Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 16 Μαΐου 2025
Κι' ενώ κυλιούνταν στα σβουνιά, τους ξόρκιζε όλους γύρω, με τ' όνομά τους κράζοντας τους φίλους έναν έναν 415 «Ανοίχτε, αδέρφια... αφίστε με σας λέω, κιας με λυπάστε, να βγω όξω εφτύς και μόνος μου να τρέξω ως στα καράβια να πέσω ομπρός στα πόδια του, σ' αφτό το σαρκοφάγο... α το φονιά... ίσως σεβαστεί τα χρόνια μου, ίσως νιώσει σπλαχνιά για τ' άσπρα μου μαλλιά.
Κι' ίσως το τσάκωμα πιο ομπρός θα προχωρούσε ακόμα, 490 μα τότε του Πηλέα ο γιος σηκώθηκε κι' έτσι είπε «Μην πια θυμούς, αφίστε τες τις προσβολές κι' οι διο σας, Αία και Δομενιά! Ντροπής π' ακούν τα παλικάρια. Κι' αν άλλος τέτια αν κάνει, εσείς ναν τον βαστάτε πρέπει. Μα τώρα κάτσετε ήσυχοι.
Σαν πιο αχαμνά 'χε ζώα, μά 'χε μαθές πιο δύναμη και πιο πολλή εξουσία. Μα αφίστε, θα δικάσω εγώ, και δε θα πει κανείς σας πιστέβω εδώ παράπονο, τι ίσα θα πω το δίκιο. 580 Αντίλοχε, έλα πρόβαλε, θεόσπαρτε αρχηγέ μου, «κι' όρθιος μπροστά στ' αμάξι σου το καμοτσί κρατώντας, βάλε το χέρι στ' άλογα, και σαν που πρέπει ορκίσου μ' απάτη αν δε μ' αμπόδισες επίτηδες τ' αμάξι.» 585
Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Αλλοίμονο. Πεθαίνει, γιατρέ μου. Κύριε Τάσσο μου. Πεθαίνει η καλή γυναίκα. Η φωνή της σβύστηκε. Το χέρι της αργοκινάει ακόμη, το χέρι της σα να σε γυρεύη. Εσένα γυρεύει, κύριε Τάσσο μου. Φύγε εσύ αποδώ. Μην ακούς Τάσσο. Κάθισε. Εγώ θα πάω να ιδώ. ΦΛΕΡΗΣ — Όχι, δεν με κρατάτε. Τώρα καταλαβαίνω. Τώρα! Αφίστε με. Αφίστε με να τρέξω σιμά της. Βγάλτε τα χέρια σας από πάνω μου.
Κι' ανάμεσά τους τα ραβδιά σηκώσανε, και πρώτος είπε ο Νιδιός, που ένα σωρό τούξερε ο νους σοφίες «Σώνει, παιδιά μου, αφίστε πια και μη σπαθοκοπιέστε, τι και τους διο σας αγαπάει ο Ελυμπήσος Δίας, 280 άξιοι κι' οι διο σας· τούτο δα και το κατέχουμε όλοι. Νυχτώνει τώρα· σαν καλό ν' ακούμε και τη Νύχτα.»
Αρματωσά χρυσή ήρθε αρματωμένος, θεόρατη αριστούργημα· τέτια άρματα δεν πρέπει 440 άντρες ναν τα φορούν θνητοί, μόνε οι θεοί οι αιώνιοι. Μα τώρα εμένα σύρτε με στα γοργοδρόμα πλοία, ή με τριχιά εδώ δέστε με κι' αφίστε με δεμένο, ως που να πάτε ως στο στρατό και να με δοκιμάστε, :σας τάπα εγώ απαράλλαχτα τα πάντα ή δε σας τάπα.» 445
ΑΝΘΥΠΟΛ. — Λοιπόν au revoir, κύριε Φλέρη. Σας περιμένομε κάτω να κάμωμε το καρρέ μας. Είναι η μόνη διασκέδαση που μας έμεινε εδώ στα λουτρά. ΦΛΕΡΗΣ — Η μόνη, ανθυπολοχαγέ; Και η αγάπη; Οι ώμορφες γυναικούλες; ΑΝΘΥΠΟΛ. — Αφίστε με, αφίστε με, κύριε Φλέρη. Βρίσκομαι σε ανάρρωση από έναν έρωτα, κι' αν ξανακυλίσω είμαι χαμένος. Φοβερή αρρώστεια! ΦΛΕΡΗΣ — Αρρώστεια, αλήθεια. Δεν ήτανε όμως μια φορά.
Μα εγώ στα κορφοβούνια εδώ θα μείνω, κι' οχ τη ράχη θα χαίρουμαι το θέαμα· μα εσείς οι άλλοι κάτου, το προτιμάω, πηγαίνετε στον κάμπο, και βοηθάτε όπιους σας συμπαθά η καρδιά, θες Αχαιούς θες Τρώες. 25 Μόνους αν του Πηλιά το γιο να πολεμάν αφίστε τους Τρώες, πάει αδύνατο και μια στιγμή να μείνουν.
Όχι βέβαια εμένα. Ίσως της μακαρίτισσας της μάννας της . . . ΜΙΣΤΡΑΣ — Πες καλύτερα της μάννας της μάννας της και τράβα κορδέλα ως τη συχωρεμένη την Εύα, ως την πρώτη μάννα, πάει να πη, όλων των γυναικώνε. ΒΕΡΑ — Είναι στις κακίες του ο κ. Φλέρης σήμερα. Αφίστε τον. ΦΛΕΡΗΣ — Έστω ... ΜΙΣΤΡΑΣ — Μα τι κακίες, κοκώνα μου, τι κακίες! Ο Τάσσος πάει να πη, είναι ένας παράξενος άνθρωπος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν