Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Μαΐου 2025
Στο μεσαιώνα αρχινούσε η φιλολογία μας να λουλουδιάζη· αν της αρχαίας η μίμηση δεν την είχε πλακώσει κατόπι, — θέλω να πω στα δικά μας τα χρόνια — , από του Πρόδρομου και του Σπανέα τους στίχους θάβγαινε μια ποίηση νέα, σαν που βγήκαν από την άμορφη γλώσσα της μεσαιωνικής Γαλλίας τόσα έργα που απορεί σήμερα ο νους μας.
Χαιρότανε να δίνη κι όταν πλησίαζε με τις πεντάρες του και φαινότανε τόσο ευτυχισμένος — σα να γνώριζε τί σημασία έχει για ένα φτωχό μουσικό να του δίνουν χρήματα για να φάη — συχνά έκανε κάποιο μελαψό πρόσωπο να γελά, δείχνοντας τα λευκά του δόντια, και κάποια μαύρα ολάστραφτα μάτια να κοιτάζουνε με χαρά τα γαλανά δικά του. Τώρα όμως κρεμότανε τόσο κουρασμένος και μικρός στην αγκαλιά του πατέρα.
Λέτε πράγματα χωρίς να σκέφτεστε, ντόνα Νοέμι! Ο ανιψιός σας δεν έχει χρήματα για να μπορέσει να με πληρώσει, αλλά και αν ακόμη είχε, δε θα του έφταναν!», είπε ωστόσο, τρέμοντας από μνησικακία, και η Νοέμι ξανακάθισε ακουμπώντας τα χέρια επάνω στα γόνατα για να κρύψει το τρέμουλο. «Όσο για λεφτά, έχει! Όχι δικά του, αλλά έχει.» «Και ποιος του τα δίνει;» Έξι μάτια τον κοίταζαν έκπληκτα.
Κυβερνούν μονάχα τα δικά τους, όσα μεταξύ τους, έξω από ξένους, ταιριάζει να γίνονται. Και αυτό το ξέρουν καλά οι Έλληνες, όσο και να τρώγονται αναμεταξύ τους. Αφότου η Ελλάδα έκανε αυτή την ασύγκριτη στραβοκεφαλιά, και κατάργησε τις κοινότητες, σα να ήταν παλιοπάπουτσα, αφότου συγκέντρωσε όλες τις δουλειές στο κράτος, που το διαίρεσε σε δήμους, πάει κατά διαβόλου.
— Είμαι ογδώντα τριών χρόνων, είπε, και ψέμμα ακόμα ως τώρα δεν εβγήκεν από τα χείλη μου. Σας λέγω ότι αυτά είνε τα ρούχα. — Και πώς τα ξεύρεις ότι είνε αυτά; ηρώτησεν ο ξένος — Τα είδα απλωμένα. — Και το πανέρι πού ευρέθη; Είνε και αυτό της κυράς; — Δεν ξεύρω διά το πανέρι, ειμπορεί να είχεν αυτή, η Γυφτοπούλα, πανέρι με ρούχα δικά της.
Ως διακόσοι μαζεύτηκαν από τ' ανατολικό Κράτος. Ο Πάπας ο Κελεστίνος έστειλε τρεις εξάρχους ναντιπροσωπέψουν τη δυτική την Αυτοκρατορία. Διορίστηκε Πρόεδρος ο Κύριλλος, και φυσικά καταδικάστηκαν τα Νεστοριανά τα δόγματα. Ο Νεστόριος ως τόσο τα δικά του πάντα στην Πόλη.
Από τη χώρα έρχομαι που τόνομά μου φέρνει• είμαι η Παλλάς, και μ' έστειλεν ο Φοίβος ο Απόλλων. Δεν θέλει να φανερωθή στα μάτια τα δικά σας, μη τον κατηγορήσετε για όσα έχουν γίνη, και στέλνει εμένα να σας πω αυτά τα λόγια μόνο: αυτή με τον Απόλλωνα σ' εγέννησε πατέρα, τώρα στον Ξούθο σ' έδωκε, όχι πως γεννημένον σ' έχει αυτός, μα για να μπης σε τιμημένο σπίτι.
Οι καρδιές τους κτυπούσαν τώρα πολύ κοντά η μια με την άλλη και κυττάζανε κ' οι δυο με γέλια και πειράγματα την κερένια κούκλα, που είχε τόσα κάλλη η καϋμένη και μόνο καρδιά δεν είχε. Ο Παύλος έδωκε ό,τι είχε στην Παυλίνα κ' εκείνη καθεμέρα του ζητούσε ένα καινούργιο χάρισμα. — Δος μου τα μάτια σου, Παύλο. Να είναι δικά μου και μόνο δικά μου και να μη βλέπουνε τίποτε άλλο στον κόσμο από μένα.
Θα του άνοιγα αφόβως τα πτερά μου σαν την κλώσσα, Κι' εις την Κύπρον παρατάττων υποβρύχια καμπόσα, Θα του έλεγα « Ορίστε, φίλτατέ μου, να την πάρης. . . » Αλλ' απέτυχε εις όλα ο καϋμένος ο Γρυπάρης, Και μπορεί ο Δισραέλης εις την Κύπρον να ελθή, Δίχως πλέον τα δικά μας τα τορπίλλ να φοβηθή.
Οι κυράδες αποκρίθηκαν καλωσορίζοντας τους· ήταν έτοιμοι να καθίσουν, όταν η ματιά τους έπεσε στον βαστάζο, που τα ρούχα του δεν διέφεραν πολύ από τα δικά τους, αν και είχε ακόμα τα μαλλιά που η φύση του είχε δώσει. «Αυτός προφανώς» είπε ένας από αυτούς, «είναι ένας από τους Άραβες αδελφούς μας, που επαναστάτησε εναντίον του μονάρχη μας».
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν