Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Μαΐου 2025
ΚΡΕΩΝ Τίποτε δεν στοχάζεσαι καλά. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Αλλ’ όμως χρειάζεται στους άρχοντας να υπακούσης. ΚΡΕΩΝ Όχι όμως στον κακόν τον άρχοντα. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ω πόλις, πόλις. ΚΡΕΩΝ Κ’ εγώ την πόλιν αγαπώ. Όχι εσύ μόνος. ΧΟΡΟΣ Άνακτες, δέομαι, παύσατε. Γιατί στην ώραν που πρέπει βλέπω να έρχεται η Ιοκάστη απ’ το παλάτι, και μπορεί μαζί μ’ εκείνην, να διώξτε τη διχόνοια που σας διχάζει.
ΑΡΓΓΑΝ Ο λόγος είναι ότι, επειδή βλέπω πως είμαι φιλάσθενος και άρρωστος, θέλω να κάνω γαμπρό γιατρό και συγγενείς γιατρούς, για να έχω καλά στηρίγματα στην αρρώστεια μου· για να έχω μέσ' στην οικογένειά μου όλα τα θεραπευτικά μέσα που μου είνε αναγκαία και για να έχω πρόχειρες της γνωμοδοτήσεις και της συνταγές. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Τώρα μάλιστα· είπατε για ποιο λόγο, κ' έτσι μπορούμε ήσυχα να συζητήσωμε.
Βεβαίως δεν θα ειπώ ότι βλέπω με αυτόν, θα είπω όμως, καθώς μου φαίνεται, ότι βλέπω με τον άλλον. Σωκράτης. Τότε λοιπόν συγχρόνως βλέπεις και δεν βλέπεις το ίδιον πράγμα; Θεαίτητος. Ένα τέτοιο πράγμα κάπως. Σωκράτης. Δεν πρόκειται περί τούτου, θα ειπή εκείνος, ούτε σε ερώτησα εγώ το πώς, αλλά αν το ίδιον πράγμα το γνωρίζεις και δεν το γνωρίζεις.
Εγώ συνομιλώντας με τον καραβοκύρην, και διηγούμενος εις αυτόν το δεύτερόν μου ταξείδιον, όταν έφθασα εις εκείνο το μέρος της διηγήσεως, που εγώ αποκοιμήθηκα εις το νησί και το καράβιον εμίσευσε, και όταν εξύπνησα, ευρέθην μοναχός, και βλέπω και ευθύς ο καραβοκύρης με αγκάλιασε καταφιλώντάς με, και λέγοντάς μου· αδελφέ Σεβάχ είμαι ο καραβοκύρης, που τότε εξ απροσεξίας σε ελησμονήσαμεν εις το νησί.
Η Ρεσπίνα βλέποντας την καλήν της καρδίαν της είπεν· α κυρά μου, σε ευχαριστώ διά τες γενναίες χάρες· βλέπω καλά, ότι ο ουρανός δεν ηθέλησε να με απαρατήση να χαθώ, κάνοντάς με να τύχω εις ανθρώπους τόσον ευσπλαγχνικούς· όθεν παρακαλώ, κάμε μου την χάριν να σταθώ εις το σπήτι σου, δος μου ένα μικρόν τόπον εις τον οποίον ήθελα περάση τες ημέρες μου προσευχομένη δι' εσάς.
ΧΑΡ. Εύγε, Κλωθώ γενναία• κόπτε κεφαλάς και ανασκολόπιζε, διά να εννοήσουν ότι είνε άνθρωποι• ως τόσω δε ας υψηλοφρονούν διά να πέσουν από υψηλότερα και να αισθανθούν περισσότερον πόνον εις την πτώσιν των. Εγώ θα γελάσω τότε που θα βλέπω ένα έκαστον εξ αυτών γυμνόν εις το πλοίον μου και ούτε παρφύραν, ούτε τιάραν, ούτε θρόνον χρυσούν θα έχουν. ΕΡΜ. Τέλος πάντων η τύχη αυτών θα είνε τοιαύτη.
Όταν δε εφίλησες το Κυμβάλιον πέντε φορές ολίγον μ' επείραξε• διότι τον εαυτόν σου ύβριζες που φιλούσες μια τέτοια γυναίκα• αλλά πώς μπορούσα να σε βλέπω να κάνης νεύματα στην Πυραλλίδα και κάθε φορά που έπινες να της προσφέρης το ποτήρι και να λες του υπηρέτου στ' αυτί, αν δεν ζητήση η Πυραλλίς να μη δώση σε κανένα άλλον να πιή; Εις το τέλος εδάγκασες ένα μήλο, μια στιγμή που είδες τον Δίφιλον να μην προσέχη — διότι μιλούσε με τον Θράσωνα — και με τρόπο έσκυψες και το πέταξες στον κόρφο της και αυτή το φύλαξε ανάμεσα στα βυζιά της και τόκρυψε στο στηθόδεσμό της.
Διαδοχικώς άλλαι μορφαί ανθρώπων και πραγμάτων των περασμένων εποχών περνούν εις τον ρεμβασμόν μου. Και εις την γραμμήν των φώτων της παραλίας βλέπω τους πυρσούς των βιγλών του Φαλήρου, όταν ειδοποίουν τους κατοίκους των Αθηνών διά την εμφάνισιν πειρατικών πλοίων. Οι Αθηναίοι, βλέποντες τα σήματα του κινδύνου, φεύγουν έντρομοι προς τα όρη, όπου ίσως άλλοι λησταί τους περιμένουν.
Δεν ξεύρω πώς επήγα στην πρύμη και βλέπω τον καπετάν Μπισμάνη γονατιστόν πίσω στο τιμόνι να κλαίη και να μύρεται σαν γυναίκα. — Τ' έχεις, καπετάνιε, τ' έπαθες; τον ρωτάω. — Αχ, μωρέ παιδί! λέγει στενάζοντας· μ' οργίστηκε ο Θεός!... Ο κακομοίρης εχάθηκε, φτωχός άνθρωπος!... Γυρίζω κατά τα Κοκκινάδια.
ΟΡΑΤΙΟΣ Δεν θέλει αργήση απ' την Αγγλίαν, ό,τι συνέβη εκεί, να μάθη. ΑΜΛΕΤΟΣ Δεν θ' αργήση το πράγμα· ο μεταξύ καιρός είναι δικός μου· και όσον έ ν α να ειπής τόσ' η ζωή του ανθρώπου. Αλλά κατάκαρδα λυπούμαι, Οράτιε φίλε, 'πού τόσο μέσ' από τα όριά μου εβγήκα με τον Λαέρτην· επειδή, μέσ' από την όψιν του αγώνος μου, βλέπω του ιδικού του εικόνα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν