United States or Bangladesh ? Vote for the TOP Country of the Week !
Κι' ακόμα θυμήθηκε ότι λίγο πιο πριν άλλες φωνές πολλές και δυνατές είχαν ακουστεί: — Η κανονιοφόρα! Η κανονιοφόρα! Ήταν ακριβώς το ίδιο με τα μυθιστορήματα. Μια σύγκρουση, ένα τράνταγμα, κι' ένα σώμα που το είδανε πολλοί να πέφτει με το κεφάλι στη θάλασσα.. Πάνω στο επίστεγο του θωρηκτού αληθινός χαμός. Ο Ρένας τινάχτηκε για να κατέβει στην πρύμη, μ' απόρησε πως δεν μπορούσε να βρει την κάθοδο.
Το φταίσμα είναι δικό σου. ΑΛΟΝΖ. Δικός μου και ο ακριβώτερος χαμός. ΓΟΝΖ. Κύριέ μου Σεβαστιανέ, της αλήθειας, που φλέγεις, λείπει κομμάτι ο ευγενικός ο τρόπος, και ο καιρός· τρίβεις την πληγή, ενώ έπρεπε να την γλυκάνης. ΣΕΒΑΣΤ. Εξαίρετα. ΑΝΤΩΝ. Και ωσάν άξιος χειρουργός. ΓΟΝΖ. Μαυρίλα έχομεν όλοι μας, Κύριε, όταν είσαι συγνεφιασμένος. ΣΕΒΑΣΤ. Μαυρίλα; ΑΝΤΩΝ. Μαύρη και σκοτεινή!
Κι' έπεσε πάει απ' όλους μας η πιο καλή μας σπάθα, ο Πάτροκλος, και το στρατό γονάτισε ο χαμός του. 690 Μα τρέξε εσύ στα πλοία εφτύς και πες το τ' Αχιλέα, μήπως προφτάσει το νεκρό και σώσει ως στα καράβια γυμνό· τα όπλα βρίσκουνται στου Έχτορα τα χέρια.» Είπε, κι' εκιός λες πάγωσε σαν άκουσε το λόγο. Ώρα πολλή λογαλαλιά τον είχε, κι' η ανάσα 695 τού πιάστηκε, και γιόμισαν τα διο του μάτια δάκρια.
ΚΑΛΙΜΠ. Καλέ μου αφέντη, μη μου αφαιρέσης την εύνοιά σου· υπόφερε κομμάτι, επειδή όσα θα σε κάμω να κερδίσης είναι αρκετά να σβύσουν το βάσανο, που μας έτυχε. Λοιπόν μιλήτε σιγανά· ακόμα τα πάντα είναι ήσυχα, ωσάν τα μεσάνυκτα. ΤΡΙΝΚ. Άκουσα· μα να χάσουμε τα φλασκιά μας μέσα στη λίμνη! ΣΤΕΦΑΝ. Αυτή όχι μοναχά είναι μία μεγάλη συμφορά και ατιμία, τέρας, μα και αμέτρητος χαμός.
Θα του 'πω και δι' αυτό το γράμμα.. Νομίζω η εκδούλευσις ανταμοιβήν ν' αξίζη, του δε πατρός μου ο χαμός είναι 'δικόν μου κέρδος. Ο νέος ανυψώνεται, όταν ο γέρος πέση! Εξοχή. Καλύβη εν τω μέσω αυτής — Η τρικυμία εξακολουθεί. ΚΕΝΤ Εφθάσαμεν, αυθέντα μου καλέ μου. Έμβα μέσα. Την νύκτα, εις τα ξέσκεπα, με τόσην τρικυμίαν, δεν είναι άνθρωπος ν' αντέχη; ΛΗΡ Άφησέ με. ΚΕΝΤ Έμβα, αυθέντα.
ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τέλος εις την υπόθεσιν αυτήν καλόν εδόθη. — Βασιλειά μου σεπτέ, σεπτή Βασίλισσά μου, εάν έμελλ' εδώ να στρώσωμε ομιλίαν, ποιαν πρέπει να 'χη θέσιν η Μεγαλειότης, τι 'ναι το σέβας, και διατί 'ναι η 'μέρα ημέρα, η νύκτα νύκτα, και ο καιρός καιρός, θα ήταν αυτό χαμός καιρού, νυκτός και ημέρας· όθεν, αν το πνεύμα ψυχήν την συντομίαν έχει, και σώμα και στολίδι την πολυλογίαν, θα 'μαι συντομολόγος.
Και σκύφτω και τα μαζώνω ένα ένα. Κι απάνω στο ένα, τη διάβασα τη λέξη «αγάπη μου». Και το γράψιμο το γνωρίζω. Κομματάκια, κομματάκια. Το ένα το κομματάκι μόνο γραμμένο, κάτασπρα καμιά δεκαριά, γιατί τα μάβρα τάρριξε στη φωτιά, μην τύχη και ταρπάξη το μάτι μου, και καταλάβω! Την προσμένω νάρθη, να διούμε τι θα μου πη. Όλεθρος και χαμός! Κομματάκια, κομματάκια. Ναι! κουρέλλια την κάμαμε τη ζωή μας·
Μα εγώ όμως τώρα, Πάτροκλε, στερνά σου αφού θα σβύσω, πριν δε σε θάβω, πριν εδώ σου φέρω του Εχτόρου την κεφαλή και τ' άρματα, τ' ατρόμητου φονιά σου, 335 και δώδεκα λεβεντονιούς πριν στη φωτιά σου δίπλα σου σφάξω Τρώες· τι βαθιά με δάγκασε ο χαμός σου.
Για πιάστε με να σηκωθώ και βάλτε με να κάτσω, Τ' έχω δυο λόγια να σας πω, να σας αφήκω διάτα. Χαμός η αρρώστεια, ωρέ παιδιά, και χαλασμός ο Χάρος.
Το μυστικό του τραγουδιού να μάθη δε μπορούσε, — Και το γεφύρι στένεται κι' αυτός το καμαρώνει — Ως π' άκουσε η Ξωθιές να λεν: «Γεφύρι δεν στεριώνει. Ούτε θεμέλιο σταίνεται 'ς τον Άσπρο, μα τα μάτια μας. Κόρη αν δεν έρθη απάρθενη σκλάβα μέσ' 'ς τα παλάτια μας, Κι' ως που μαθεύτηκε ο χαμός της κόρης πέρα ως πέρα. Μήνες περνούνε.
Λέξη Της Ημέρας