Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Μαΐου 2025
Θαρρώ δεν πολυπροκόβουνε στις χώρες αυτά τα βουνήσια τα λούλουδα. Εκεί βλέπεις άλλα. Εκεί είναι πολιτισμός. Εκεί μόλις και νοιώση ο καλός ο νοικοκύρης πως σιμώνει το τέλος του, δίνει το μισό το είναι του σ' ένα σπιτάλιο και τελειώνει. Έτσι τελειώνει κ' η κοκώνα του να πάει στο θέατρο, την ώρα που κάθεται η νοικοκερά μας κι ακούγει γειτόνισσες.
Εκεί όμως να! ο αψέγαδος σιμώνει Πολυδάμας 60 τον αντριωμένονε Έχτορα και λέει αφτά τα λόγια «Έχτορα κι' οι λοιποί αρχηγοί των Τρώων και βοηθώνε, τρελά λαλούμε διάμεσα του χαντακιού τ' αμάξια· μα αφτό σα ζόρικο πολύ ναν το διαβείς, τι απάνου παλούκια στέκουν μυτερά, κι' έχει τειχί παρέκει. 64 Καλά, αν ο Δίας τους μισεί και βούλεται ως στο τέλος 67 να χαντακώνει τους οχτρούς και να βοηθάει τους Τρώες — ναι εγώ και τώρα θάθελα αφτό να γίνει αμέσως, άχναρος να χαθεί ο οχτρός στην Τροία, αλάργα απ' τ' Άργος — 70 μα αν πόδα ομπρός γυρίσουνε και γίνει απ' τα καράβια αντιδιωγμός και μπλέξουμε μες στο σκαφτό χαντάκι, τότες θαρρώ και μηνητής πως πίσω δε θα φτάσει στο κάστρο πια, όταν ο οχτρός στραφεί και μας νικήσει.
Μέσ' 'ς το σκοτάδι το βαθύ της νύχτας, του Ομέρη Κινάει απ' το στρατόπεδο τ' αμέτρητο τ' ασκέρι Με μια 'περήφανη χαρά, μ' ένα χρυσό όνειρό του 'Σ το Μεσολόγγι πώς θα 'μπή. Με τον αλαλαγμό του Σμίγονται που κ' οι θλιβεροί καμμιάς καμπάνας ήχοι, Καμπάνας του Μεσολογγιού. Σιμώνει ο οχτρός τα τείχη Άξαφνα, ανέλπιστα, με μιας 'σάν σύγνεφα αστράφτουν Και μέσ' 'ς τα μαύρα χώματα χίλια κουφάρια θάφτουν.
Ο Joachim της Flora στέκεται στον ήλιο και στον ήλιο ο Aquinas ξαναδηγιέται την ιστορία του Αγίου Φραγκίσκου και ο Bonaventure την ιστορία του Αγίου Δομινίκου. Μέσ' από τα φλογισμένα ρουμπίνια του Άρη σιμώνει ο Cacciaguida. Μας λέει για τη σαΐτα που πετάει το τόξο της εξορίας και πόσο πικρό είναι το ξένο ψωμί και πόσο ανηφορική η σκάλα του ξένου σπιτιού.
Όμως στα μάτια του διανοουμένου ανθρώπου η πραγματική βλάβη που κάνει η συγκινημένη συμπάθεια είναι ότι περιορίζει τη γνώση κ' έτσι μας εμποδίζει να λύσωμε κ' ένα μόνο οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα. Προσπαθούμε τώρα ν' απομακρύνωμε την κρίση που έρχεται, την επανάσταση που σιμώνει, καθώς την λένε οι φίλοι μου οι Φαβιανισταί, με εράνους κ' ελεημοσύνες.
Τότε απαντά ο θεόμορφος γιος του Δαρδάνου κι' είπε «Γυναίκα, τέτιο που ζητάς, δε θα σου πω όχι· κάλια 300 στο Δία να σηκώσουμε τα χέρια, αν μας πονέσει.» Είπε, και την κελάρισσα προστάζει ναν του χύσει αγνό νερό στα χέρια του· κι' αφτή κοντά σιμώνει, τάσι στα διο τα χέρια της κρατώντας και λεγένι.
Κάθε κρότος Που όξω απ' το πύργο ακούεται, το χέρι εκείνο φέρνει Μέσ' 'ς της μπαρούτης το σωρό, και το χορό του φέρνει... Όξω απ τον πύργο αλαλαγμός· ήρθ' ο οχτρός, πλακώνει Μέσ' 'ς της μπαρούτης το σωρό το χέρι εκειό σιμώνει, Το χέρι εκειό με το δαυλί, το χέρι του Καψάλη. Με μιας αστράφτει και βροντά.
Τότες του κάνει ο θεϊκός πολύγνωρος Δυσσέας «Γιε του Τυδιά, ασ' τις παίνιες σου και κατηγόριες τώρα· τι αφτά που λες, τα ξέρουνε εδώ οι Αργίτες όλοι. 250 Μον πάμε! η ώρα πέρασε, η χαραβγή σιμώνει, έγυρε η πούλια, βρίσκεται στο τέλος τώρα η νύχτα.»
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν