Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 23 Ιουνίου 2025
Είχεν αρχίσει την ημέραν αρνούμενος ν' απαντήση εις το δικτατωρικόν ερώτημά των, και δικαιολογών, ή μάλλον θριαμβεύων, εν τη αρνήσει ταύτη.
Διότι, όταν εις αυτά μεν δεν έχη τίποτε να απαντήση, και μόνον γελά, τότε τον εαυτόν του θα περιγελάση και από όλους τους παρευρισκομένους μόνος του θα γίνη καταγέλαστος. Σωκράτης. Ίσως είναι καθώς το λέγεις. Ίσως όμως, όσον τουλάχιστον δι' αυτήν την απάντησιν, καθώς εγώ προμαντεύω, είναι φόβος όχι μόνον να με περιγελάση. Ιππίας. Αλλά τι άλλο ακόμη; Σωκράτης.
Σκεφτόμουν ότι ο Κύριος ήταν εκείνος που μ’ έκανε να φύγω. Φοβόμουν και ντρεπόμουν να παρουσιαστώ στον ντον Πρέντου μ’ εκείνη την απάντηση. Ναι, ντόνα Νοέμι, επειδή ο ντον Πρέντου με είχε πάρει στην υπηρεσία του μόνο και μόνο γι’ αυτό το σκοπό, το ξέρω. Σας αγαπούσε και ήθελε να είμαι εγώ ο ενδιάμεσος. Όταν, λοιπόν, εσείς είπατε όχι, όχι, εγώ έφυγα…»
— Τ' είπες, μωρέ; το ρώτησε ο Αριστόδημος ελπίζοντας να ακούση διαφορετική απάντηση. — Ο Δημητράκης μ' έστειλε να σου ειπώ: η κυρά Πανώρια πέθανε... η μάννα σου, λέει, πέθανε. — Πότε; — Ψες βράδυ... κοντά στο σούρουπο.. . — Αλήθεια; — Να, μα το σταυρό! Έσκυψε, έκαμε δυο βήματα μέσα, άρπαξε με τα χέρια το κεφάλι και ρίχτηκε στο κρεββάτι βογγώντας. Το χωριατόπουλο άνοιξε τόσα τα μάτια του.
Λόγον να εκτελέση την εκδίκησιν έχει έναν πατέρα δολοφονημένον, μίαν μητέρα ατιμασμένην· ομολογεί ότι έχει και την δύναμιν και τα μέσα τ' αναγκαία προς την εκτέλεσιν· τίποτε εξωτερικώς δεν τον εμποδίζει, μάλιστα πολλαχόθεν του παρουσιάζονται παραδείγματα ανδρικής και αποφασιστικής ενεργείας, ως εκείνο του νέου ηγεμονόπαιδος, του οποίου ο στρατός περνά έμπροσθέν του πορευόμενος να απαντήση κινδύνους και θάνατον χάριν μόνον της φιλοτιμίας!
Ξένος. Είναι φανερόν, φίλε Θεαίτητε, ότι όστις έθεσε αυτήν την αρχήν, δεν είναι πολύ εύκολον να απαντήση εις αυτήν εδώ την ερώτησιν, αλλά και εις οποιανδήποτε άλλην. Θεαίτητος. Πώς; Ξένος. Πρώτον το να παραδεχθή ότι υπάρχουν δύο ονόματα, ενώ αυτός τίποτε άλλο δεν παρεδέχθη εξ αρχής παρά έν, αυτό βεβαίως είναι πολύ γελοίον. Θεαίτητος. Πώς δεν είναι; Ξένος.
Και όμως τα δύο πρώτα απεδείχθησαν αδύνατα. Θεαίτητος. Μάλιστα. Ξένος. Επομένως οποιοσδήποτε θέλει να απαντήση ορθώς, οφείλει να παραδεχθή το τελευταίον από τα τρία. Θεαίτητος. Είμαι συμφωνότατος. Ξένος. Αφού λοιπόν άλλα μεν θέλουν να εκτελούν τούτο, άλλα όμως όχι, τότε σχεδόν παθαίνουν το ίδιον με τα στοιχεία του αλφαβήτου.
Νόμιζα πως άκουγα ακόμα τα λόγια, που ψιθυρίζαμε αναμεταξύ μας στην ησυχία του βραδιού, λόγια για τη ζωή και για το θάνατο, για το θεό και για τα μέλλοντα, λόγια που παίρνανε σοβαρότητα και φλόγα από το πρώτο ερωτικό μεθήσι μας. Θυμήθηκα πως είχε πέσει σε βαθειά θλίψη και σιωπή, ενώ συλλογιζόταν την απάντησή μου.
Όσο να περιμένη την απάντηση του παπά, ο Σιφογιάννης δε βγήκε από το σπίτι του. Αν έβγαινε, έπρεπε να βγάλη τη μαύρη πέτσα και ναρχίση να κάνη εξωτερικώς τον Τούρκο. Αφήκε μια μέρα και τη δεύτερη πήγε ο πάπας στο Μοχό νάβρη τον Αγά. Κιόταν το βράδυ γύρισε, είπε στη Σιφογιάννενα από την πόρτα: — Ανεζινιό, είν' ακόμ' από κεινά τα Λασιθιώτικα σύγλυνα; Να τα τηγανήσης μαυγά να τα φάμε μαζή.
Και τράβαγε και τράβαγε κι’ όλο μπροστά τραβούσε Σα σύφουνας τρομαχτικός, σαν αγριοβόρρι μαύρο, Με τ’ αγριόγιδα μπροστά με τα λιοντάρια πίσω, Και τα ποτάμια πλάγι του τρεχάτα κι’ αφρισμένα... Σαν κεραυνός σαλάγαγε τ’ αγριόγιδα να τρέχουν, Και τα λιοντάρια ανάγκαζε να σέρνωνται κοντά του, Κι’ αχούσεν η ανάσα του πο τον πολύν το μόχτο, Σαν αγριεμένη θάλασσα, που σπάει στ’ ακρογιάλι, Κι’ όταν εκοντοζύγωσε στης Κορασιάς τον Πύργο, Ένα τραγούδι αρχίνησε να γλυκοτραγουδάη, Με μια ασυνήθιστη φωνή, μ’ έναν σκοπόν ουράνιο, Που τρέξανε χαρούμενα στο πλάγι του τ’ αρκούδια, Πηδώντας και χορεύοντας, και χοροπερπατώντας, Τ’ αηδόνια βουβαθήκανε, πο την πολλή τους ζήλεια, Σωπάσαν όλα γύρω του, οι θόρυβοι σβυστήκαν, Ο κόσμος όλος στάθηκε προσεχτικός ν’ ακούση Τ’ αρμονικό τραγούδι του και τη γλυκειά φωνή του, Πώδινε την απάντηση στης Κόρης το τραγούδι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν