Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Ιουνίου 2025
Κι' οργώνοντας σα θάφταναν στου χωραφιού την άκρη, πήγαινε νιος κι' ένα καφκί τους έβαζε στα χέρια 545 κρασί γλυκό· και δώσ' του αφτοί όλο όργωναν τ' αβλάκια, κι' όλο να φτάσουν σπούδαζαν στου χωραφιού την άκρη. Και μάβριζε από πίσω η γης, λες έμιαζε οργωμένη κιάς είταν χρυσοσκάλιστη· αφτό δα αν είταν θάμα!
Είπε· κ' υπάκουσεν αυτός και μέσα του εχαιρόνταν. 545 κατόπι μ' όρκους στερεούς 'ς τα δύο μέρη αγάπην έστησ' η Αθήνη, του Διός αιγιδοφόρου η κόρη, εις το κορμί, και 'ς την φωνή, του Μέντορ' όλη ομοία. Η Σειρά των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, των Εκδόσεων Φέξη, υπήρξεν ένας σταθμός στα ελληνικά χρονικά.
Και τη φοράδα τότε εφτύς θαν τούδινε όπως είπαν, 540 μα να! άξαφνα σηκώνεται, του γέρου ο γιος Νεστόρου και με το δίκιο του απαντάει και λέει αφτά τα λόγια «Θα γίνουμε από διο χωριά, γιε του Πηλέα, αν κάνεις τώρα ό,τι λες — και πρόσεχε σου λέω, θα μ' αδικήσεις — τάχα γιατί είχαν ατυχιά τ' αμάξια κι' άλογά του 545 κι' αφτός είναι άξιος και καλός.
Είπε, και ζητωκράβγασαν οι Τρώες, και ξεζέβουν 542 οχ το ζυγό όλα τ' άλογα δρωμένα, και τα δένουν με τα λουριά ο καθένας τους στ' αμάξι του από δίπλα. Έπειτα πλούσια πρόβατα απ' το καστρί και βόδια 545 φέρνουν αμέσως, και ψωμί κρασί απ' τα σπιτικά τους, και παν μαζέβουν στα λογγά όσα μπορούσαν ξύλα.
Ο Βελισάριος όμως προτίμησε να φέρη το Βιτίγη στην Πόλη αιχμάλωτο μαζί με τη συνοδιά του και με πάμπολλα λάφυρα. Ύστερις από μερικά χρόνια, όταν έλειπε ο Βελισάριος στην Περσία, ξανάρχισαν τα δικά τους οι Γότθοι στη Δύση, και με το βασιλέα τους τον Τωτίλα ρήμαξαν όλη την Ιταλία. Ξαναστέλνεται λοιπόν ο Βελισάριος στην Ιταλία στα 545.
Αυτά 'πε, και χρυσόθρονη Ηώ 'ς τον κόσμο εφάνη• κ' εμένα εκείνη εφόρεσε χιτώνα και χλαμύδα• μανδύαν λαμπροΰφαντον μέγαν ενδύθ' η νύμφη χαριτωμένον και λεπτόν, κ' εζώσθη ακόμη ωραίο χρυσό ζωνάρι, κ' έβαλε 'ς την κεφαλήν καλύπτρα. 545 τα δώματα εγώ διάβηκα και τους συντρόφους ηύρα, και τους κεντούσ' από σιμά με λόγια μελωμένα• «πάψτε το γλυκανάσασμα του ύπνου, αγαπητοί μου• ας πάμε• η Κίρκ' η σεβαστή μ' εδίδαξε τον δρόμο». είπα, κ' εκαταπείσθηκεν η ανδρική ψυχή τους. 550
Μα μιαν αβγή ο Μελέαγρος το σκότωσε, ένας γιος του, τι έμασε κυνηγούς πολλούς από 'να πλήθος χώρες και σκύλους· τι άντρες λιγοστοί πού ναν το κάνουν ζάφτι! 545 τέτιο θεριό 'ταν, κι' έστειλε πολλές ψυχές στον τάφο. Βάζει για αφτό τότε η θεά διχόνια αναμπουμπούλα, για του θεριού την κεφαλή και το τριχάτο δέρμα, κι' εφτύς Κουρήτες κι' Αιτωλοί σ' αρχίζουν το κοντάρι.
Κι' εσένα, γέρο, ακούγαμε πως μια φορά εφτυχούσες· τι όσους της Λέσβος το νησί εντός του θρέφει αθρώπους, κι' ο άπειρος Ελλήσποντος ή κι' η Φρυγιά από πάνου, 545 όλους σε πλούτος και σε γιους λεν, γέρο, τους νικούσες. Μα μια οι θεοί και σούστειλαν τέτια βαριά φουρτούνα, δεν πάβουν γύρω οι σκοτωμοί στο κάστρο σου, δεν πάβουν.
Τότε ο Πρασσάτος άξαφνα οχ το πλευρό τους βγαίνει, Στον Ψωμοφάγο ρίχνοντας, μον δεν τον πιτυχαίνει· Τι ο Βασιλιάς επρόφτακε, και τ' άρμα οπίσω αμπόχνει 545 Κρυμμένος στην ασπίδα του· και το κακό αποδιόχνει· Σε τούτο ο Φουσκομάγουλος απέκει σκαπετάει· Στης λίμνης τα κατάβαθα γλυτρόνοντας πηδάει·
Κι' άσπροι απ' τη σκόνη οι Τρώιδες, κατάστεγνοι της δίψας, 540 ίσα για τ' αψηλό τειχί και για την Τριά οχ τον κάμπο φέβγανε, ενώ με τ' όπλο εκιός λες σα θεριό ακλουθούσε, και λύσσας φλόγα ανήμερης τούχε η ψυχή να σφάξει. Τότες πια τ' Άργους τα παιδιά το κάστρο θα πατούσαν αν το λεβέντη Αγήνορα δεν πύρωνε ο Απόλλος, 545 γιο τ' Αντηνόρου, αδείλιαστο πανώριο παλικάρι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν