Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
Ως τώρα δα θωρούσαν Την &έξοδο& απ' τα τείχηα του κ' έκαναν το σταυρό τους· Ύστερα, 'σάν τα Τούρκικα τ' ασκέρια, τον οχτρό τους, Είδαν 'σάν κύμα να χυθούν 'ςταίς θύραις τους, 'στά τείχηα, Και 'σάν αγρίμια να πηδούν, να κρέμωνται απ' τα 'νύχια, Τρέχουν κατά τη θάλασσα, και 'ς του πελάου την άκρη Μέσα σε πύργο πούχανε μπαρούτη σωρειασμένη Κλειούνται με μιας και σταίνουνε χορό, 'σάν ανδρειωμένοι, Σαν νάτανε 'ς τα νειάτα τους, δίχως καϋμό και δάκρυ, Του απελπισμένου αυτού χορού είνε ο Καψάλης πρώτος.
Βγαίνει 'ςτήν πόρτα να δεχθή τη νύφη ο γέρω-Φλώρος Και χύνει σίκλους στο κρασί, το ρύζι χούφταις χύνει. Τήνει φιλεί 'ςτά μάγουλα, τήνε φιλεί 'ςτά μάτια, Κι' εύχεται καλορροίζικα κ' εύχεται γεννητσούρια. 'Σταίς μαρμαρόστρωταις αυλαίς πεζεύει όλο το ψίκι. Όξω το στρώνουν 'ςτό χορό και μέσα στεφανώνουν.
Και, καθισμένοι στη γυμναστική τους, οι νέοι, επροβάλλαν το μερί τους, κανείς από τους έξω να μη βλέπη εις το κορμί τους πράμα που δεν πρέπει. και χαλάει το χορό του, κρύβοντας τα μπροστινά.
Η αναπνοή του σερνότανε βαρειά και βαθειά, ροχάλιζε σχεδόν-που δεν τόκανε ποτέ του. . . Κάτω απ’ τα πάπλωμα της Λιόλιας κάτι τάραζε. . τρεμοσάλευε: η Λιόλια έκλαιγε μ’ αναφυλλητά. . Έκλαιγε για τη δυστυχισμένη τη Βεργινία, για το φιλί του Νίκου που της έκαιγε ακόμα στα χείλια κι ως μέσα στην ψυχή της, έκλαιγε για τα χορό που τέλειωσε και για τα βιολιά που έπαιζαν πιο δυνατά και πιο γλυκά μόλις πήγαινε κοντά τους και τώρα σβήσανε για πάντα γιατί άμα σβήση κάτι και πεθάνη, για πάντα πεθαίνει!
Τ' απόγιομα 'ςτ' αλώνια Στήσαν η λυγεραίς χορό, κι ακούει ο δόλιος Λάμπης Στ' άλλα τραγούδια ανάμεσα που λέν' η νηαίς μπροστά του, Της Πούλιας τ' αρραβώνιασμα!.................. Η ΝΗΣΙΩΤΟΠΟΥΛΑ κ. Σπ. Π. Λάμπρω Νησιωτοπούλα κάθεται σε μαρμαρένιον πύργο, Με κέντημα ατά χέρια της, μ' αγάπη στην καρδιά της.
Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Χωρίς το χορό ο άνθρωπος δεν είνε ικανός να κάνη τίποτα. Ο ΜΟΥΣΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Όλες οι ανωμαλίες, όλοι οι πόλεμοι που βλέπομε στον κόσμο, προέρχονται από την άγνοια της μουσικής. Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Όλες οι δυστυχίες των ανθρώπων, όλες οι αθλιότητες που αναφέρει η ιστορία, όλα τα σφάλματα των πολιτικών και όλα τα λάθη των μεγάλων στρατηγών, όλα αυτά προέρχονται από άγνοια του χορού.
Νεράιδες ζωντανές, ασπροφορεμένες, που έσερναν τον χορό, κ' ετραγουδούσαν, μέρα μεσημέρι: «Ημείς παίρνουμε της μιλιές, ημείς καλές κυράδες». Και κα-κα-κα τα γέλοια, κα-κα-κα τα γέλοια. Εγώ ήκουα μετά προσοχής, κ' εκύτταζα γύρω γύρω, ως να ήλπιζα να ιδώ κάπου ανάμεσα στα πυκνά κλαδιά, κάτω στο ρέμμα, της «καλές κυράδες», όπου έλεγεν ο Νικολός.
Ικέτιδες: Δράμα πολιτικό και πατριωτικό, αναγόμενο στον ήρωα Θησέα, ο οποίος θάβει τους Αργείους που έπεσαν μπροστά στα τείχη των Θηβών. Τον χορό της τραγωδίας τον αποτελούν οι μητέρες και τα παιδιά των πεσόντων. Αυτά τούτα τα χορικά θεωρούνται από τα παθητικώτερα της αρχαίας τραγωδίας καθόλου. Η μετάφραση, σε στίχους, του Ν. Ποριώτη.
Εξαίρετα, του είπε, σα στον καλόν καιρό Λαλούσες, τώρ' αρχίνα, και στήσε το χορό. Όσοι τον καιρό ξοδεύουν, Και το μέλλον δε μετρούν, Στα χαμένα τον γυρεύουν, Σαν και πρώτα να τον βρουν. Επειδής φτερά βαστάει Φεύγει, τρέχει σα νερό, Κι' όποιος δεν τον κυνηγάει, Χάνει πάντα τον τορό. Σύναζε νιος όσο μπορείς, Γέροντας άνεσι να βρης. Στα νιάτα σου αν οκνεύεις· Γέρος κακά πορεύεις.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν