United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Η παραστρατημένη ζωή δεν μπορεί να ξαναγυρίση στον πρώτο της δρόμο. . . ΜΙΣΤΡΑΣ — Δόξα σοι ο θεός, που το καταλαβαίνεις. ΦΛΕΡΗΣ — Τι κυττάζεις εκεί γιατρέ; Είναι κανένας; ΜΙΣΤΡΑΣ — Όχι. Τίποτε. Έτσι κύτταξα. Λέγε μου, λοιπόν. Τι απόγινε; ΦΛΕΡΗΣ — Τι να σου πω; Δεν έχω πια να πω τίποτε. Απολύτως τίποτε. Ώστε; Λοιπόν; . .. Δε μου λες; ΦΛΕΡΗΣ — Μην ανησυχής γιατρέ. Ό,τι είδες το είδα.
ΥΠΗΡΕΤΗΣ — Δεν είναι δυο λεπτά. Χτυπήθηκε μ' ένα πιστολάκι στο στήθος. Τρεχάτε γιατρέ. Προφθάστε! ΦΩΝΕΣ — Γιατρέ! Προφθάστε γιατρέ. Κάτω απ' τα δέντρα ένα τραπέζι του φαγητού στρωμένο. Νύχτα. ΜΙΣΤΡΑΣ — Δε θαργήσης, Τάσσο. ΦΛΕΡΗΣ — Πάω να ιδώ μια στιγμή την προκομένη μου. Αν τηνέ καταφέρω να κατεβή κάτω, πάει καλά. Ειδεμή θα γυρίσω αμέσως. ΜΙΣΤΡΑΣ — Έλα, μπράβο! Όσο για τη Δώρα μην ανησυχής.
Μήπως τους εφοβέρισες; μήπως τους κατήγγειλες; Δεν έκαμες καλά! — Έννοια σου, έννοια σου . . . μην ανησυχής! ούτε τους κατήγγειλα ούτε τους εφοβέρισα. Χρήματα μόνον τους έδωκα . . . να τα κάμουν ό,τι θέλουν· και τα χρήματα βλέπεις πώς τους άλλαξαν. — Είνε δυνατόν; — Φαίνεται. Διότι τα χρήματα, πρέπει να ηξεύρης, Ερμιόνη. . . .
Εφοβέριζε δε ο Δρόμων ότι θα τα πη αυτά και στον πατέρα του παιδιού. ΧΕΛ. Έπρεπε, Δροσί, να τον μπουκώσης τον Δρόμωνα. ΔΡΟΣ. Τον εφιλοδώρησα, αλλά και χωρίς αυτό είνε με το μέρος μου• διότι και αυτόν τον πονεί το δόντι για την Νεβρίδα. ΧΕΛ. Όλα θα παν καλά και να μη ανησυχής.
Όχι, . . . μη τους κάμης κακόν! άφησέ τους . . . . Τι μας πειράζουν; — Κακόν να τους κάμω; απήντησε μειδιών ο κύριος Μαρής. Πού σου εφάνη; Έννοια σου, μην ανησυχής . . . . και δεν θα πάθουν τίποτε. Καλόν θα τους κάμω . . . και θα σιωπήσουν, θα ιδής! — Μα τι σκοπόν έχεις;
Τώρα σε παρακαλώ να μου πης ποίον εξ όλων των ανθρώπων νομίζεις ως τον πλέον ευτυχή. ΧΑΡ. Τι άρά γε θ' απαντήση ο Σόλων; ΕΡΜ. Μη ανησυχής και δεν θα πη τίποτε ανόητον. ΣΟΛΩΝ. Οι ευτυχείς, Κροίσε, είνε ολίγοι• εγώ δε ως τους πλέον ευτυχείς νομίζω τον Κλέοβιν και τον Βίτωνα, τους υιούς της Αργείας ιερείας.
Τότε η θεά του απάντησεν η γλαυκομμάτ' Αθήνη• 420 «Γι' αυτόν μη τόσο ανησυχής εγώ τον ωδηγούσα• εκεί να υπάγη κ' εύμορφη να λάβη εκείνος φήμη κόπον δεν έχει αυτός εκεί κανέναν, αλλά μένει 'ς άπειρ' ανάμεσα καλά, 'ς τα δώματα του Ατρείδη• τώχουν καρτέρι αληθινά με το καράβ' οι νέοι, 425 όπως του πάρουν την ζωή πριν φθάσ' εις την πατρίδα• δύσκολο το 'χω• και, θαρρώ, το χώμα θ' αγκαλιάση πολλούς μνηστήραις, απ' αυτούς οπού το βιο σου φθείρουν».
Άδικα προσπαθείς να μου το κρύψης. ΜΙΣΤΡΑΣ — Τι διάβολο! Τα παλιόπαιδα! Επήραν τόσο θάρρος... ΦΛΕΡΗΣ — Μην ανησυχής. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Καλά έκαμαν. Πολύ καλά έκαμαν. Σε βεβαιόνω. ΜΙΣΤΡΑΣ — Αστειεύεσαι, Τάσσο; Άφισέ με να επέμβω εγώ. Δεν κάνει να ταραχθής εσύ. ΦΛΕΡΗΣ — Δεν είναι καμμιά ανάγκη να επέμβης. Τώρα βλέπω τη χαμένη ζωή μου. Τώρα βλέπω τι κακό μου κάμανε οι άλλοι, Κύτταξέ με!
Αλλά μη ανησυχής, φίλε μου, διότι ούτε τρελλοί είνε αυτοί που βλέπεις, ούτε από έχθραν αλληλοκτυπούνται και κυλίονται εις την λάσπην ή σκονίζονται, αλλά το πράγμα έχει σκοπόν πρακτικόν και συγχρόνως τερπνόν και δίδει εις τα σώματα όχι μικράν ευρωστίαν και δύναμιν.
Ως ειπών πάλιν ώρτο κατ' ασφοδελόν λειμώνα Εγώ δε—διότι ήτο αργά—είπα εις τον Μιθροβαρζάνην• Διατί χρονοτριβούμεν και δεν επιστρέφομεν εις τον επάνω κόσμον; Αυτός δε μου απήντησε• Μη ανησυχής, διότι θα σου δείξω ένα μονοπάτι διά να επιστρέψης ταχέως και χωρίς πολύν κόπον.
Λέξη Της Ημέρας