United States or Algeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Φρικτόν θλιβερόν θέαμα Τριγύρω μου εξανοίγω· Ποίων είναι τα σώματα Που πλέουσ' εις το κύμα; Ποίων τα κεφάλια; Αυγεριναί του ηλίου Ακτίνες τι προβαίνετε; Τάχα αγαπάει να βλέπη Έργα ληστών το μάτι Των ουρανίων; Δημιουργέ του κόσμου, Πατέρα των αθλίων θνητών, αν συ του γένους μας Όλου ζητής τον θάνατον, Αν συ το θέλης·
Οχτώ μέρες, οχτώ νύχτες, έσκισαν τα κύματα, και με φουσκωμένα πανιά αρμένισαν για την Κορνουάλλη. Οργή γυναίκας, τρομερό πράγμα: και καθένας ας φυλάγεται. Όπου μια γυναίκα αγαπάει πειο πολύ, κει θα εκδικηθή πειο σκληρά. Γρήγωρα έρχεται η αγάπη στης γυναίκες, γρήγωρα και το μίσος. Κ' η έχθρα τους, άμα έρθη μια φορά, βαστάει πειο πολύ, παρά η αγάπη.
Αυτά τα λόγια, που ήκουε ταχτικά, όσες φορές έδινε το γράμμα της να της το διαβάση ο παπάς, ξανάνειοναν την υπομονή της στα στήθια της, και παίρνοντας καινούργιο θάρρος έλεγε μέσα της: — Ο Κώστας μου μ' αγαπάει... δε γίνεται να με λησμονήση! Θάρθη μια μέρα!
Μα πήγαινε, κατάπεισε τη Χλόη κ' εκείνη τον πατέρα της να μη ζητούνε μεγάλα πράγματα παρά να σου τη δώσουνε γυναίκα. Κ' η Χλόη δίχως άλλο σ' αγαπάει και προτιμάει να κοιμάται μαζί με φτωχό κι όμορφο παρά με πλούσιον άσκημο σαν μαϊμού. Η Μυρτάλη, επειδή δεν έλπιζε ποτέ, ότι ο Δρύαντας θα τα παραδεχτή αυτά, αφού είχε για γαμπρούς πλουσιώτερους, επίστευε πως με τρόπο θ' αρνηθή το γάμο.
Ξέρουνε η γυναίκες να μετριάζουνε τον έρωτα, μα όχι το μίσος. Όρθια πίσω από τον τοίχο, όλα τα άκουσεν η Ιζόλδη με τα Λευκά Χέρια. Κράτησε καλά στο μυαλό της τα λόγια του Τριστάνου. Αν μπορέση μια μέρα, πώς θα εκδικηθή κείνον που περισσότερο από κάθε τι αγαπάει στον κόσμο!
ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Κι' αυτό είνε βέβαιο. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Και ότι δεν είνε δυνατόν ν' ακούση κάνεις ερωτικώτερα λόγια απ' όσα μου λέει αυτός; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αλήθεια. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Και ότι δεν μπορεί να γίνη σκληρότερο πράγμα από το να μας εμποδίζουν ν' απολαμβάνωμε την αμοιβαία αγάπη που μας εμπνέει ο θεός; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Έχετε δίκηο. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Αλλά, καλή μου Τουανέττα, πιστεύεις πως μ' αγαπάει όσο μου λέει;
Κι όμως ποιος δε θα λυπότανε αγαπητικό, που θάπρεπε να φοβάται εκείνον που αγαπάει; Μα εγώ αγαπάω στο κορμί του σκλάβου την ομορφιά την ελεύθερη.
Είπε κι' αφτός και κάθησε. Και τότε ο Αγαμέμνος τ' Ατρέα ο γιος σηκώθηκε, ο δυνατός αφέντης, αφρίζοντας, κι' απ' το θυμό τα μάβρα σωθικά του φουσκώναν, κι' έχυνε φωτιές το μάτι του και σπίθες. Του Κάρχα πρώτα τούρηξε μια άγρια ματιά και τούπε 105 «Κακομηνήτη, πρόσχαρο ποτές δε μούπες λόγο! Πάντα αγαπάει δυσάρεστα να προφητέβει ο νους σου, κι' ένα καλό μήτ' έκανες, μήτ' είπες στη ζωή σου.
Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ — Αυτός σ' αγαπάει πάντα; ΛΕΛΑ — Οι άνδρες δεν αγαπούν ποτέ. Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ — Και όμως μούχες πη ότι σου υποσχέθηκε, πως όταν αποκαταστήση την κόρη του, όταν ξαναγίνη ελεύθερος και δεν θα φοβάται πια την κρίσι του κόσμου, θα ζήση πάντα μαζή σου. Δεν είναι έτσι; ΛΕΛΑ — Μου το είπε. Η αλήθεια είναι πως μου το είπε. Η ΘΕΑΤΡΙΝΑ — Γιατί κλαις Λέλα; ΛΕΛΑ — Αχ! μη μ' ερωτάς περισσότερα.
Σαν έμπαινα στο καλύβι κι ανιστορούσα πως εκεί, κοντά στη γωνιά, κάθισε η αγιασμένη μου η Ελένη τότες που τηνε γλύτωσε ο γέρο Βασίλης, και πως δεν ξαναμπήκε σ' αυτό το καλύβι, δεν ήρθε να μου πη πως την αγαπάει εκείνη την κώχη που της ξανάφερε τη ζωή, μ' έπαιρναν τα δάκρια κάποτες, και κατέβαινα στο γιαλό να ξεσκάσω κοντά στα κύματα.
Λέξη Της Ημέρας