United States or Gambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Αυτούς τους λόγους έλεγαν εκείνοι ανάμεσόν τους. και ο διογενής Απόλλωνας είπε προς τον Ερμεία• «Ω μηνυτή διογέννητε, αγαθοδότη Ερμεία, 335 'ς τα δυνατά δεν θα 'στεργες δεσμά σφιγμένος να 'σαι, 'ς την κλίνην αν με την χρυσή κοιμώσουν Αφροδίτη;»
Μη θέλοντας ο Κωσταντίνος να ταράξη την ησυχία της χώρας δεν τόκρινε εύλογο να παρατραβήξη το σκοινί, κι αφήκε τη φουρτούνα και πέρασε. Τον ακόλουθο όμως χρόνο προστάζει να γίνη δεύτερη Σύνοδο στην Τύρο, και προσκαλεί πάλι τον Αθανάσιο, τώρα όμως πια με φοβέρες. Μαζεύεται η Σύνοδο της Τύρος στα 335.
Αφτό άκρη τώρα τ' όρισε του δρόμου ο Αχιλέας. Έριζα ξύγωσ' το έτσι αφτό σαν το διαβαίνεις γύρω· και το κορμί πλαγιάζοντας λίγο ζερβά — να έτσι — 335 μες στο καλόδετο κουτί, μπήξ' τη φωνή, κι' αμέσως τ' άλογο βάρα το δεξύ κι' αμόλα του το γκέμι, μα το ζερβύ έτσι σύριζα το σύνορο ας περάσει, τόσο που η άκρη να θαρρείς τ' αξόνι πως αγγίζει της ρόδας· όμως πρόσεξε στην πέτρα μην τσουγκρίσεις, 340 τι τότε αλίμονο, έχε γιά κι' αλόγατα κι' αμάξι.
Αυτά 'πε, και όλοι εσίγησαν, άφωνοι έμειναν όλοι· 320 και αργότερ' ο Αγέλαος Δαμαστορίδης είπε· «Ω φίλοι, οπόταν ειπωθή λόγος ορθός δεν πρέπει ενάντια να λογομαχή κανείς και να θυμόνη. τον ξένον μην υβρίζετε, μήτε κανέναν άλλον των δούλων εις τα δώματα του θείου Οδυσσέα. 325 και λόγον εγώ θά 'λεγα γλυκόν του Τηλεμάχου, και της μητρός του, αν έστεργαν να τον δεχθούν και οι δύο. όσον ελπίδ' απόμενε 'ς τα βάθη της ψυχής σας 'ς το σπίτι του ο πολύνοος να φθάση Οδυσσέας, καλώς τον περιεμένετε, και ακόμη τους μνηστήραις 330 'ς τα δώματ' είχετ', επειδή τούτο σας ωφελούσε, αν 'ς την πατρίδα εγύριζεν από τα ξένα εκείνος· αλλ' είναι τώρα φανερό 'που δεν θα γύρη πλέον· αλλά συ την μητέρα σου συμβούλευε να πάρη, κείνον οπ' είναι ανώτερος και πλειότερα χαρίζει, 335 εσύ να χαίρεσ' ήσυχος τα πλούτη του πατρός σου όλα, και κείνη του άλλου ανδρός το σπίτι να προσέχη».
Έπειτα γύρωθε κρεμάει στους ώμους του τη σπάθα, μ' ασημοκάρφια κεντητή και λεπιδοχαλκένια, κρεμάει και τη θεόρατη στεριόφτιαστή του ασπίδα. 335 Κι' έβαλε στο λεβέντικο κεφάλι τη φαντούσσα περκεφαλιά, που έτσι αγριωπή η αλογόφουντά της πας στην κορφή κυμάτιζε, και πήρε τ' αντριωμένο κοντάρι που του πάγαινε στη χούφτα του. Παρόμια, φορούσε κι' ο παλικαράς Μενέλας τ' άρματά του.
Πάλε του Κρόνου ο γιος καρδιά ξανάβαλε στους Τρώες 335 κι' ίσια αμπώξαν τους Αχαιούς ως στο βαθύ χαντάκι, κι' έτρεχε ο Έχτορας φωτιά γιομάτος με τους πρώτους.
'ς την αντιθύραν έμενε με την γλυκειά κιθάρα ς' το χέρι του, κ' εδίσταζεν, αν θα 'βγη από το δώμα όπως καθίση 'ς τον βωμόν καλόκτιστον του ερκείου μεγαλοδύναμου Διός, 'ς εκείνον, οπού έκαψαν 335 βωδιών μερία πάμπολλα Λαέρτης και Οδυσσέας, ή έξαφνα 'ς τα γόνατα να πέση του Οδυσσέα· και τούτο συμφερώτερον ευρήκε τότε ο νους του· ως ικέτης τα γόνατα να πιάση του Οδυσσέα. τωόντι χάμαι απόθεσε την βαθουλήν κιθάρα 340 σιμά 'ς τ' ασημοκάρφωτο θρονί και 'ς τον κρατήρα, εχύθη και τα γόνατα να πιάση του Οδυσσέα επρόφτασε και ικέτευε με λόγια πτερωμένα· «Αχ! σ' εξορκίζω σέβου με, λυπήσου με, Οδυσσέα· θλίψι και συ θέλει αισθανθής κατόπι, αν με φονεύσης 345 τον αοιδόν, 'που των θεών και των ανθρώπων ψάλλω. κ' είμαι αυτοδίδακτος εγώ και μύρια 'ς την καρδιά μου άσματα εγέννησε ο θεός· θαρρώ 'που εμπρός σου ψάλλω ως εις θεόν μη θέλης συ να μ' αποκεφαλίσης. θα είπη και ο Τηλέμαχος, ο ποθητός υιός σου, 350 πως άθελα το δώμα σου, χωρίς τι να ζητήσω, εσύχναζα να τραγουδώ 'ς τους δείπνους των μνηστήρων· ότι πολλοί και δυνατοί μ' ανάγκαζαν εκείνοι».
Αφτών δεν τ' άγγιξε κανείς· και μοναχά από μένα 335 μου πήρε και κρατάει τη νια που λαχταρούσα· τώρα στο στρώμα ας μου τη χαίρεται!
Λέξη Της Ημέρας