Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
ΖΕΥΣ. Τι θα πης, τέκνον μου; Αλλ' από τούδε τα σημεία του χρησμού φαίνονται φοβερά• το χρώμα σου μετεβλήθη, οι οφθαλμοί σου περιστρέφονται, τα μαλλιά σου ανωρθώθησαν και αι κινήσεις σου είνε Κορυβαντιώδεις• εντελώς ευρίσκεσαι υπό το κράτος της προφητικής εμπνεύσεως και όλον σου το ήθος είνε φοβερόν και μυστηριώδες.
ΠΥΘΙΑ Παιδί, κρατήσου! του χρησμού τον τρίποδα έχω αφήση και βγήκα απ' το ναό εγώ, του Φοίβου η προφήτις, που εμένα με διαλέξανε απ' της Δελφίδες όλες, τον νόμο τον πανάρχαιο του Τρίποδος να σώσω. ΙΩΝ Χαίρε, μητέρα φίλη μου, που δεν μ' έχεις γεννήση. ΠΥΘΙΑ κι' όμως μητέρα λέγε με, μ' αρέσει αυτός ο λόγος. ΙΩΝ Να με σκοτώση θέλησε—το ξέρεις συ;—με δόλο!
Προ του Άγρωνος, η χώρα αύτη εκυβερνάτο υπό των απογόνων του Λυδού, υιού του Άτυος, εξ ου όλος ο λαός όστις πρότερον εκαλείτο Μαίων μετωνομάσθη Λύδιος. Οι Ηρακλείδαι, εις ους η οικογένεια αύτη είχεν αναθέσει την αρχήν, την διεδέχθησαν συνεπεία χρησμού τινος.
Εις τούτους δε η Φερετίμη επέτρεψε την πόλιν. Οι Πέρσαι αναχώρησαν, αφού εξηνδραπόδισαν τους άλλους Βαρκαίους. Όταν δε έφθασαν πλησίον της Κυρήνης, οι κάτοικοι της πόλεως ταύτης, εκπληρούντες τας διαταγάς χρησμού τινος, τοις επέτρεψαν να διέλθωσι δι' αυτών.
Ταύτην ορύττοντες επί του βασιλέως Νεκώ απέθανον εκατόν είκοσι χιλιάδες Αιγύπτιοι. Αφήκε δε ο Νεκώς τας εργασίας ημιτελείς εμποδισθείς υπό τινος χρησμού ειπόντος αυτώ ότι ειργάζετο δι' ένα βάρβαρον· καλούσι δε οι Αιγύπτιοι βαρβάρους εκείνους οίτινες δεν ομιλούσι την γλώσσαν των.
Διανυκτερεύσας δε μετά του στρατού εντός του ιερού του Νεμείου Διός, όπου, ως λέγεται, ο ποιητής Ησίοδος εφονεύθη υπό των ανθρώπων του μέρους εκείνου, προρρηθέντος εις αυτόν υπό τινος χρησμού ότι έμελλε να πάθη τούτο εν τη Νεμέα, ανεχώρησεν άμα τη πρωία και επροχώρει προς την Αιτωλίαν.
Μη υποθέσης όμως ότι θέλω ν' αποδώσω τούτο εις τον στίχον•αναφέρω απλώς την σύμπτωσιν. Αλλ' ίσως και οι πολλοί εμπιστευόμενοι εις την προστασίαν του στίχου παρημέλουν και διητώντο κακώς, ουδόλως προσπαθούντες μετά του χρησμού να απομακρύνουν την νόσον, ως να είχον ασφαλές προπύργιον τας συλλαβάς του στίχου και τον Απόλλωνα τοξεύοντα τον λοιμόν.
Τότε εκείνος απεκρίθη· «Εγώ μεν, ω άναξ, είμαι γέρων και ήδη βαρύς διά τοιαύτην επιχείρησιν, συ δε πρόσταξον τινά από τους νέους τούτους να πράξη τούτο.» Ταύτα λέγων εδείκνυε τον Βάττον. Και τότε μεν τούτο εγένετο· μετά την αναχώρησίν των δε δεν εσκέφθησαν πλέον περί του χρησμού, διότι ούτε την Λιβύαν εγνώριζον εις ποίον μέρος της γης ήτο, ούτε ετόλμων να πέμψωσιν αποικίαν εις μέρος άγνωστον.
Διά τούτο και συζήτησις έγεινέ ποτε μεταξύ δύο μωροσόφων περί αυτού, εάν ο Αλέξανδρος είχε την ψυχήν του Πυθαγόρου, όπως είχε και τον χρυσούν αυτού μηρόν, είτε άλλην ανάλογον. Το ζήτημα υπεβλήθη εις τον Αλέξανδρον, ο δε θεός Γλύκων έλυσε διά χρησμού την απορίαν•
Γενομένου όμως τούτου, ενόησεν ο Αρκεσίλαος ότι αυτή ήτο η έννοια του χρησμού όταν η Πυθία τω είπε να μη ψήση τους αμφορείς τους οποίους ήθελεν εύρει εις την κάμινον. Απεμακρύνθη λοιπόν αυτοθελήτως, φοβούμενος τον θάνατον τον οποίον είχε προείπει ο χρησμός και νομίζων ότι περύρρυτον τόπον ενόει την Κυρήνην.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν