, να τήνε χαίρεσαι, είπε με συγκρατούμενον πείσμα η Καλιώ. Να χαίρεσαι τα μουστάκια τση και τη μαυρική τση.
Δεν είνε επίσης παράδοξον ότι της αρέσει η ποίησις και πολύ καταγίνεται εις αυτήν, αφού είνε συμπολίτις του Ομήρου. Ιδού, αγαπητέ Λυκίνε, μία εικών, η εικών της καλλιφωνίας αυτής και του άσματος, η οποία παριστά το αντικείμενον ασθενέστατα.
Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Να, εγύρευε τους δρόμους όπου κάνει το φεγγάρι και τους κύκλους• μα τη νύχτα, όπου χάσκοντας κυττούσε, να σου κ' ένα σαμιαμύθι απ' τη στέγην επερνούσε και τον έχεσε από πάνω. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Να, αυτό πολύ μ' αρέσει, οπού ένα σαμιαμύθι το Σωκράτην έχει χέση. Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Να, εχθές το βράδυ πάλι δεν δειπνήσαμε καθόλου. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Μπα! και δεν σας είχε βγάλη φούρνους με καρβέλια;
Το σπίτι λάμπει, ποτέ δεν έλειψε κουμπί από τα υποκάμισά μου και είμαι πάντοτε βέβαιος να εύρω εις το τραπέζι το φαγί που μ' αρέσει. Εκατάφερε μάλιστα να μαγειρεύη και τον αστακόν με μίαν αμερικάνικη σάλτσα που ημπορεί τώρα να τον τρώγω χωρίς να μου πειράζη το στομάχι. Αυτά είνε βέβαια μεγάλα προτερήματα. Ένα μόνον πράγμα της λείπει, η ευαισθησία.
Συλλογιούμαι να το κάμω ρομάντσο, και θα το κάμω με πόθο, γιατί μου αρέσει ο τίτλος. Ό τι κάνει κανείς, πρέπει να το κάνη με πόθο, με αγάπη — Πώς θα το γράψετε; — θα το γράψω ρωμαίικα κ' ύστερα θα το μεταφράσω. — Ούτω γράφετε πάντοτε; — Πολύ συχνά έτσι το κάνω.
ΣΤΕΦΑΝ. Τόσο καλή είναι η κόρη; ΚΑΛΙΜΠ. Ναίσκε, αφέντη, σου πρέπει, σε βεβαιώνω, και θα σου κάμη παιδιά παλληκάρια. Σ' αρέσει το σχέδιο, Τρίνκουλε; ΤΡΙΝΚ. Πολύ. ΣΤΕΦΑΝ. Δος μου το χέρι σου· μου πονεί που σ' εβάρεσα· μα όσο ζης βάστα τη γλώσσα σου. ΚΑΛΙΜΠ. Σε μισή ώρα θα κοιμάται· τον χαλάς τότε; ΣΤΕΦΑΝ. Ναι, στην τιμή μου. ΑΡΙΕΛ. Τούτο θα τ' αναφέρω του Κυρίου μου.
Κατά τα άλλα δε όταν θελήσης να μάθης πώς είσαι, όταν θα είνε γαλήνη ανέβα εις μίαν πέτραν και κύτταξε τον εαυτόν σου εις το νερόν και θα ιδής ότι είσαι μόνον λευκόν χρώμα και τίποτε άλλο• αλλά το λευκόν δεν αρέσει παρά μόνον εάν το στολίζη και το ερύθημα.
Τέλος πάντων, αποφάσισα. Εντάξει, δεν το αρνιέμαι: η Νοέμι είναι ωραία και μου αρέσει, πάντα μου άρεσε, για να σου πω την αλήθεια. Τι τα θέλεις όμως; Η ζωή περνάει κι εμείς την αφήνουμε να τρέχει σαν το νερό στο ποτάμι, και μόνο όταν την χάνουμε καταλαβαίνουμε ότι μας λείπει.
Λέξη Της Ημέρας