United States or Sint Maarten ? Vote for the TOP Country of the Week !
Το μέλλον ήτο δι' αυτόν σκώληξ ακοίμητος. Τι αν εύρε μίαν φιλικήν στέγην ν' αναπαυθή επ' ολίγον; Όλα δι' αυτόν εχάθησαν διά παντός: Η υπόληψις, η αποκτηθείσα μετά πολυετή έντιμον βίον, το καλόν όνομα, το ήσυχον παρελθόν, η γαλήνη και αυτή η μέλλουσα ζωή! — Τίποτε, τίποτε, δεν μ' άφησαν! έλεγε συχνά.
Και λοιπόν κάλλιστα γνωρίζω, Σωκράτη μου, ότι δι' όλους αυτό είναι ωραίον, το οποίον είπα εγώ, και αυτό θα νομίζεται. Σωκράτης. Α λοιπόν θα είναι και εις το μέλλον αυτό; θα ειπή. Διότι βεβαίως το ωραίον είναι πάντοτε ωραίον. Ιππίας. Βεβαιότατα. Σωκράτης. Τότε λοιπόν ήτο και προηγουμένως; θα ειπή. Ιππίας. Ήτο βέβαια. Σωκράτης.
Ματαία λοιπόν είναι η λύπη ώστε να λυπήται ο Αξίοχος δια το μήτε ον, μήτε μέλλον να είναι περί τον Αξίοχον, και ομοία είναι η λύπη, ως να ελυπείτο τις περί της Σκύλλας ή του Κενταύρου, πραγμάτων τα οποία μήτε είναι περί σε, μήτε ύστερον μετά τον θάνατον θα είναι. Διότι ο φόβος υπάρχει εις τα όντα, εις δε τα μη όντα πώς είναι δυνατόν να είναι;
Της πειό μεγάλες τρέλλες. Έπαιξα την ζωή μου ολόκληρη. Εθυσίασα το μέλλον μου...τη φιλοδοξία μου. Ε λ έ ν η. Μα τι έκαμες λοιπόν; Κ ώ σ τ α ς. Ό,τι και αν έκαμα είμαι δικός σου! Το όνομά σου ανέβαινεν εις τα χείλη μου, όταν μιλούσα στην άλλην Ε λ έ ν η Και τώρα η αγάπη σου με την άλλην. Κ ώ σ τ α ς. Ω η αγάπη μου εκείνη... είναι αγάπη καθήκοντος τώρα πειά.
Δι' αυτήν λοιπόν την ασθένειαν, αν τύχη να σου συμβή εις το μέλλον — και δεν είναι διόλου παράδοξον — άκουσε να σου ειπώ ένα λόγον, ο οποίος αρμόζει να λεχθή εις πάσαν τοιαύτην περίπτωσιν. Νέος Σωκράτης. Λέγε και μη σε μέλει. Ξένος.
Αν δεν ξέρουν τίποτε για το θάνατο, είναι γιατί ξέρουν πολύ λίγα για τη ζωή, επειδή τα μυστικά της ζωής και του θανάτου ανήκουν σ' εκείνους, και μόνο σ' εκείνους, που το πέρασμα του καιρού τους επηρεάζει και που κατέχουνε όχι μονάχα το παρόν, αλλά και το μέλλον, και μπορεί να σηκώνωνται ή να πέφτουν από ένα παρελθόν δόξας ή ντροπής.
Και θεωρούσα πάσαν παράκλησιν περιττήν πλέον, αφού κατέστρεψε το μέσον διά του οποίου την εταλάνιζεν ο βοσκός, εστράφη προς το χωρίον, συγκεκινημένη αλλ' ήσυχος διά το μέλλον. . « Ο Γιάννος πάει 'ς τα βουνά κ' η Μάρω πάει 'ς τους κάμπους ». — Γιάννο! καϋμένε Γιάννο!. . .
Είδεν εαυτήν μόνην και εγκαταλελειμμένην εν μέσω του σκότους της νυκτός, και τρόμος επάγωσε την καρδίαν της· ενθυμήθη πόθεν και πώς ευρέθη εκεί, ανελογίσθη την φοβεράν της τύχην, ανέπλασεν εν φρίκη το απαίσιον μέλλον της, και αναίσθητος προς τα κύκλω θέλγητρα της θερινής νυκτός, απαθής προς την περιβάλλουσαν αυτήν μαγείαν της φύσεως, ανελύθη εις δάκρυα και έκλαυσε πικρώς.
Εάν λοιπόν οφείλωμεν ν' αγαπώμεν και τον πατέρα και την μητέρα μας, διπλασίαν αγάπην οφείλομεν προς την πατρίδα, ήτις εντός εαυτής συνενόνει αμφοτέρους τους γονείς, και μετ' αυτών όλους τους προγόνους, όλους τους συγγενείς, όλους τους φίλους, όλους τους συμπολίτας, όλον το παρελθόν, και όλον το μέλλον ημών.
Μιμούμενοι τον αγαθόν Κωνσταντίνον προσπαθήσατε και σεις, φίλοι μου, να κατασταθήτε άξιοι των ευχών και ευλογιών των γονέων σας. Εις αυτούς, μετά τον Θεόν, χρεωστείτε την ύπαρξίν σας, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον σας, εν ενί λόγω το παν.
Λέξη Της Ημέρας