Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Ιουνίου 2025
Μον άσ' την τώρα εσύ τη νια στο Φοίβο, κι' οι Αργίτες διπλά θα σ'τα πλερώσουμε και τρίδιπλα αν ο Δίας φέρει έτσι και κουρσέψουμε κάνα άλλο πλούσιο κάστρο.» Τότες του κάνει ο δυνατός αφέντης Αγαμέμνος 130 «Μη δα εσύ πούσαι γνωστικός, θεόμορφε Αχιλέα, καμώνεσαι έτσι, κι' έφκολα δε με γελάς, δεν πείθεις.
Μοιάζει με τον μακαρίτη Βαρόνο….» «Με ποιόν; Με τον πεθαμένο Βαρόνο που ζει ακόμη μέσα στο κάστρο;» Η ντόνα Ρουθ όμως έφερε το δείχτη στο στόμα: δεν έπρεπε να μιλούν για πεθαμένους στο πανηγύρι. «Ποιο φάντασμα! Είναι ζωντανός και τα χέρια του δεν βρίσκουν ησυχία, έτσι δεν είναι, Γκριζέντα; Ποιος; Μα ο ντον Τζατσίντο!»
Και τότε οι πολεμόχαροι Αργίτες μες στο κάστρο τους Τρώες πίσω θάκλειναν τρομοπαραλυμένους, 320 και δοξασμένα — στου γραφτού το πείσμα — θα νικούσαν με την αντριά και τόλμη τους, μα σύντομα ο Απόλλος πύρωσε τον Αινεία εκεί, μιασμένος σαν τον κράχτη Περίφα, του Φωνάκλα γιο, που σπίτι τους γερνούσε κράχτης του γέρου του γονιού πιστός κι' αγαπημένος· 325 όμιος μ' αφτόν του μίλησε ο γιος του Δία Απόλλος «Αινεία, πώς θα σώζατε τ' όρθιο καστρί αν η μοίρα και κάπως δεν καλόθελε, σαν που πολλούς είδα άλλους δίχως βοήθια θεϊκιά — με τόλμη αντριά και θάρρος και μ' όσο αφτοί είχανε λαό — να σώζουν τα χωριά τους; 330 Μα εσάς πιο θέλει απ' των οχτρών τη νίκη σας ο Δίας, μα να! δεν πολεμάτε εσείς, παρά δειλιάτε αιώνια.»
Ήμην νέος κ' εγέρασα, που δεν έπαψαν να ψάχουν για γρόσια, στο Έρμο Κάστρο, και στην Παναγιά την Ντομάν, και στ' Αχειλά το ρέμμα, και σε κάθε ξωκκλήσι, και σε κάθε βράχο, και σε κάθε σπηλιά, και στα Πέντ' Αδέρφια, και στην Καμμένη Πέτρα, και στο Κακόρρεμμα.
ΡΩΣ Δεν 'ξεύρεις αν τον ώθησε φόβος ή γνώσις. ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΔΩΦ Γνώσις! Ν' αφήση την γυναίκα του, ν' αφήση τα παιδιά του, το κάστρο του, τους τίτλους του, εκεί απ' όπου φεύγει!
Λείπει απ' τον πόλεμο κι' ο γιος της χρυσομάλλως Θέτης και τον πνιγόκαρδο θυμό χορταίνει στα καράβια.» Έτσι ο πολύσκιαχτος θεός τους φώναξε απ' το κάστρο. Και γκάρδιωνε τους Αχαιούς η Τριτογεννημένη, 515 η μυριοδόξαστη θεά, του Δία η θυγατέρα, κι' είταν στη μέση όθε έβλεπε οκνά και πολεμούσαν. Τότες το Διώρη μάτιασε το μάβρο ριζικό του.
Η γέφυρα αύτη εις τους χρόνους των κλεφτών ανεσύρετο την νύκτα προς ασφάλειαν, να μη το πατήσουν οι κλέφτες το αγαπημένον Κάστρο μου.
Και μες στα παραλούρια το γάβρο δένει Πήδασο — που ο Αχιλιάς τον πήρε τότες τ' Αητιού σαν πάτησε το στεριωμένο κάστρο — πούτρεχε μ' άτια αθάνατα, θνητό κιας είταν θρέμμα. Πάει τότε ο Αχιλιάς παντού από καλύβα σ' άλλη 155 κι' όλους φωνάζει στ' άρματα. Κι' εκείνοι αμέσως όξω 156 166 πρόστρεξαν όλοι, κι' έστεκε στη μέση ο Αχιλέας αμαξωτούς θαρρύνοντας κι' ασπιδωμένους άντρες.
Και όταν τα γλυκοχαράγματα εμφανισθή εις την πλαγιάν επάνω του βουνού ο ποιμήν, να προγγίση τα γίδια του, εις το Πρυή επάνω, τον Χριστόν θ' αντικρύση, κάτασπρον, την πρώτην εκκλησίαν, την Μητρόπολιν, καταμεσής 'ς το έρημο χωριό μου, εις το Κάστρο μου. Και κάμνων τον σταυρόν του θα ειπή: — Χριστέ, βοήθει!
Πώς ρήχνει αστραπομπούμπουνα ο βροντολάλος άντρας 5 της Ήρας, φτιάνοντας βροχή και δυνατό χαλάζι, ή χιόνι όταν οι εξοχές τριγύρω ασπρολογάνε, ή κάπου στόμα αρπαχτικό φαρμακερού πολέμου· Ετσι πυκνά του στέναζαν τα στήθια απ' της καρδιάς του το βάθος, και τα σπλάχνα εντός του θέριζε η τρομάρα. 10 Το μάτι εκεί σαν έρηχνε στους Τρωικούς τους κάμπους, σάστιζε πόσες έκαιγαν φωτιές ομπρός στο κάστρο, τι αβλοί π' αχούσαν κι' όργανα, τι λαλητός αθρώπων· μα πάλε όταν τα πλοία του θωρούσε και τ' ασκέρι, τρίχες και τρίχες σύριζα τραβούσε οχ το κεφάλι 15 προς τα ουράνια κι' έκλαιγε βαριά η πικρή ψυχή του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν