United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Μα το θεό, είνε διπλή: τη μνήμη έχω μεγάλη σαν μου χρωστούν οι άλλοι. Μα το μνημονικό σωστό ποτέ δεν τώχω σαν χρωστώ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Έλα λοιπόν, νάσ' έτοιμος• και 'ς οποίον λόγο κάνω σοφόν για τα μετέωρα, συ χύμηξέ του απάνω. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Πώς; τη σοφία το λοιπόν θα γεύωμαι σαν το σκυλλί; Και τι κάνεις, πες μου εμένα, σαν της τρως από κανένα; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βάλ' το ρούχο κάτω τώρα.
«Και τώρα χάρη εγώ χρωστώ στην Αφροδίτη πρώτα »κ' ύστερα χάρη δεύτερη χρωστώ σε σένα πάλι »που μ' έβγαλες απ' τη φωτιά του πόθου πριν με κάψη »κ' έστειλες και μ' εκάλεσες ναρθώ στο σπιτικό σου· »γιατί κι από το φλογερό ηφαίστειο της Λιπάρας »πιο καυτερά, πιο φλογερά ο έρως καίει και φλέγει». Πες μου, Σελήνη, πες μου το πώς μου 'γεννήθη η αγάπη.
Μια που είξερε από υφάσματα επήγαινε και εδιάλεγε από παντού, τα έφερνε στο σπίτι του και τα έδινε — με χρήματα, εννοείται — στους φίλους του. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Χαίρω πολύ που σας εγνώρισα, για να έχω ένα μάρτυρα πως ο πατέρας μου ήταν αριστοκράτης. ΚΟΒΙΕΛ Θα το διακηρύξω σ' όλο τον κόσμο. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Θα με καθυποχρεώσετε. Και σε τι χρωστώ την επίσκεψί σας;
ΝΕΑΝΙΑΣ Εγώ δεν σου χρωστώ, αν φόρο δεν επλήρωσες πεντακοσιοστό στην πόλι απ' τα χρόνια σου. Α' ΓΡΑΥΣ Μα τη θεά! μακάρι, να πέφτω να γλυκαίνωμαι με κάθε παλληκάρι. ΝΕΑΝΙΑΣ Αλλά εγώ με της γρηές αισθάνομ' αηδία, και δεν θα το δεχόμουνα ποτέ. Α' ΓΡΑΥΣ Ώ! μα τον Δία, με το στανιό τον κόπο θα λάβης, παλληκάρι μου. ΝΕΑΝΙΑΣ Και τάχα με ποιόν τρόπο;
W. Carew Haglitt, ο τελευταίος του βιογράφος, στον οποίο χρωστώ πολλά από τα συμβάντα που αναφέρονται σ' αυτό το σημείωμα και του οποίου το μικρό βιβλίο είναι πράγματι ατίμητο στο είδος του, είναι της γνώμης ότι ο έρωτάς του στην Τέχνη και στη Φύση ήταν απλή καυχησιολογία και προσποίηση· κι άλλοι του αρνιούνται κάθε φιλολογική δύναμη.
Εγώ μ' αυτά τα χέρια μου βεβαίως δεν θα σε θάψω, γιατί εγώ είμαι νεκρός για σένα. Αν σ' έναν άλλον χρωστώ το ότι ζωντανός είμαι ακόμα, εκείνον ωσάν πατέρα θα τιμώ και θα γηροκομούσα. Άδικα λεν οι γέροντες πως θέλουν να πεθάνουν και ότι βαρεθήκανε την μακρυνή ζωή τους. Μόλις φανή ο θάνατος πως θέλει να τους πάρη. όλοι ευθύς μετανοούν, και βρίσκουν πως το γήρας δεν είναι πια βαρύ γι' αυτούς.
ΗΡΑΚΛΗΣ Αν με αφήσης, Άδμητε, θα σ' το χρωστώ ως χάριν. ΑΔΜΗΤΟΣ Δεν είναι πρέπον, Ηρακλή, να πας σε άλλο σπίτι. Οδήγησε τον ξένον μας απ' έξω στους ξενώνας, και σύστησε στους φύλακας να στρώσουν το τραπέζι με άφθονα τα φαγητά. Να κλείσουνε της θύρες που φέρνουν μέσα. Ο ξένος μας δεν πρέπει να ακούση τους στεναγμούς, να λυπηθή την ώρα που θα τρώγη. Άδμητος — Χορός
Και τους λέει· Παιδιά μου, εγώ Όσο βλέπω, δεν αργώ 580 Τούτη τη ζωή να χάσω, Και στην άλλη να περάσω· Όθεν, πριν σας χωριστώ, Σαν πατέρας σας, χρωστώ Να σας πω τη θέλησί μου, 585 Κι' όλη την κατάστασί μου· Το γνωρίζετε καλά, Πως δεν έχομε πολλά· Ένα σπίτι, ολίγο πράμμα, Και μ' αυτά το αμπέλι αντάμα. 590 Το αμπέλι είν' αρκετό, Επειδής κι' εμείς μ' αυτό Επορέψαμαν ως τώρα, Οι καλήτεροι στη χώρα.
ΑΔΜΗΤΟΣ Σιώπησε! Συ ετόλμησες να πης αυτά τα λόγια; ΗΡΑΚΛΗΣ Μα τι; Ποτέ δεν σκέπτεσαι να παντρευτής; θα μείνης χήρος για πάντοτε; ΑΔΜΗΤΟΣ Καμμιά γυναίκα δεν υπάρχει που νάρθη το κρεββάτι μου να μοιρασθή μαζή μου. ΗΡΑΚΛΗΣ Τι περιμένεις απ' αυτό να ωφεληθή η νεκρή σου; ΑΔΜΗΤΟΣ Όπου κι' αν είναι της χρωστώ να την τιμώ. ΗΡΑΚΛΗΣ Δεν λέω βέβαια είσ' αξιέπαινος. Αλλ' όμως είναι τρέλλα.
Είμαι, καθώς θα ξέρετε, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, είμαι πολίτης Γάλλος και τόχω για τιμή μου. Αφτά και στο Ταξίδι μου τα είπα . Τη Γαλλία την αγαπώ και την έχω σαν πατρίδα μου. Πολλά της χρωστώ, πολλά της χρωστάει κ' η Ελλάδα, και καλά θα κάμουνε να μην το ξεχνούνε με το παραπάνω.
Λέξη Της Ημέρας