Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Ιουνίου 2025
Η Άντρο έχει πανώρια βουνά. Τα βλέπεις δεξιά και σου γελούνε· είναι γιομάτα πρασινάδες, λουλούδια γιομάτα· τα βλέπεις αριστερά και τρομάζεις· είναι σαν ντουβάρια από γιγάντους χτισμένα· πέτρες και γκρεμνά· μήτε φύλλα, μήτε κλαδί. Η Άντρο τέτοια είναι, ταντρειωμένο, τόμορφο νησί· έχει δύναμη και χάρη.
Αυτήν τη στιγμή περνά ο βασιλιάς των Βουλγάρων και πληροφορείται το έγκλημα του καταδίκου: κι' όπως αυτός ο βασιλιάς ήτανε μεγαλοφυής, κατάλαβε, απ' ό,τι του είπεν ο Αγαθούλης, πως ήταν ένας νεαρός μεταφυσικός, που αγνοούσε ολότελα τα πράγματα του κόσμου τούτου και του έδωσε χάρη με μια καλοκαγαθία, που θα υμνείται σ' όλες τις εφημερίδες και σ' όλους τους αιώνες.
Χαντακώθηκε όμως ο ίδιος, επειδή σκοτώθηκε στα 340, κι άφησε τον Κώστα μονάχο στη Δύση ως δέκα χρόνια, ωσότου δηλαδή θανατώθηκε κι αυτός, όχι όμως από τον Κωνστάντιο, παρ' από τον αξιωματικό το Μαγνέντιο, που ίδρωσε έπειτα ο Κωστάντιος να τον ξεκάμη, και μόλις στα 353 το κατάφερε, χάρη νάχη τους Αλαμανούς και τους Φράγκους που τονέ βοήθησαν, κι όχι δίχως ακριβή πλερωμή, επειδή Γης Μαδιάμ την έκαμαν κατόπιν τη Γαλατία.
Κανείς από τους συντρόφους του Μόρχολτ δεν ανεγνώρισε τον ωραίο ιππότη του Νησιού Αγίου Σαμψών. Τόσο άσχημα το φαρμάκι είχε παραμορφώσει τα χαρακτηριστικά του. Αλλά όταν, έπειτα από σαράντα μέρες, η Ιζόλδη με τα χρυσά μαλλιά τον είχε σχεδόν όλως διόλου γιατρέψει, κι' άρχιζε στα ξανανεωμένα μέλη του να φαίνεται η χάρη και η δύναμη, κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγη. Έφυγε κρυφά.
Στον πύργο τότες γύρισε η ρόδινη Αφροδίτη, μα η Ήρα πήρε κι' έφυγε πιλάλα οχ τ' ακρολόφι. 225 Κι' απ' την ανθόστρωτη Αμαθιά κι' απ' την Πιεριά περνώντας τρέχει ίσα προς τ' ασπρόχιονα βουνά των αλογάδων Θρακών, άκρη άκρη και τη γης δεν πάταε με τα πόδια· όπου απ' τον Άθο στου γιαλού το κύμα κατεβαίνει και πάει στου Θόα το νησί, στη βλογημένη Λήμνο. 230 Εκεί τον Ύπνο αντάμωσε, τ' αδέρφι του θανάτου, και πιάνοντας το χέρι του τού μίλησε έτσι κι' είπε «Ύπνε μου, αφέντη των θεών και των θνητών αφέντη, κι' άλλοτε εσύ το λόγο μου τον άκουσες, και τώρα μη μ' αρνηθείς, και πάντα εγώ θα σου γνωρίζω χάρη. 235 Τώρα αφτό θέλω, κοίμισε τα μάτια τ' αχτιδένια του Δία, εφτύς που σ' αγκαλιά κρυφοσφιχτούμε αγάπης.
ΣΤΑΥΡΟΣ Σας το ζητώ και πάλι για χάρη. Δεν πειράζει αν είναι στη σοφίτα. Τόσο το καλύτερο για μένα. Δεν ξέρετε πόσο μ' ευχαριστεί, ν' ανοίγω το πρωί το παράθυρο, και να βλέπω την ανοιχτή θάλασσα τρικυμισμένη κι ανταριασμένη, και βαθιά τον ορίζοντα θολωμένο και συγνεφιασμένο, και να φαντάζουμαι τον ήλιο και να τονέ λαχταρώ.
Η παράκληση, που μου έκαμε να την αφήσω να πεθάνη, είτανε τόσο συγκινητική και τόσο σοβαρή, ώστε δεν είχα το θάρρος να την παρακαλέσω να ξαναγυρίση χάρη μου στη ζωή. Γιατί η ζωή άξιζε και γι' αυτή το ίδιο. Και παρατήρησα με ξάφνισμα πως μπορούσε ναφήση όλα όσα αγαπούσε, γιατί είταν ετοιμασμένη γι' αυτό. Μα ταυτόχρονα αιστανόμουνα μ' όλη τη δύναμη της απελπισίας πως εγώ δεν μπορούσα να τη χάσω.
Πέτρες και σκορπιούς γεμίζει το δρόμο της για να την τρομάξη, κι αυτή περνάει και στρώνει λουλούδια σε κάθε της πάτημα. Πηγάδια της άνοιξε να πέση μέσα και να πνιγή, μα κι αν πέση, βγαίνει πάλι από τα νερά σαν την Αφροδίτη, και γεμίζει χάρη τον κόσμο.
Για να βεβαιωθήτε για ό,τι σας λέγω, πάρτε το ράσο του και φέρτε το στα πρώτα χαρακώματα του βασιλείου των λος πάδρες. Δε θα σας χρειαστή πολύς καιρός. Μπορείτε πάντα να μας φάτε, αν βρήτε, πως σας είπα ψέματα. Αλλ' αν σας είπα την αλήθεια, γνωρίζετε πολύ καλά τις αρχές του δημοσίου δικαίου, τα έθιμα, τους νόμους για να μη μας κάνετε χάρη. Οι Αυτιάδες βρήκανε αυτή την κουβέντα πολύ λογική.
Είταν αδύνατο, άδικο είταν ένα πλάσμα σαν και σένα, τόση χάρη και τόσος νους, τόση χάρη παιδιακήσια και νους τόσο γερός, τόση ψυχή, τόσο φως να χαθούν, κι άμα πεθάνης να μην ξέρη κανείς πως είσουν της πλάσης το στολίδι, το καμάρι τουρανού. Για τούτο έκλαια κι απελπίζουμουν και ζητούσα κάτι να κάμω για σένα, κανένα ποίημα να σου χαρίσω, που να σε δοξάζη, που να μείνη παντοτεινά. Και διές τώρα!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν