United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αν ο Άμλετ έχη κάτι τι το καθωρισμένο, όπως όλα τα έργα της Τέχνης, έχει επίσης κι όλη τη σκοτεινότητα που ανήκει στη ζωή. Είναι τόσοι Άμλετ όσες και μελαγχολίες. ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Τόσοι Άμλετ όσες και μελαγχολίες; ΓΙΛΒΕΡΤΟΣ. — Μάλιστα· κι όπως η Τέχνη αναβλύζει από την ατομικότητα, έτσι και μονάχα στην ατομικότητα μπορεί να φανερώνεται, κι από το αντάμωμα των δύο γεννιέται η ερμηνευτική κριτική.

Guy de Maupassant με την οξεία, τσουχτερή του ειρωνεία και το τραχύ και ζωηρό ύφος του αφαιρεί από τη ζωή και τα λίγα φτωχά κουρέλια που τη σκεπάζουν ακόμα και μας δείχνει τη βρωμερή, πονούσα κ' εμπυασμένη πληγή. Γράφει σκοτεινές μικρές τραγωδίες, όπου μέσα ο καθένας γελοιοποιείται, και πικρές κωμωδίες, που δεν μπορεί κανείς να γελάση μ' αυτές από τα δάκρυα που προκαλούν. Ο κ.

Δε σας είπα πως γυρίζει τώρα από χώρα σε χώρα; ΑΝΝΟΥΛΑ Εδώ όμως δεν ήρθε, Σταύρο. Δεν ακούστηκ' εδώ. Μπορεί να μην έρθή εδώ; θα το φέρη ο δρόμος του που λέγεται ανάγκη, και τότες αλίμονο σ' αυτούς που δεν το νοιώσουνε, δεν το περιποιηθούνε, δεν το ημερέψουνε... ΑΝΝΟΥΛΑ Μα πώς μπορεί να το ημερέψη κανείς; ΣΤΑΥΡΟΣ Μπορεί να το ημερέψη κανείς πριν έρθη στη χώρα.

Δεν ήταν όμως έτσι. Οι κακίες του Τιβέριου δεν μπορούσαν να χαλάσουν εκείνον τον υπέροχο πολιτισμό, απαράλλακτα όπως οι αρετές των Αντωνίνων δεν μπορούσαν να τον σώσουν. Έπεσε γι' άλλους μικροτέρου ενδιαφέροντος λόγους. Οι Σίβυλλες και οι προφήτες της Κάπελας Σιξτίνας μπορεί να χρησιμεύσουν σε μερικούς για να ξηγήσουν τη νέα εκείνη γέννηση του χειραφετημένου Πνεύματος, που λέμε Αναγέννηση.

Αν πάλε είναι να σηκωθούν, ας κάμουν το σηκωμό τους, και θα πάρουν με το «έτσι το θέλω» άλλο κανένα κόκκαλο για να ζήσουν. Αν ο σηκωμός αυτός καταντήσει μεγάλος, σαν τη γαλλική επανάσταση, θα αλλάξει η τάξη που κυβερνά και θάρθει να κυβερνήσει άλλη τάξη. Αυτό όμως δε μ' ενδιαφέρει. Όποια τάξη κι αν θέλει ας έρθει, αν μπορεί, να κυβερνήσει, σύμφωνα με τα συμφέροντα της και τα ιδανικά της.

Μα καθώς στεκόμαστε βυθισμένοι στους στοχασμούς μας και κοιτάζαμε το φως του φεγγαριού να σβήνη στη σκοτεινιά του δάσους, η γυναίκα μου είπε: — Δε θέλω να την αφήσω εδώ. Ήθελα να την πάρω μαζί μου. Την έβγαλε προσεχτικά και την κάρφωσε στο φόρεμά της. — Μπορεί να μην ξαναγυρίσω εδώ και δε θέλω να τη βρης εσύ κατόπι.

Της ζωής τούτου το έργο υπάγεται φυσικά στις τρεις κατηγορίες, που το υπέβαλε ο κ. Swinburne και μπορεί να γίνη εν μέρει παραδεκτόν ότι, αν αφήσουμε κατά μέρος τα κατορθώματά του σχετικά με τη δηλητηρίαση, ό,τι πράγματι μας αφήκε δύσκολα δικαιολογεί τη φήμη που έχει. Αλλά μονάχα οι Φιλισταίοι ζητούν να εκτιμήσουν μια προσωπικότητα με το χυδαίο μέτρο της παραγωγής.

Η γλώσσα και κείνη είναι σαν το χιτώνα και τη χλαμύδα· δεν το βλέπει κανείς αμέσως, γιατί δε φαίνεται η χλαμύδα η δική μας, και τη φορούμε στο κεφάλι μέσα· μα λιγώτερο παράξενη φορεσιά δεν είναι. Ο άθρωπος δεν μπορεί να γίνη διαφορετικός απ' ό τι είναι. Είναι όπως τον έκαμαν τα χρόνια που γεννήθηκε. Η ψυχική του ενέργεια αλλάζει αδιάκοπα· τα γλωσσικά του όργανα παίρνουν άλλες συνήθειες.

Το ξέρω, εσύ είσαι δυνατός, κι' ίσως εγώ όχι τόσο· μά 'ναι στα χέρια των θεών, χειρότερος ή όχι, 435 μπορεί ίσως να σε σφάξω εγώ και να σε στείλω πρώτος στον Άδη, τι σα μυτερό μπροστά κι' εμένα τ' όπλο

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Λες για το γυαλί; ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Βέβαια. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Και με τούτο τι; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ω, μα της Χάριτες! σοφόν! ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Τι; ποιο; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πώς σε μια δίκη. όπου δε είναι μάρτυρες μπροστά, την καταδίκη θα εμποδίσης; ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Εύκολα κι' αυτό μπορεί να γίνη ΣΩΚΡΑΤΗΣ Για λέγε το. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ θα σου το ειπώ. Μια δίκη μόλις μείνη προτού εγώ να δικασθώ, θα τρέξω και θα κρεμασθώ.