Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Ιουνίου 2025
— Όχι, δε χάνετ' η Τουρκιά. — Εδώμαι, και σ' ακούω. — Ποιος είσ' εγώ δεν το ρωτώ. Για με τα ονόματά σας θα να σβυστούν όλα με μιας κ' είναι καιρός χαμένος Εμείς να τα μαθαίνωμε. Θέλεις να προσκυνήσης Και να δεχτής την πίστη μου; — Κιοσέπασα δε θέλω. — Θα να σε ψήσω ζωντανόν. — Εμείς οι παληοκλέφταις Έχομε σάρκα κάκοψη. — Χαλήλμπεη!.. δικός σου. » Με χίλια μύρια βότανα. » σ. 219
Φαίδρος Πώς λοιπόν λέγεις το τοιούτον; Σωκράτης Νομίζω ότι κατά τούτον τον τρόπον το ζήτημά μας θα διευκρινισθή. Η απάτη εις ποίον εκ των δύο συμβαίνει περισσότερον, εις τα πράγματα τα οποία έχουσιν μεγάλας διαφοράς, ή μικράς; Φαίδρος Εις τα έχοντα μικράς. Σωκράτης Αλλ' ακριβώς ολίγον κατ' ολίγον προχωρών θα διαλάθης μάλλον ώστε να φθάσης εις το εναντίον παρά με μεγάλα βήματα. Φαίδρος Πώς όχι;
Ήτο παραγυιός γεωργοκτηματίου τινός κατοικούντος εις την πόλιν, κ' έβοσκε τα βώδια του κυρίου του κάτω εις την Αγίαν Ελένην, όπου ούτος είχεν εκτεταμένους αγρούς με μικράν έπαυλιν, κ' επέστρεφεν αργά εις την έπαυλιν, όπως όχι σπανίως του συνέβαινε. — Παγώνα! ε! Παγώνα! — Τι θέλεις, θεια-Συνοδιά; απήντησεν ο νεαρός αγρότης γνωρίζων την φωνήν της. — Έρχεσαι τα-ίσα απ' το χωριό, ή όχι;
Όχι, άλλη μητρυιά δεν εφέρθη ποτέ τόσον σκληρή εις τον πρόγονόν της!. . . Όντως εσκέπτετο η Μάρω θλιβομένη διά την απώλειαν του Γιάννου και διά την τόσην αδιαφορίαν της μητρός της. Περιέφερε το δακρυσμένον της βλέμμα εν τω δωματίω, άτονον ήδη και ηλίθιον και από καιρού εις καιρόν εψιθύριζε με παράπονον: — Πάει αυτός, πάει τόρα αυτός!. . .
Αύριο, σου λέει, ξέρω τι γίνεται; Περνάει το βασιλόπουλο, τη βλέπει και της λέει «πάμε!...» Τι θα ειπής τότε του λόγου σου; Η κυρία Μαχαλά ξέσπασε από το θυμό στα γέλοια. — Μα τότε λοιπόν είνε παλαβή! είπε. — Όχι, κυρία· δεν είνε παλαβή· μη φοβάσαι. Έτσ' είνε ο νους της φτιασμένος· στις δόξες πάει. Μα για δουλειά και για σπίτι είνε μάννα! Και — πού είσαι — ούτε θα γυρέψη να βγη όξω.
Από ενενήντα δραχμές εξέπεσαν την άλλη μέρα εις ογδοήντα δύο, κ' έπειτα εβδομήντα, πενήντα, σαράντα, είκοσι, έως ότου δεν τους ήθελε πια κανένας σε καμμιά τιμή. Δε σου λέγω τι νύκτες περνούσα. Δεν κατώρθωσα όχι να κοιμηθώ αλλ' ούτε καν να σταθώ στον ίδιο τόπο πέντε λεπτά.
Η Βεργινία κούνησε το κεφάλι της πως «όχι» Τότε να στρώση την αντρομίδα μπροστά στο κρεββάτι κοντά σου, μήπως και θέλησης τη νύχτα τίποτις. . . Δε φθάνουν οι κουβέρτες Της δίνομε το πάπλωμα κ’ εμείς σκεπαζόμαστε με το νυφικό μας.
Εσκέπτετο άραγε; Όχι, δεν εσκέπτετο, αλλ' εφαντάζετο ότι βλέπει ενώπιόν του την ελεεινήν καλύβην επί των βράχων, υπεράνω της θαλάσσης, όπου προ ετών πολλών, ωθούμενος υπό παιδικής περιεργείας, επλησίασε διά να ίδη τι έστι λεπρός.
Όταν λοιπόν, ω άνδρες, ο μεν λύχνος εσβέσθη, οι δε δούλοι απεσύρθησαν, έκρινα ότι έπρεπε ν' αφήσω τας περιστροφάς και να του ειπώ ελευθέρως ό,τι εσκεπτόμην και κινήσας αυτόν, — Σωκράτη, κοιμάσαι; ερώτησα. — Όχι δα ακόμη, μου απήντησε. — Ηξεύρεις λοιπόν τι ιδέαν έχω; — Πώς να το γνωρίζω; είπε.
Είνε τέσσερις ημέρες μόνο που εγύρισα απ' αυτά τα μακρινά μου ταξείδια, και το ενδιαφέρον που αισθάνομαι για ό,τι σας αφορά, μ' έκανε ναρθώ, για να σας αναγγείλω την πλέον ευχάριστη είδησι του κόσμου. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Ποια; ΚΟΒΙΕΛ Εμάθατε πως ο γυιός του Μεγάλου Τούρκου ευρίσκεται εδώ; ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Εγώ; όχι. ΚΟΒΙΕΛ Πώς; Ζη με μια μεγαλοπρέπεια καταπληκτική. Όλος ο κόσμος τρέχει να τον ιδή.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν