United States or Croatia ? Vote for the TOP Country of the Week !
— Μάσιγγα, τη είπον τότε ανακύψας, συγχώρησόν με! Είμαι ο μεγαλείτερος βλαξ του κόσμου! Δεν θα δοκιμάσω ποτέ πλέον να κάμω ποιήματα, έστω και εις το πεζόν. Εκείνη ανεγέλασε τότε μετ' ευθυμίας και: — Καλά λοιπόν! είπεν, αφού είναι έτσι, θα σε κάμω εγώ το ποίημα που μ' αρέσει, αλλ’ όχι εις το πεζόν. Άκουσε!
Το πνεύμα του Σαίξπειρ θα με κεραυνώση. ΑΝΘΥΠΟΛ. — Κάθε άλλο. Θα μας απαγγείλετε τίποτα δικό σας, ένα ποίημα, ένα μονόλογο. Δεν έχει. Η απόφαση βγήκε. ΟΛΟΙ — Βέβαια, βέβαια. Ένα μονόλογο. ΛΕΛΑ — Αδύνατο. Δε θυμούμαι τίποτε. Ανθυπολοχαγέ τρελλάθηκες! ΑΝΘΥΠΟΛ. — Το «Παραμύθι του Ερωτεμένου Γιάννη»! Θα μας το πήτε. Ξέρω καλά πως το θυμάσθε. ΟΛΟΙ — «Του Ερωτεμένου Γιάννη», γενική απαίτησις. Έστω.
Το ίδιο πράγμα κάμνω ακριβώς όταν θέλω να σκεφθώ. Και όταν θέλω να σκεφθώ ιδού τι κάμνω. Σηκώνω τα φρύδια μου υψηλά, προσηλώνω τους οφθαλμούς εις τα σύννεφα, και βλέπω, βλέπω, βλέπω, ως που αρχίζουν αι ιδέαι να καταβαίνουν ωσάν να είναι ποίημα. Ωσάν να είναι ποίημα, διότι και σεις χωρίς άλλο ποίημα εγράφετε. Χωρίς άλλο εγράφετε έν ποίημα εις την δύσιν του ηλίου.
Διά τα ποιήματα, οπού έκαμες, διά τους στίχους δηλαδή, εις τους οποίους έβαλες τους μύθους του Αίσωπου, και διά τον Ύμνον σου εις τον Απόλλωνα, με ηρώτησαν έως τώρα και μερικοί άλλοι, τελευταίον δε και ο Ευηνός, τι τάχα εσκέφθης και, αφού ήλθες εδώ, έκαμες αυτά τα ποιήματα, ενώ προηγουμένως ποτέ κανέν ποίημα δεν έκαμες.
Κι όταν από την Αθήνα πρωτοπέρασε στην Πόλη κ' έγινε φίλος του Ίλλου ύστερ' απόνα ποίημα που τούγραψε, διορίστηκε αμέσως καθηγητής, και με μεγάλη πλερωμή μάλιστα, αφού είχε κι από τον ίδιο τον Ίλλο χρονιάτικο. Τον κακόβλεπαν όμως οι Πολίτες, σαν «Έλληνας» που είτανε, δηλαδή Ελληνόσοφος — είδος μάγος, να πούμε. Κι άμα έλειψε ο Ίλλος στα 478, τον ξόρισαν.
Πρωταγόρας Εάν δε ο ποιητής λέγη ο ίδιος τα εναντία εις τον εαυτόν του, σου φαίνεται τότε, ότι είναι καλόν το ποίημα; Σωκράτης Ότι δεν είναι καλόν, είπον εγώ. Πρωταγόρας Πρόσεξέ το λοιπόν, είπε, καλύτερα. Σωκράτης Αλλά, φίλε μου, το έχω εξετάση καλά.
Όταν ήρθε είδηση ότι ο πασάς του νομού μας, πούτον ο Βέροβιτς, θαρχόταν να επισκεφθή την επαρχία μας, ο δάσκαλος εσύνθεσε ποίημα να το ψάλωμε στην υποδοχή. Κενώ θα το λέγαμε στον αντιπρόσωπο του Σουλτάνου, ήτο γεμάτο από Ελλάδα κ' ελευθερία. Έλεγεν, όμως τον πασάν «ένθερμον προστάτην της παιδείας» κιότι «άπας ο λαός τον υπεδέχετο μετά παλμών καρδίας».
«Το ποίημα τούτο, λέγει ο Schlegel, αποπνέει την ευωδίαν του έαρος, ανακαλεί την ηδυπάθειαν του άσματος της αηδόνος, και είναι τρυφηλόν ως ρόδον νεωστί διεπτυγμένον.
Είναι έν φάσμα νύκτιον. Είναι υπνοβασία. Όνειρον είναι η τρυφερά Των νέων φαντασία! Των ηδονών αντίληψις Είναι σφοδρά, θερμή!... Εις σας! νεάνιδες, εις σας! ω τρυφεραί παρθένοι, Αφιερώ το έργον μου αυτό, το Ποίημά μου. Δέξασθε, ω ωραίαι μου, αυτό· και τ' όνομά μου, Πάντοτε ανεξάλειπτον 'ς το στόμα σας ας μείνη!. . . Κ. Δ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗΣ Νύχτωσε ο Μάρτης· κ' έφεγγε Του Απριλιού η πρώτη.
Πρωταγόρας Αλλά πώς είναι δυνατόν να είναι σύμφωνος ο ίδιος με τον εαυτόν του εκείνος όπου λέγει τα δύο αυτά πράγματα, ο οποίος την μεν πρώτην φοράν ο ίδιος παρεδέχθη ότι είναι δύσκολον πράγμα να γείνη κανείς αληθινά ενάρετος άνθρωπος· μόλις δε επροχώρησεν ολίγον εις το ποίημα και τον Πιττακόν ο οποίος λέγει τα ίδια λόγια που είπεν, ότι δηλαδή είναι δύσκολον να γείνη κανείς ενάρετος, τον κατηγορεί και λέγει ότι δεν παραδέχεται τα λεγόμενά του, εν ώ εκείνος λέγει τα ίδια απαραλλάκτως.
Λέξη Της Ημέρας