Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 28 Μαΐου 2025
Τι πρώτα αφτός θα δοξαστεί αν νικηθούνε οι Τρώες 415 κι' οι Δαναοί αν σκλαβώσουνε τη βλογημένη Τροία, για αφτόν και θάναι η συφορά μεγάλη αν νικηθούμε. Μον έλα τώρα ας πιάσουμε κι' εμείς την άγρια μάχη!» Είπε, και χάμου πήδηξε με τ' άρματα οχ τ' αμάξι, και βρόντησε ο χαλκός φριχτά στ' αρματωμένα στήθια 420 καθώς κινούσε· θάπιανε κι' ένα άφοβο τρομάρα!
Μόνο και μοναχά τη νύχτα κάποτε σαν αγρυπνούσα, άκουγα το ζεμπερέκι να χτυπάη κρα... κρα .. σα να ήθελε ν' ανοίξη την πόρτα. — Καλώς τον!.. καλώς τον!.. του φώναζα εγώ από μέσα. Μα στη φωνή έπαυε αμέσως το ζεμπερέκι σα να ήταν κλέφτης κ' έφευγε μην τον πιάσουμε.
Τότε ο νεκραγωγιάτης γιος τ' απάντησε του Δία «Εμένα, γέρο, η γλώσσα σου, μα λέει το γιο η καρδιά σου. 390 Το γιο σου εγώ πολλές φορές στη δοξοδότρα μάχη τον είδα με τα μάτια αφτά, και τότες που ως στα πλοία πήρε μπροστά τους Αχαιούς με φονικό πελέκι· κι' εμείς θιαμάζαμε άνεργοι, τι αμπόδαε ο Αχιλέας να πιάσουμε κοντάρι εμείς, τότε όντας πεισμωμένος. 395 Γιατί έχω αφτόν εγώ αρχηγό σαν πούμαι Μυρμιδόνας, κι' ένα στην Τρια μάς έφερε καλόστρωτο καράβι.
Ο Αντρέ αμπόλησε ένα γεράκι για να τον πιάση, αλλά ο καιρός ήταν ωραίος και λαμπρός: το γεράκι πήρε φόρα και χάθηκε. «Κυττάχτε, Άρχοντα Αντρέ, είπεν η Βασίλισσα, το γεράκι κούρνιασε κει κάτω, στο λιμάνι, στο κατάρτι ενός άγνωστου καραβιού. Τίνος είναι; — Κυρία, είπεν ο Ανρέ, είναι το καράβι του εμπόρου της Βρεττάνης που χθες σας χάρισε τη χρυσή πόρπη. Πάμε να πιάσουμε το γεράκι μας».
Αυτουνού δηλαδή του δρόμου ποιο μονοπάτι να πιάσουμε; Εκείνο που δεν παραδέχεται τίποτις αληθινό, μόνε όσα βεβαιώνουνται κι από άλλους, ή εκείνο που πηγαίνει με την αρχή πως όλα τα σκάνταλα της Απόκρυφης Ιστορίας είναι υπερβολές, λεγμένες από πάθος, έχουν όμως, καθώς οι πιώτερες τέτοιες καταλαλιές, και κάποια ουσία μέσα τους, αρκετή για να τα χάψη ο κόσμος σα να είταν αλήθειες όλα; Νομίζω πως το πιο φυσικό και το πιο λογικό είναι να πάρουμε το δεύτερο αυτό μονοπάτι.
Πρώτη φορά θωρούσαν τον κόσμο κ' ήθελαν όλα να τα πούνε, να τα πουν όλα με μιας. Οι μεγαλοπολίτες όμως λαλούσαν τη γλώσσα που λαλούνε στους κάμπους και στα βουνά. Έτσι, λέω, να το πιάσουμε και μεις γιατί κ' η ψυχή της Ρωμιοσύνης πώς θα κάμη, πώς θα φανή, αν της σηκώσουμε τη φυσική λαλιά της; Φτάνει να μας αφήσουν ήσυχους οι δασκάλοι και να μη χαλνούν τη γλώσσα του κάμπου και του βουνού.
Εμείς όμως που γράφουμε, που κάνουμε ρομάντσα, πρέπει να συλλογιστούμε καλά τη δουλειά, να την πιάσουμε αλλιώς, γιατί εμείς δασκάλοι δεν είμαστε· δε ζούμε στο γραφείο μας, περπατούμε στους δρόμους, γράφουμε για όλους, γράφουμε για τη ζωή, κ' έτσι πρέπει νακολουθούμε το λαό, το λαό και μόνο. Γι' αφτό είπα, και γω κι άλλοι μαζί μας, πως από τη φιλολογία θα βγη φως... Αισθητικαί θεωρίαι
Χαλνάει ο κόσμος τριγύρω τους, η όψη της γης αλλάζει, — και κείνοι μένουν ακλόνιστοι· μήτε τρίχα τους δεν αλλάζει. Έπρεπε, φίλε μου, να πιάσουμε από την αρχή τη δουλειά. Όχι από τον Πατριάρχη· στην Αγιωσύνη του πηγαίνουμε και κατόπι. Αρχή της δουλειάς μας έπρεπε να είναι τα &Γράμματα&. Αυτά είναι που κρατούν τις λαμπάδες και δείχτουνε στο Γένος το μεγάλο του δρόμο.
Κάθε πράμα με την ώρα του· αφτά πρέπει καμιά μέρα να ξεταστούνε σε ιδιαίτερη μελέτη, όπως ελπίζω να γίνη κατόπι, γιατί το ζήτημα θέλει προσοχή, θέλει μεθοδικά να το πιάσουμε. Μα δεν είναι πάλε και τόσο δυσκολόπιαστο, που να μην προσπαθήσουμε κι από τώρα με δυο λόγια να δείξουμε, το ζήτημα ποιο είναι.
Αν όμως πάμε πειό μπροστά της θέσεις μας να πιάσουμε, χωμένες μέσ' τα ρούχα τους, όλους θα τους γελάσουμε. Κ' εκεί που θα καθίσουμε και γένεια θα κολλήσουμε, ποιός δεν θα πη πως είμαστε σαν άνδρες στην αράδα; Κι' ο στρατηγός Αγύρριος, πούχε τη γενειάδα του Πρόνομου, εκρύφτηκε το ίδιο και καλήτερα• κι' όμως γυναίκα ήτανε και λόγου του προτήτερα! Και τι μεγάλα πράματα κάνει στην πόλι τώρα!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν