Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 29 Μαΐου 2025
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Όλα τα είπες μια χαρά• μα στης θεές ωρκίστηκες άνδρας εσύ, πως μίλησες με λέξεις γυναικίστικες; Γ’ ΓΥΝΗ Ου!. . . ναι, μα τον Απόλλωνα! ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Παύσε και συ τη λίμα, γιατί εγώ για τη Βουλή δεν κάνω ούτε βήμα, αν ίσως δεν προγυμνασθώ. Γ’ ΓΥΝΗ Φέρ' το στεφάνι πίσω• τώρα μελέτησα καλά και θα το ξαναρχίσω. — Εγώ λοιπόν, γυναίκες μου. . .
ΙΩΝ Γυναίκες σεις θεράπαινες, όπου εδώ φυλάτε, μπροστά στης σκάλες του ναού της μοσχομυρισμένες, και νάρθη ο αφέντης σας προσμένετε, — ο Ξούθος τον άφησε τον Τρίποδα και των χρησμών τον τόπο, ή έχει μείνη στο ναό, κι' ακόμα μολογάει την ακληριά του;
Γεμάτο τόρα το φεγγάρι έχυνε τους ασημένιους ποταμούς του μες το πέλαγο. Εσπίθιζε μπρος την πλώρη της καμαρωτής βαρκούλας μας, χαριτωμένα έπαιζε μες τα αργυρά ταβλάκια που άφινε πίσω η πρύμη μας. Εφώτιζε, εστεφάνωνε ταιριαστά και τα ψαρά μαλιά ταχτένιστα, τα μαδημένα γένια του Καπτάν- Μιχάλη μας, που ανεμίζονταν στης νύχτας την ανάλαφρη φρεσκάδα.
Κατεβήκανε στης θεια Πασκαλιάς, και τη βρήκανε και συγύριζε κούτσουρα και τσουκάλια πριχού να πλαγιάση. Ανατρόμαξε στην αρχή, θαρρέψαντας πως είτανε Τούρκοι. Κάθισαν κοντά στη φωτιά — λυχνάρι δεν είχε — κι άρχισε και την ψιλορωτούσε ο Επίτροπος το τι ήξερε.
Δυο βγάζ' η φάρα τους, και συζητούσαν ποιους θα προτιμούσαν. Κι' ανάφερναν ονόματα, Γάκης Σούλτης, Λάμπης Γκιτρίμης, Κώστας Μάκης, Μήτρος Νίκας. Κατόπι πέσαν 'ςτών χειμαδιών το ζήτημα. Πού θα να ξεχείμαζαν φέτο, 'ςτής Άρτας ή 'ςτής Πρέβεζας τον κάμπο. Κι αράδιαζαν ονομασίες χειμαδιών, Κάμπος, Μαμτσαούση, Γρεμενίτσα, Λούρος, Λάμαρη, Τρανταφυλλιά, Φραξίλα, Παλιουρόφορο, Παλιόκαστρο, Πούντα.
Ποτήρι φύλαε μέσα εκεί καλόφτιαστο, π' ούτ' άντρας 225 μ' αφτά άλλος έπινε κρασί, μήτ' έπιανε να στάξει αλλού θεού ποτές του εξόν του Δία του πατέρα. Το πήρε τότε απ' το κουτί, το πάστρεψε με θιάφι πρώτα, και τόπλυνε έπειτα μ' αγνό νερό οχ τη βρύση. Κατόπι νίβοντας κι' αφτός τα χέρια, το γιομίζει 230 μάβρο κρασί, και στέκεται μες στης αβλής τη μέση.
Κ' έτσι τόνομά του μας φέρνει στην περιξάκουστη εκείνη πόλη, χτισμένη κι αυτή από χέρια Ελληνικά, που καταμεσής στην έρημο της Αραβίας έλαμπε σαν αστέρι. Εκεί βασίλεψε η περίφημη η Ζηνοβία σαν απέθανε ο Ωδέναθος, και πρέπει να της χαρίσουμε μερικές αράδες, και για χάρη της, πιο πολύ όμως για χάρη του μεγάλου μας του Λογγίνου, που μέσα στης Παλμύρας τα φοινικόδεντρα βρήκε τον ηρωικό θάνατό του.
Περνάει τον κάμπο, κ' έρχεται 'ςτής ποταμιάς τα δέντρα. Φαίνεται μαύρο τ' άλογο και νηός ο καββαλλάρης, Διαβαίνει και την ποταμιά και ρίχνεται 'ςτόν πύργο. Ακούγεται το χνώτο του και η ποδοβολή του... 'Στό δάσος το χιονόστρωτο πούνε μπροστά απ' τον πύργο Μπαίνει σαν φείδι και περνά, και σταματά 'ςτήν πόρτα.
Ένα πες μόνο ναι, στην προσταγή του Καίσαρα και θα γυρίσης στην πρώτη πάλι τη ζωή, στης δόξες και στα λούσα, ω! μπουμπούκι μου, που χρόνο με το χρόνο λαχταριστά σ' ανάθρεψα και σε κορφολογούσα.
'Στήν πρώτην καταιγίδα εκείνην των θνητών και την αγίαν είδα του Νώε κιβωτόν. Κι' εγώ ουρανοβάμων 'στόν Καύκασον εδέθην, και 'στής Κανά τον γάμον με φράκο παρευρέθην. Μ' ετύφλωσεν η άμμος της παλαιάς Σαχάρας, και είχα γίνει μάμμος 'στόν τοκετόν της Σάρας. Είδα ως έν φαινόμενον εκ των πολύ σπουδαίων και τον Περιπλανώμενον εκείνον Ιουδαίον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν