United States or Guinea-Bissau ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ξέρω μόνο να βλέπω ξάστερα, και να μη γεμίζω την κοιλιά μου με αέρα κοπανιστό. — Αέρας είν' αυτό, βρε κούκο! εφώναξεν ο Δημήτρης, και εξέτεινε βιαίως την χείρα μέχρι της ρινός του προλαλήσαντος, σφίγγων δι αυτής τα καταπεπονημένα μου μέλη. — Δεν είν αέρας, πουλάκι μου, μα, είνε χαρτί, που είνε το ίδιο!

Μοναχοκόρη κι αρχοντοπούλα μικρορφανεμένη από μητέρα, το καμάρι κ' η χαρά του γέροντά της, άκακη κι απονήρευτη σαν τ' ανοιξάτικο πουλάκι, αγνή σαν χριστογεννιάτικο χιόνι, είχε γνωρίση τον κόσμο που ξαπλόνουνταν άγνωστος και με μυθική ομορφιά πέρα απ' τα βουνά του χωριού της, μονάχα απ' τα βιβλία που διάβαζε στην ερημιά της.

Αγάπης λόγια σπλαχνικά γοργά να σημαδέψη, Και με πουλάκι φτερωτό του φίλου να τα πέψη. Του φίλου του μοναχικού, και φίλου εμπιστεμένου, Ξενιτεμένου και πικρού, και παραπονεμένου.

Τι θέλετ' εδώ; έκραξε με αυστηρότητα η Ευανθία. Γλήγορα στα θρανία σας... στας θέσεις σας! Έδραξε την βέργαν, κ' εφοβέρισε τας μαθητρίας. Η γραία Μονεβασιά, η μητέρα της δευτέρας δασκάλας, συνέπλεξε τας χείρας, κ' έκραξε·Τώρα, τι να κάνουμε! τ' ήταν αυτό;... Μη λες πουλάκι, μ', πως το είχες παραγγελιά, για να μάθης τα κορίτσια κατά πώς είμαστε φτιασμένοι, ούλα τα πάντα.

ΛΟΥΙΖΑ Της έλεγε . . . της έλεγε . . . πως την αγαπάει πολύ . . . πως είνε η πειο ώμορφη του κόσμου . . . ΑΡΓΓΑΝ Κ' ύστερα; ΛΟΥΙΖΑ Ύστερα γονάτισε μπροστά της. ΑΡΓΓΑΝ Κ' ύστερα; ΛΟΥΙΖΑ Ύστερα ήρθε η μαμά στην πόρτα κ' εκείνος έφυγε αμέσως. ΑΡΓΓΑΝ Τίποτ' άλλο; ΛΟΥΙΖΑ Τίποτ' άλλο, μπαμπά μου. ΑΡΓΓΑΝ Το πουλάκι όμως κάτι ακόμα ψιθυρίζει.

Σαν το πουλάκι καμιά φορά έρχεται ένας λόγος και βγαίνει το φως. Έτσι και γω, εκείνο το βράδυ, τα κατάλαβα όλα με μιας, τα κατάλαβα πριν καταλάβη κ' ίδια η Μοιρίτα, τα κατάλαβα στην παινεμένη τη θέση που ξάνοιξε πρώτα η ζωή μου. Μιλούσαμε σιγά σιγά και κοιτάζαμε το γιαλό. Δεν έκλαιγε πια. Και το γλυκό της, το σοβαρό της πρόσωπο με μάγεβε που το θωρούσα, μου καταπράυνε την καρδιά.

Αν εκάτεχα γράμματα, είπε τότε, είντα δε θάχω να σου γράψω, πουλάκι μου! Πόσα πράμματα δεν τα λέει κιανείς καλλίτερα με την πένα! Η βοή του καταρράχτη έφθανεν έως στο μέρος που καθώμεστα. Και το Βαγγελιό, αφού σπόγγισε τα μάτια της, είπε: — Πάμε να δούμε τον εγκρεμό και τη ρίχτρα; Ανεβήκαμε και φτάσαμε στην κορυφή του βράχου.

Δίχως άλλο να φροντίζη Και να πολυπραγμονάη, Στα ποντίκια του γυρίζει, Τον καθρέφτη απαρατάει· Πια μου, λέγει, χρεία εμένα, Τέτια κι' άλλα να γυρεύω; Δίχως διάφορο κανένα Το μιαλό μου να παιδεύω ; Ό,τι ο νους να νοήση, Σα μου λείπει κάθε πρόπος, Δεν μπορεί να μ' ωφελήση, Και χαμένος είναι ο κόπος. Σε τρανταφυλλιάς κλωνάρι Ελαλούσε έν' Αηδωνάκι, Ερωτιάρικο πουλάκι, Με φωνή πολλή και χάρι.

ΑΛΟΝΖ. Ποθώ δυνατά ν' ακούσω την ιστορία της ζωής σου. Πρέπει να δένη θαυμάσια την ακοή. ΠΡΟΣΠ. Θα τα φανερώσω όλα· και σας τάζω ατάραχη τη θάλασσα, δεξιούς τους ανέμους, και τόσο καλό το αρμένισμα, να προφθάσουμε τον βασιλικόν στόλον σου, πού εμάκρυνε πέρα. — Άριελ μου, πουλάκι μου, αυτό είναι έργον σου· ύστερα, με τα στοιχεία· μείν' ελεύθερος, και χαίρου! Παρακαλώ, σίμωσ' εδώ.

ΡΩΜΑΙΟΣ Ας ήμουν το πουλάκι σου. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Μακάρι, ω γλυκέ μου· αλλά θα σ' εθανάτονα απ' το πολύ το χάδι. Καλήν σου νύκτα- πήγαινε, Ρωμαίε. Καλήν νύκτα. Τόσον μου φαίνεται γλυκειά του χωρισμού η πίκρα, που έως αύριον 'μπορώ να λέγω καλήν νύκτα. ΡΩΜΑΙΟΣ Ο ύπνοςτα ματάκια σου, ‘ς το στήθος σου γαλήνη!