Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουνίου 2025
— Μα σαν τι μαθές να τρέχη; ρωτάει σαστισμένα ο Σφακιανός. — Σαν τι να τρέχη; Κρίμας που είσαι και Σφακιανός! Και δεν τόννοιωσες ακόμα πως η Κερά Μπάρτλεη που είδες στη Ρέθυμνο είνε Κρητικιά, και πως είνε η Καλλίτσα, η χαμένη η κόρη του Προεστού; Δεν το πήρε ταυτί σου τόνομά της τότες που τηνε φώναζε ο άντρας της να πη να σου φέρουν κρασί πρι να ξεκινήσουμε;
Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Τι να σημαίνη άρά γε αυτή η ησυχία; Γιατί αυτή η σιωπή σ' τανάκτορα του Αδμήτου; Δεν φαίνεται από δω κανείς να μας ειπή αν πρέπει ν' αρχίσωμε τα κλάμματα, αν η βασίλισσά μας απέθανε, ή και αν ζη ακόμα ή αν βλέπει το φως του κόσμου η Άλκηστις, η κόρη του Πελία, που τηνε ξέρομε όλοι μας ξεχωριστή γυναίκα μέσα στης άλλες........
Μουρέ κανάγια δίπλωμα, πατέντα 'γώ σου λέγω, Μισέρ Αγάδες δε ρωτώ' Πασσάδες δε γυρεύω. ΙΑΤ. Έχω πατέντα βίβγια να δγιε τηνε.. 'μπροστά σου, Ορίστε, παρατήρησε ιδές πατέντα........ ΑΣΤ............Στάσου. Αυτ' είναι τζη βενέτικας Τηργιάκας η ρετζέτα. Βρε ιμποστόρα δεν είναι της γιατρικής πατέντα. Δεν γλέπεις το Σαν Μάρκο τζη ζουγράφισμέν' απάνω; Φάσκελα ς' την πατέντα σου!! διαόλου τζαρλατάνο.
— Σ' όλο το ύστερο, εξηκολούθει να λέγη καθ' εαυτόν, δεν θα πάρω το Στρατή, ετσά που το λέει κ' η μάνα μου. Σαν τήνε πάρω και πάμε στο σπίτι μας, ας κοτήση νάρθη. Όξω, όξω, φαρμακίτη. Η Πηγή ως οψές ήτον αδερφή σου· από σήμερο είναι γυναίκα μου. Η ανάμνησις όμως του σπιτιού έπεσεν ως αποθάρρυνσις εις τας γενναίας του αποφάσεις. Εάν ετελείωνεν αυτό το σπίτι, θα είχαν τελειώσει και τα βάσανά του.
Ας έχουν τα χιλιόκαλα· τι το όφελος αν έχουν γρίνιες και μαλιές; Ο πειρασμός θα παίρνη το ψωμί από το στόμα των και τη χαρά από την καρδιά των. Έπειτα, δόξα τω Θεώ, αυτοί είχαν. — Θα κάμη και ταιριαστό αντρόυνο η Πηγή με το Μανώλη μας, είπεν η Ρηγινιώ, έτσα πούνε μεγαλόφυλοι κοι δυο. — Σ' όλο το ύστερο είνε και κρίμα να τήνε πάρη ο Τερερές ο σακάτης μια τέτοια κοπελιά.
ΥΠΗΡΕΤΗΣ — Δεν είναι δυο λεπτά. Χτυπήθηκε μ' ένα πιστολάκι στο στήθος. Τρεχάτε γιατρέ. Προφθάστε! ΦΩΝΕΣ — Γιατρέ! Προφθάστε γιατρέ. Κάτω απ' τα δέντρα ένα τραπέζι του φαγητού στρωμένο. Νύχτα. ΜΙΣΤΡΑΣ — Δε θαργήσης, Τάσσο. ΦΛΕΡΗΣ — Πάω να ιδώ μια στιγμή την προκομένη μου. Αν τηνέ καταφέρω να κατεβή κάτω, πάει καλά. Ειδεμή θα γυρίσω αμέσως. ΜΙΣΤΡΑΣ — Έλα, μπράβο! Όσο για τη Δώρα μην ανησυχής.
Την παραμονή της μέρας που ορίστηκε για να εφαρμοστή η φοβερή προσταγή, καθισμένος ο Διοκλητιανός κοντά σε παράθυρο του Παλατιού και κοιτάζοντας τη μεγάλη Εκκλησιά της Νικομήδειας, στημένη στ' αψηλότερο κι ωραιότερο μέρος της, συζητούσε με το Γαλέριο πώς να την ξολοθρέψουν την Εκκλησιά, μ' αξινάρια ή με φωτιά. Τηνέ φοβούνταν τη φωτιά οι Ρωμαίοι, μην τύχη και κάψη και τους άλλους μαζί.
Οι βιολιτζήδες, βλέποντας τον κόσμο νάρχεται ακατάπαφτα, έκαμαν να παίξουν. Να δόσουν και το σύνθημα στο Σαντουριέρη απόξω. Ήταν πια καιρός να πα να κατεβάση, την Κυρά, — που τόσοι εκεί ακαρτερούσαν ανυπόμονα, να τήνε καμαρώσουν, — μάτια μου! Έπαιξαν ένα κομάτι. Ύστερ' άλλο ένα. Γοργοί, πεταχτοί, ολόχαροι ξαπλώθηκαν οι πρώτοι ήχοι.
Φέρε των παιδιών κρασί μπρούσικο, Γιάνη, και πες του κυρ Μήτρου να τα κουρντίση, κ' ίσια στο δικό μας με τα παιχνίδια! Καλά στεφανώματα, αφεντικό, και να σου ζήσουνε, να γεράσουνε! Κωστ. Μπρος, παιχνίδια, και πίσω παλικάρια. Μια πέρδικα. — μια πέρδικα, μονάκριβη Την είχε η μά — την είχε η μάννα στο κλουβί, έρχεται άγουρος την παίρνει, και στα ξένα τηνε φέρνει.
Κεγώ, μωρέ, είχα αγάπη με τη μάνα σου πριχού να παρθούμε και δεν εμπήκα καλά καλά στο σπίτι τως, παρά μόνο όντε τση πήα σημάδι. Μάτια δεν εσήκωνα να τήνε δω σάλλους ομπροστά. Αλήθεια δε λέω, Ργινιώ; — Αλήθεια κιαμέ ψώματα; — Μόνο στο χορό τσ' έλεγα κιαμμιάν ανεγυριστική μαντινάδα και μ' απηλογούντονε και κείνη πλεια ανεγυριστικά.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν