United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Από τη χώρα έρχομαι που τόνομά μου φέρνει• είμαι η Παλλάς, και μ' έστειλεν ο Φοίβος ο Απόλλων. Δεν θέλει να φανερωθή στα μάτια τα δικά σας, μη τον κατηγορήσετε για όσα έχουν γίνη, και στέλνει εμένα να σας πω αυτά τα λόγια μόνο: αυτή με τον Απόλλωνα σ' εγέννησε πατέρα, τώρα στον Ξούθο σ' έδωκε, όχι πως γεννημένον σ' έχει αυτός, μα για να μπης σε τιμημένο σπίτι.
Εσύ λοιπόν για τόνομα των Νυμφών κ' εκείνου του Πάνα, αφού μπης στη λαγκάδα, σώσε μου τη χήνα· επειδή φοβάμαι μονάχη μου να μπω. Κ' ίσως να σκοτώσης και τον ίδιο τον αετό και να μη σας αρπάξη κ' εσάς πια πολλά αρνιά και κατσίκια· και το κοπάδι ως τότε θα το φυλάξη η Χλόη· τήνε γνωρίζουνε βέβαια τα γίδια, γιατί πάντα βόσκει μαζί σου.
Μήτ' αυτά όμως, μήτε της Άγιας Σοφιάς δεν τα κρίνουν έργα του έχτου αιώνα μόνε αργότερης εποχής. Λαμπρά δείγματα της τέχνης του έχτου αιώνα είναι τα ψηφιδωτά της Θεσσαλονίκης και της Ραβέννας. Άμα μπης στην εκκλησιά του Άγιου Βιτώλιου της Ραβέννας παρατηρείς αμέσως απάνω στην καμάρα δυο μεγάλες ιστορικές εικόνες.
Mια και μπης σ' αυτή τη φωλιά, και σαν πουλί σπαρταράει η ψυχή σου. Άφησε πια που σε μεθάει το θυμάρι κ' η λυγαριά. Άφησε που σε κουφαίνουν τα κοπάδια τριγύρω με τα κουδούνια τους, που σε γλυκοκοιμίζουν οι βρύσες με τακοίμητά τους νερά.
— Κουτούρα, ουρέ παληκαρά, να μπης να τους τραβήξης!.. Δέκα λεπίδια φοβερά, μακρύτατα ξάστραψαν απειλητικά πάνω στου Βλαχογιώργου το κεφάλι κ' εφώτισαν του Τρία μέσα τα σκοτάδια. Ο Βλαχογιώργος δειλιασμένος τόρα, ξέψυχος εμπρός στο φοβερόν τον κίντυνο, δεν εκουτούρησε να μπη. Επήδησε πάλι όξω. Το κακό μεγάλωνε ανεπάντεχα. Οι φαντάροι ξεσπάθωσαν. Όπλα δεν είχαν να υπερασπιστούν.
Οπώχει αστρί 'ς τα στήθια του, φεγγάρι 'ς τα καπούλια, Και χίλιοι να σου το κρατούν να γέρνης να πεζεύης, Να σιέσαι, να λυγίζεσαι, να κάτσης 'ς το προσκάμνι. Κι' οχ' το προσκάμνι όντας σκωθής και μπης 'ςτόν αρμεγώνα Το πλιο τρανό μαντρόσκυλλο να σ' ακλουθάη σου πρέπει.
Αγάπη είναι κ' η τέχνη. Για να καταλάβης τους αθρώπους, πρέπει να τους αγαπήσης. Και πώς είναι δυνατό να μπης μέσα στην ψυχή τους, τα πάθη τους όλα να ξεδιαλίσης και να τα γράψης, αν πρώτα δεν τους αγαπήσης; Πρέπει ναγαπήσης και τη φύση, για να πης την ομορφιά της· αλλιώς δε νοιώθεις και τη φύση.
ΝΕΑΝΙΑΣ Μα το θεό! το κέρινο στεφάνι αν σου φθάνη, κι' αυτό θα ταποκτήσης• γιατί θαρρώ πως μόλις μπης, θα πέσης να ψοφήσης! Ε! πού τον πας; Α' ΓΡΑΥΣ Στο σπίτι μου• αυτός είνε για μένα. ΝΕΑΝΙΑΣ Τάχεις, γρηά, χαμένα! Τέτοιος που είν' αυτός ο νηός, δεν έχει χρόνια τόσα να ρθή κοντά να κοιμηθή με σένα, γρηά γκιόσσα! δεν θάσαι πειά γυναίκα του, θα σ' έχη για μητέρα.
Γοργό Χηλιδωνάκι, πουλί ξενοτικό, Κι' εμέ του ξένου κάμε μια χάρι σπλαχνικό, Πέτα στο περιβόλι της Χλόης, και σαν μπης, Κοντά της να καθίσης, πολλά να της ειπής· Να της ειπής λαλόντας παραπονετικά Πως έβαλαν τα μαύρα, τα μαύρα μ' σωθικά. Ειπές της πως δεν παύω από τους στενασμούς. Αχ! μη, Χελιδωνάκι· πες της χαιρετισμούς.
Η Αθήνη, κόρη του Διός, 'ς το πλάγι τους εφάνη, εις το κορμί, και 'ς την φωνή, του Μέντορ' όλη ομοία. εχάρηκε ο πολύπαθος ο θείος Οδυσσέας. άμα την είδε, κ' είπ' ευθύς του αγαπητού παιδιού του· 505 «Τηλέμαχ', ήδη αυτό θα ιδής, τώρ' ότε θα 'μπης πρώτα οπού 'ς την μάχη των ανδρών τα παλληκάρια δείχνουν, αισχύνην να μη φέρης συ 'ς το γένος των πατέρων, οπού 'ς της γης τα πέρατα φημίζεται γενναίο».
Λέξη Της Ημέρας