United States or Cocos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και λοιπόν; Αν σε ερωτήση ο Πρωταγόρας ή άλλος κανείς, καλέ Θεαίτητε, είναι δυνατόν ένα πράγμα με άλλον τρόπον να γίνη μεγαλείτερον ή περισσότερον παρά διά της αυξήσεως; Τι θα απαντήσης; Θεαίτητος. Σωκράτη μου, εάν μεν απαντήσω συμφώνως προς την τελευταίαν αυτήν ερώτησιν, θα ειπώ ότι δεν είναι δυνατόν.
Όλος ο κόσμος εδώ μ' ερωτά· «Άνδρας σου είναι; Άνδρας σου είναι;» Έως και η υπηρέτρια κάτω, κοντά εις τάλλα, μου το ηρώτησε και τούτο· «Άνδρας σου είναι;» Εδώ, φαίνεται, άλλο παρά ανδρόγυνα δεν βλέπει κανείς μαζή. — Με συγχωρείς την αδιακρισίαν μου, κυρά μου. Δεν ήθελα να σε πειράξω με την ερώτησίν μου. — Δεν μ' επείραξες, κύριε, και δεν το έχω παράπονον ότι μου έκαμες την ερώτησιν.
Ξένος. Είναι φανερόν, φίλε Θεαίτητε, ότι όστις έθεσε αυτήν την αρχήν, δεν είναι πολύ εύκολον να απαντήση εις αυτήν εδώ την ερώτησιν, αλλά και εις οποιανδήποτε άλλην. Θεαίτητος. Πώς; Ξένος. Πρώτον το να παραδεχθή ότι υπάρχουν δύο ονόματα, ενώ αυτός τίποτε άλλο δεν παρεδέχθη εξ αρχής παρά έν, αυτό βεβαίως είναι πολύ γελοίον. Θεαίτητος. Πώς δεν είναι; Ξένος.
Σιγή νεκρική διεδέχθη τότε την φωνήν του. Εφοβήθη και ο ίδιος. Σαν να είδε μίαν σκιάν, του εφάνη. Σαν μαύρη σκιά, σαν άσπρη σκιά, οπού αστραπιαίως διήλθε τον κοιτώνα του. — Εσύ είσαι Κουκκίτσα; Είπε χωρίς να θέλη. Αλλά το εκκρεμές μόνον απήντησεν εις την ερώτησίν του, εξακολουθούν την μονότονον κίνησίν του. Τα μάτια πάλι του παπά-Κονόμου εγέμισαν από δάκρυα.
Έσκωπτε συνήθως και εκείνους οίτινες εις τας ομιλίας των μετεχειρίζοντο πολύ αρχαίας και ασυνήθεις λέξεις, προς ένα δε εκ τούτων, όστις εις ερώτησίν του απήντησεν εις υπεραττικίζουσαν γλώσσαν, είπεν• Εγώ, φίλε μου, σε ηρώτησα σήμερον και συ μου απαντάς από την εποχήν του Αγαμέμνονος.
Αλλά βλέπουσα την μεγάλην του Λιάκου δυσαρέσκειαν, επανέλαβε σοβαρώτερον· — Πώς το εσοφίσθης αυτό το συνοικέσιον; — Όχι, υπέλαβεν εκείνος, χωρίς ν' αποκριθή εις την ερώτησιν. Επιθυμώ να μου είπης τι του ευρίσκεις το επιλήψιμον. — Επιλήψιμον! ανέκραξεν η εξαδέλφη μιμουμένη την φωνήν του. Ο άνθρωπος δεν είναι επιλήψιμος, είνε απλώς γελοίος. — Ομολογώ ότι το εξωτερικόν του δεν είναι επιβλητικόν.
Το δε άλλο ήμισυ θέλετε να το ειπούμεν, ή πώς θέλετε να κάμωμεν; Αγαπητέ μου, αφού έχεις απέναντί σου Κρήτας και Λακεδαιμονίους, και αφού ωμιλήσαμεν περί μουσικής, παρελείψαμεν όμως την γυμναστικήν, τι φρονείς ότι θα σου απαντήση κανείς από τους δύο μας εις αυτήν την ερώτησιν;
Δι' αυτό και τόρα, εάν δεν θελήση να μου απαντήση ο Ιππίας, συ παρακάλεσέ τον εκ μέρους μου. Εύδικος. Αλλά, καλέ Σωκράτη, νομίζω ότι δεν θα χρειασθή ο Ιππίας την ιδικήν μας παράκλησιν. Διότι όσα είπε προηγουμένως δεν είναι αυτού του είδους, αλλά ότι δεν θα υπεκφύγη την ερώτησιν κανενός ανθρώπου. Δεν είναι έτσι, καλέ Ιππία; Δεν τα έλεγες αυτά; Ιππίας. Μάλιστα.
Κάποτε όμως, ως να με λυπάται διά την απειρίαν και αμάθειάν μου, ο ίδιος μου προβάλλει ερώτησιν, αν νομίζω ότι το ωραίον είναι ωσάν κανέν από τα πρόχειρα παραδείγματά του, ή και δι' ό,τι άλλο τύχη να ζητή πληροφορίας και περί του οποίου να γίνεται λόγος. Ιππίας. Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Σωκράτη; Σωκράτης. Εγώ θα σου το ειπώ.
Λέγουσιν Αυτώ: «Καίσαρος» «απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι.» Τούτο μόνον θα ήρκει διότι εσήμαινεν ότι η εν τω έθνει των αποδοχή του νομίσματος τούτου απήντα εις την ερώτησίν των και απεδείκνυε το κενόν αυτής. Αυτό το ρήμα το οποίον μετεχειρίσθη περιείχε το μάθημα τούτο.
Λέξη Της Ημέρας