United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΜΕΛ. Τώρα μ' αφήκε εντελώς, Βακχί, και είνε πέντε μέρες σήμερα που δεν τον είδα καθόλου, αλλά μένει στου φίλου του του Παμμένου και διασκεδάζουν με την Σιμμίχην. ΒΑΚΧ. Έχεις δίκιο, καϋμένη Μέλισσα, να είσαι στενοχωρημένη. Μα δεν μου λες, πώς εμαλώσετε; υποθέτω ότι θα υπάρχη καμμία σπουδαία αφορμή.
Οι Γότθοι ως τόσο δεν απότυχαν κι ολότελα, αφού είχανε δεν είχανε κατάφεραν τον Αυρηλιανό και τους παρεχώρησε τη Δακία· μα και στου Πρόβου τον καιρό πολλοί τους κατασταλάξανε στη Θράκη, κ' έμειναν εκεί Ρωμαίοι υπήκοοι. Σταμάτησε λοιπόν η πληγή, σύχασε μερικόν καιρό η Ανατολή.
— Τ' είνε, κόρη μου; την ρώτησε η γερόντισσα ξαφνισμένη από το θρήνο της. Η Ελπίδα συνήρθε αμέσως και μάσησε τα λόγια της. Δεν ήθελε να ειπή το στοχασμό της και να την λυπήση περισσότερο. — Τα πόδια σου, Κυρά μου, τα πόδια σου είνε καταματωμένα! είπε μ' αναφυλλητό. Ποιος τόλπιζε τέτοιο κακό στου Μορφόπουλου τη γυναίκα! ποιος τόλπιζε!..
Έτσι το δρόμο πήρανε και φέβγουν· και γυρνώντας στον αψηλόβουρλο Ασωπό με τα παχιά λιβάδια, πάλι ο στρατός τον έστειλε στη Θήβα τον Τυδέα. Κι' αφτός παγαίνει, και πολλούς Θηβαίους πετυχαίνει 385 πούτρωγαν μες στου βασιλιά Ετεοκλή τον πύργο.
Τι νάρθει ως το στρατό θνητός, και νιος αν πεις λεβέντης, 565 δε θα κοτούσε· τους φρουρούς δε διάβαινε κρυφά τους, μήτε και σάλεβε έφκολα της πόρτας μου το σύρτη· Έτσι άσε, γέρο μην κεντάς τη θλιβερή καρδιά μου, μήπως — και πρόσπεφτο έτσι εδώ — κι' εσένα δε σ' αφήκω γερό, και τότες στου Διός το λόγο θ' αμαρτήσω.» 570 Είπε, κι' ο γέρος σκιάχτηκε και τ' αγρικάει το λόγο.
ΧΟΡΟΣ Πιστεύω αυτός που στην ασπίδα του κρατεί τον άγριο τον αντίμαχο του Δία το δαίμονα το γυιό της γης, εικόνα μισητή κι απ’ τους ανθρώπους κι απ’ τους πολύχρονους θεούς, εμπρός στις πύλες μας αυτές την κεφαλή του να συντρίψη. ΑΓΓΕΛΟΣ Ο θεός να δώση° κ’ έρχομαι στον πέμπτο τώρα, που τάχθηκε στη Βορεινή, την Πέμπτη πύλη, κοντά στου Διογένους Αμφίονος το μνήμα.
Τι στέκουν χάμου στου Διός τον πύργο διο πιθάρια, με δώρα τέτια που σκορπάει, κακά — ή καλά μες στ' άλλο — κι' ο Δίας σ' όπιους κι' απ' τα διο ανάκατα χαρίσει. πότες θα σμίξουν με χαρές και πότες με λαχτάρες· 530 μα άσκημα αν δώκει, πρόσωπο θεού ποτές δε βλέπεις, και μυίγα σε κεντάει κακή απ' άκρες γης ως άκρες κι' ατίμητος από θεούς λυσσογυρνάς κι' αθρώπους.
Εκείνες πάλε οι διο γυρνούν στου Δία τα παλάτια, η σώστρα η κόρη του Διός κι' η κρουσταλλόκορφη Ήρα, μιας κι' ο αχόρταγος θεός παράτησε τους φόνους. Κι' έμειναν μόνοι οι Δαναοί να πολεμάν κι' οι Τρώες· κι' ώρα ξανάσμιγαν δεξά ώρα ζερβά στον κάμπο, κι' έρηχναν ένας τ' αλλουνού τα φράξινα κοντάρια ανάμεσα απ' τα ρέματα του Ξάνθου και Σιμόη.
Έστειλες τα τρανά μαργαριτάρια όλα στου Αυτοκράτορα της κόρες και τ' απομεινάρια μώφερες.. . . Για ποια μ' επήρες; Κι' από την Αρμενία 'κουβάλησες εδώ ένα ολόκληρο χαρέμι. Για 'δήτε ατιμία! Για παλλακίδα σου λοιπόν αιώνια ποθείς να μ' έχης; Λέγε μου το καθαρά! Δε θες να με στεφανωθής όπως μου τώταξες; Τώχες πωμένο. Θριαμβευτής αν γύριζες απ' την Περσία, τελειωμένο πράμα θάταν ο γάμος μου μαζύ σου.
Τσίριξε η γριά, ποιος την ακούγει! Τράβηξε και ξαναπήγε ίσια στα Τούρκικα. Το τι ακλούθησε την αποταχινή, δύσκολο δεν είνε να το μαντέψουμε τώρα. Βρέθηκε ο Μιχάλης ξερός ολίγο παρέξω από την πόρτα του πηγαινάμενος νανταμώση την κυρά Φρόσω στην εκκλησιά, νανάψουν ένα καντήλι στου Δημήτρη το μνήμα. Οι ίδιες ιστορίες, το ίδιο κακό, το ίδιο βουητό.
Λέξη Της Ημέρας