United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Θέλεις τόρα να πάρω το μπαλντά και να τη χωρίσω στη μέση ; Και αγριοπρόσωπος εσηκώθηκεν ορθός, εγύρισε τα μάτια του ζερβόδεξα σαν να εζητούσε το καταραμένο τ' όργανο. Είδα πως ήταν καλό να πάρη τέλος η κουβέντα μας. Ήθελα όμως και να τον πειράξω λιγάκι, να χαρώ με την απελπισία του. — Τι τα θέλεις αυτά· εψιθύρισα. Το Σμαρώ με παίρνει γιατί μ' αγαπά. — Σ' αγαπά! εκείνη σ' αγαπά! . Εσένα!. χμ!.
Ο Ρωμιός φοβάται τον έπαινο — για τους άλλους εννοείται — μην ο ίδιος φανή μικρός — Δεν είναι όμορφο πράμα. Ας δροσίση λιγάκι κ' η καλοσύνη την καρδιά μας. Πρέπει να χαίρεται κανείς, άμα βρίσκει πως έχουν προτερήματα κ' οι άλλοι, που μπορεί να μας λείπουν εμάς. Βλέπω πως κι ο κ. Παράσχος όλο τα παλιά χρόνια δοξάζει. Βέβαια! Και τα παλιά χρόνια για πέταμα δεν είναι.
Μα δεν μπορείς να κάνης μια στιγμή χωρίς κλύσμα και χωρίς γιατρικό; Ανάβαλέ το για άλλη φορά και ησύχασε επί τέλους λιγάκι. ΑΡΓΓΑΝ Κύριε Φλεράν, το βράδυ ή αύριο το πρωί. κ. Γιατί ανακατεύεστε σεις και γιατί εναντιώνεσθε στις συνταγές της ιατρικής κι' εμποδίζετε τον κύριο να κάνη το κλύσμα του; Είνε πολύ αστεία η τόλμη σας αυτή!
Το εσίμωνε απάνω τους έφευγαν εκείνα· το έπαιρνε, πάλι εφανερώνονταν. Το κρυφτό έπαιζαν μαζί του! Γυρίζω μια ματιά· βλέπω και όλους τους άλλους. Μαύρο φίδι μ' εδάγκωσε. — Μωρέ που άφηκες το τιμόνι; τον ρωτώ. — Το πήρε ο καπετάν Κάργας, μου απαντά. Σύρε, λέει, να ξεκουρασθής λιγάκι. — Στον Κάργα τ' άφηκες! φωνάζω ξετρελαμένος. Και τρέχω στο κάσαρο. Δεν έκαμα δυο πηδήματα, εκυλίσθηκα κάτω ανάσκελα.
Έτυχε τότες Επίσκοπος στην Κωσταντινούπολη ένας γέρος, ήμερος, άκακος, ίσως και λιγάκι ανίκανος, στην ορθοδοξία όμως απάνω γερός κι ασάλευτος. Αυτός λοιπόν ο Επίσκοπος — Αλέξαντρος τόνομά του — αρνιέται να δώση άδεια να κοινωνήση ένας αποκλεισμένος από της Νίκαιας τη Σύνοδο. Μήτε παρακάλια μήτε φοβέρες δεν τονέ γύριζαν· θεριό μονάχο ο γέρος απάνω στην πίστη.
Εσυλλογίστηκα μάλιστα πως θάταν καλό να μπορούσαμε να του φέρναμε εδώ ένα δικό μας γιατρό, για να τον κάνη να συχαθή τον Πυργγόν του και να του δώση να καταλάβη τι ρόλο του παίζει. Μα, μια φορά που δεν έχομε κανένα του χεριού μας, μου πέρασε η ιδέα να του παίξω ένα παιγνίδι. ΒΕΡΑΛΔΟΣ Σαν τι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Είνε μια ιδέα λιγάκι . . . κωμική. Ελπίζω όμως πως θα πετύχη. Αφήστε με μένα.
— Και συ πώς είσαι, Μήτρε, αχνός;...Από την τραχηλιά σου Ρένε τα αίματα στη γη... Πού σ' έχουνε βαρέση; — Μάγλειψε, Διάκε, ξώδερμα το βόλι ένα παγίδι Κι' ο δρόμος τη λαβωματιά μου ξάναψε λιγάκι... Θανάση, μας εχάλασαν...
Κι όχι να πης πως άρχισα το μυρολόγι ή τις φωνές. Έτσι, αγρίεψε η καρδιά μου, σα να είμουν άντρας. Θέριεψα και πήγα. Άναψε τέτοια φωτιά μέσα μου που μου ήρθε να ξετιναχτώ και να χυθώ καταπάνω τους να τους πνίξω. Και το κατάφερα να ξετιναχτώ. Έπεσα ίσια πάνω στο μακαρίτη, στον ακριβό μου το λεβέντη. Μου φάνηκε σα να σάλευε ακόμα λιγάκι.
Σ' αυτό απάνω, ανασηκώθηκε λιγάκι, ζύγιασε τα μάτια της κατά τη θύρα κι' είπε: — Ανοίξτε τη θύρα κι' αναμεράστε όσοι είστε μπροστά, γιατί μ' εμποδίζετε να ιδώ. θέλω να τον ιδώ τον ξενιτεμένο μου να μπαίνη μέσα μ' όλη του τη λεβεντιά..
Σκληρού, που επιγράφεται «Οι σοσιαλιστάδες στους νατσιοναλίστες», με αναγκάζει να μπω πάλι λιγάκι στα μελάνια, πράμα που δεν το κάνω συχνά. Ούτε τα γραψίματα, ούτε τα λόγια τα πολλά, ούτε τα «ξελαρυγγίσματα» μ' αρέσουν, όπως φαίνεται να πιστεύει ο κ. Σκληρός. Μα αυτό είναι άλλο ζήτημα. Θέλω να πω, ― επειδή με προκαλούν, ― μερικά λόγια για το «σύστημά» μου, όπως είπε για το δικό του ο κ. Σκληρός.
Λέξη Της Ημέρας