Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Μαΐου 2025
Από χρυσάφι καθαρόν θα στήσω τ’ άγαλμα της, ώστε ενόσω εις την γην Βερώνα θα υπάρχη, της Ιουλιέτας της πιστής να σώζεται η μνήμη, και τ’ όνομά της ακριβόν κι' αγαπητόν να μένη! ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Χρυσόν κοντά της τ’ άγαλμα θα στήσω του Ρωμαίου. Άδικα θύματα κ' οι δυο της παλαιάς μας έχθρας! ΠΡΙΓΚΗΨ Αυτά τα 'ξημερώματα ειρήνην μαύρην φέρνουν. Ο ήλιος απ' την λύπην του το πρόσωπόν του κρύπτει. Πηγαίνωμεν.
Ώρα κακή! τι ήθελα να γεννηθώ η μαύρη! Λίγον ρακί! — Αυθέντα μου, κυρία μου, βοήθεια! ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Τι είν' ο τόσος θόρυβος; ΠΑΡΑΜΑΝΑ Ημέρα ωργισμένη! ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Τι έπαθες; ΠΑΡΑΜΑΝΑ Κύτταξ' εκεί! Δυστυχισμένη 'μέρα! ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Αλλοίμονον, αλλοίμονον! Παιδάκι μου, ζωή μου! Ω! Αναστήσου, ή κ' εγώ μαζή σου θ' αποθάνω. Βοήθεια! Βοήθεια! Ω! φώναξε να έλθουν. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Είν' εντροπή!
ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Το 'ξεύρω· ‘ς τον καιρόν σου σου ήρεζε να κυνηγάς τους ποντικούς την νύκτα· πλην τέτοια ξενυκτίσματα εγώ δεν σου τ’ αφίνω. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Α! ζήλεια, ζήλεια! Στάσου συ· τι έχεις εκεί μέσα; Α’ ΥΠΗΡΕΤΗΣ Τα στέλνουν εις τον μάγειρα· τι είναι δεν ηξεύρω. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Εμπρός, εμπρός. Εσύ εκεί, είναι στεγνά τα ξύλα; κράξε τον Πέτρον, τα στεγνά πού είναι να σου δείξη.
ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Πολύ καλά! ώρα καλή! το είπαμεν την πέμπτην. 'Σ την Ιουλιέταν πήγαινε, γυναίκα, πριν πλαγιάσης, κ' ειπέ της πότε γίνονται τα στεφανώματά της. — Καλήν σου νύκτα. — Φέρετε τον λύχνον μου επάνω! — Μα την ζωήν μου είν' αργά τόσον εξώρας είναι, ώστε κανένας κ' ενωρίς 'μπορεί να τ' ονομάση. Ο θάλαμος της Ιουλιέτας.
ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Τί είν' ο θόρυβος αυτός; Δος το μακρύ σπαθί μου. ΚΑΠΟΥΛΕΤΑΙΝΑ Τι θα το κάμης το σπαθί; Μη θέλης πατερίτζαν; ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Δος το σπαθί μου! Κύτταξε, ο γέρος ο Μοντέκης καταντικρύ μου στέκεται, και σείει το 'δικόν του. ΜΟΝΤΕΚΗΣ Μη μ' εμποδίζης, άφες με! — Ω παληο-Καπουλέτε! ΜΟΝΤΕΚΑΙΝΑ Βήμα δεν κάμνεις απ' εδώ να σμίξης τον εχθρόν σου.
ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Την ιδίαν υποχρέωσιν λαμβάνει κι' ο Μοντέκης, καθώς εγώ, και δύσκολον δεν έπρεπε να ήναι 'ς ανθρώπους γέρους 'σαν εμάς, να ειρηνεύσουν πλέον. ΠΑΡΗΣ Του κόσμου την υπόληψιν την έχετε κ' οι δύο, και κρίμα είν' αιώνια να ζήτε 'ς τα μαχαίρια. Αλλ' όμως τι θ' αποκριθής 'ς την ζήτησίν μου τώρα; ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Δεν έχω ή να ξαναπώ εκείνο που σου είπα.
Θα γείνουν την πεντηκοστήν είκοσι πέντε χρόνια που είχεν ο Λουκέντιος τους γάμους του· και τότε κ' οι δυο μας εχορεύσαμεν. Θυμάσαι; ΓΕΡΩΝ ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Έχεις λάθος. Θα είναι περισσότερον, αφού τριάντα χρόνων είναι ο υιός του σήμερον. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Τι κάθεσαι και λέγεις! Ήτον ανήλικος αυτός τώρα και δύο χρόνοι.
Να εύμορφη συνάθροισις! Και πού θα τους μαζεύσης; ΥΠΗΡΕΤΗΣ Επάνω. ΡΩΜΑΙΟΣ Πού; ΥΠΗΡΕΤΗΣ 'Σ το δείπνον μας· 'ς το σπίτι. ΡΩΜΑΙΟΣ Τίνος σπίτι; ΥΠΗΡΕΤΗΣ Τ' αυθέντου μου. ΡΩΜΑΙΟΣ Α! έπρεπε αυτό να σ' ερωτήσω. ΥΠΗΡΕΤΗΣ Να σου το ειπώ χωρίς να μ' ερωτήσης. Ο αυθέντης μου είναι ο μεγαλόπλουτος Καπουλέτος. Και αν δεν είσαι από τους Μοντέκιδες, κόπιασε και συ, αν αγαπάς, να κερασθής ένα ποτήρι κρασί.
ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Δεν βαρύνεσαι; Θα τρέξω άνω κάτω, θα ετοιμάσω κάθε τι κ' ησύχασε, γυναίκα· ‘ς την Ιουλιέταν πήγαινε κ' ιδέ τα νυμφικά της. Δεν πάγω ‘ς το κρεββάτι μου απόψε. Άφησέ με· θα κάμω την 'νοικοκυράν. — Ποιος είν' εκεί; — Κανένας! Εβγήκαν όλοι! Το λοιπόν μονάχος μου πηγαίνω εις τον γαμβρόν, δι αύριον να τον προετοιμάσω.
Εσύ, γυναίκα, πήγαινε κ' ιδέ την πριν πλαγιάσης, κ' ειπέ της ότι την ζητεί ο Πάρης, ο υιός μου, και ότι απεφάσισα — μ' ακούεις; — την τετάρτην.... στάσου· τι 'μέρα είν' αυτή; ΠΑΡΗΣ Δευτέρα, Κύριε μου. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Δευτέρα; Α! 'σαν γρήγορα θα ήναι την τετάρτην. Την πέμπτην ας το κάμωμεν. Να της ειπής την πέμπτην με τούτο τ' αρχοντόπουλον οι γάμοι της θα γείνουν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν