United States or Algeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Δίπλα του είνε και ο τάφος του Αράπη που τον εσκότωσε, τον Κωνσταντίνον, όταν κατά την Άλωσιν βουτυγμένος μέσα εις το αίμα, με μισό σπαθί, ανάμεσα εις τα πτώματα όλων των υπασπιστών του εφώναζε για τελευταία φορά: — Δεν υπάρχει κανένας Χριστιανός, να πάρη το κεφάλι μου; Ο συμπαθέστατος ιερεύς ήρχισε να κλαίη. Ο δε καπετάν-Μαμμής ενθουσιασμένος εξηκολούθησε.
Ο δε Κωνσταντίνος, υπηρετών έκτοτε τον Γεροστάθην, εξηκολούθει συγχρόνως μετ' άκρας επιμελείας και τα μαθήματα του σχολείου. Ότε εισήλθομεν εις το δωμάτιον, η ομιλία διεκόπη· παρετηρήσαμεν δε τον Κωνσταντίνον σπρώχνοντα προς το μέρος, όπου εκάθητο ο γέρων, χρήματά τινα, τα οποία ήσαν επί της τραπέζης.
— Είμαι στρατιώτης του Βασιλέως των Ελλήνων, απήντησεν ο ανθυπολοχαγός, όστις φορών την στολήν του, δεν ηδύνατο, και αν ήθελε, ν' αποκρύψη την ιδιότητά του. — Και συ; ηρώτησε τον Κωνσταντίνον Δασκαλάκην, όστις εφόρει στολήν Έλληνος εθνοφύλακος. — Στρατιώτης του Βασιλέως των Ελλήνων, απήντησε και ούτος.
Κτύποι μυστηριώδεις ηκούοντο εδώ και εκεί, κτύπος του δάσους, οπού θαρρείς και κινείται την νύκτα, ωσάν ανασασμός· οπού ανασαίνει θαρρείς και αυτό την νύκτα και ζη, και ψίθυροι αόριστοι και αιφνιδιαστικοί ηκούοντο από μέσα από τας λόχμας, σαν ομιλίαι, σαν στεναγμοί των φύλλων, τα οποία εκινούντο από τον ελαφρόν άνεμον, τον νυκτερινόν απόγαιον, που κατήρχετο από τον Άγιον Κωνσταντίνον, από την κορυφήν του έναντι αυτού βουνού, ευάρεστοι διάλογοι άρρητοι, οπού συντροφεύουν συνήθως των ποιμένων την αγραυλίαν και των άλλων αγροτών και ανθρακέων την μοναξίαν.
Μιμούμενοι τον αγαθόν Κωνσταντίνον προσπαθήσατε και σεις, φίλοι μου, να κατασταθήτε άξιοι των ευχών και ευλογιών των γονέων σας. Εις αυτούς, μετά τον Θεόν, χρεωστείτε την ύπαρξίν σας, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον σας, εν ενί λόγω το παν.
Είναι αληθές ότι και μετά τον Κωνσταντίνον τον Μέγαν επί ελάχιστον χρόνον, και μετά τον Θεοδόσιον τον Μικρόν διαρκέστερον, το κράτος εκυβερνάτο ενίοτε και εκ των δύο πρωτευουσών διά δύο αυτοκρατόρων. Αλλ' η ενότης του κράτους και ως προς τα δύο τμήματα έμεινε κατ' ουσίαν άθικτος και η Κωνσταντινούπολις ήτο η κυρία και πραγματική πρωτεύουσα.
Δεξιόθεν, από την άλλην πλευράν του ρεύματος, ήρχιζε το δάσος του Αραδιά εκ χιλιετών δρυών, να σχηματίζεται και ν' ανέρπη ολονέν ανά το βουνόν, το κορυφούμενον υψηλά άνω, εις τον άγιον Κωνσταντίνον, και το βουνόν ήτο ορθόν, απότομον, κ' εφαίνετο ως πελώριος τοίχος καλυπτόμενος υπό κισσού.
Ο Γεροστάθης, άμα ιδών ημάς ερχομένους, — Εις καλήν ώραν ήλθετε, φίλοι μου, μας είπεν· έχω να σας κοινοποιήσω αγγελίαν, ήτις βεβαίως θέλει σας χαροποιήσει, και αυξήσει την προς τον Κωνσταντίνον αγάπην σας. Ο Κωνσταντίνος άμα ακούσας το όνομά του, συσταλείς εξήλθε του δωματίου. — Εξεύρετε, παιδία μου, μας είπε τότε ο γέρων, ότι την προσεχή Κυριακήν θέλομεν εορτάσει την Ανάστασιν του Σωτήρος ημών.
Λέξη Της Ημέρας