Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
ΧΟΡΟΣ Είναι βαρειά η συμφορά και όμως. ΑΔΜΗΤΟΣ Ωχ, ωιμένα! ΧΟΡΟΣ Κάμε ολίγη υπομονή, δεν είσαι συ ο πρώτος...... ΑΔΜΗΤΟΣ Ωχ! ΧΟΡΟΣ ...,. Που χάνεις τη γυναίκα σου. Όλοι οι θνητοί υποφέρουν, ο ένας μία συμφορά, ο άλλος πάλιν άλλην! ΑΔΜΗΤΟΣ Ω λύπες αλησμόνητες, και πένθη μας για εκείνους που αγαπημένους είχαμε και που η γη τους πήρε.
Ίσως και συ με τον καιρό θα με ευχαριστήσης. ΑΔΜΗΤΟΣ Ούτε από περιφρόνησι ούτε για εχθρό σ' επήρα και σούκρυψα της άμοιρης γυναίκας μου την τύχη. Αλλά στης τόσες λύπες μου ακόμα μία λύπη θα ήτανε να σ' έβλεπα σ' άλλον να πας να μείνης. Ήταν για μένα αρκετόν να κλαίω τη συμφορά μου.
Τότες η Θέτη απάντησε στα δάκρια βουτημένη «Ήφαιστε, τάχα πια θεά, στον Έλυμπο όσες είναι, πιά — πες μου — τόσες συφορές να πέρασε και λύπες, 430 τόσο όσο εμένα διάλεξε να με πικράνει ο Δίας; Μονάχα εμένα πάντρεψε απ' τις νεράιδες μ' άντρα θνητόνε, κι' είχα εγώ θνητού να καταπίνω χάδια, κιάς φώναξα κιας τσίριξα.
ΑΔΜΗΤΟΣ Γυναίκα είναι ο νεκρός. Γι' αυτήν μιλούμε τώρα. ΗΡΑΚΛΗΣ Γυναίκα ξένη ή συγγενής; ΑΔΜΗΤΟΣ Ξένη, αλλά δική μας στο σπίτι αυτό. ΗΡΑΚΛΗΣ Μα τότε εδώ πως πέθανε κοντά σου; ΑΔΜΗΤΟΣ Σαν πέθανε ο πατέρας της, ήρθε ορφανή μαζί μας. ΗΡΑΚΛΗΣ Αλλοίμονο! Είθε οι θεοί να μ' έστελναν να σ' εύρω μιαν άλλην ώρα, Άδμητε, που να μην είχες λύπες. ΑΔΜΗΤΟΣ Τι θες να πης! Τα λόγια σου αυτά τι να σημαίνουν;
Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Τι τάχα συ περίμενες που 'ριξες το παιδί σου; ΚΡΕΟΥΣΑ Επίστευα πως ο θεός θα σώση τη γενειά του. Αχ! του σπιτιού σου τη χαρά ποιά συφορά τη δέρνει! ΚΡΕΟΥΣΑ Τι κρύβεις το κεφάλι σου και κλαις, ω γέροντά μου; Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Πού βλέπω τον πατέρα σου και σε δυστυχισμένους. ΚΡΕΟΥΣΑ Έτσ' είν' ο κόσμος• τίποτε στη θέσι του δεν μένει. Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Έ, τώρα η λύπες, κόρη μου, ας μη μας παρασέρνουν.
Έπειτα επήρε τη Ζωή στην υπηρεσία της και μεταχειριζομένη μερικές εξωτερικές φόρμες της ζωής έπλασε ένα τέλειο νέο είδος όντων, που οι λύπες τους ήταν φοβερώτερες από τη λύπη που ποτέ αισθάνθηκε ο άνθρωπος, και οι χαρές τους δυνατώτερες από τη χαρά του εραστού, που είχαν τη μανία των Τιτάνων και τη γαλήνη των Θεών, τερατώδεις και θαυμαστές αμαρτίες, τερατώδεις και θαυμαστές αρετές.
Η φωνή τους και η φωνή της άρπας μπαίνουν μέσ' την καρδιά των ανθρώπων, ξυπνάνε της πειο αγαπημένες τους αναμνήσεις, και τους κάνουν να ξεχνάνε τόσες και τόσες λύπες και ατυχίες. Για χαρά μας μεγάλη ήλθες εδώ σπήτι μας. Μείνε πολύν καιρό κοντά μου, φίλε! — Ευχαρίστως, θα σας υπηρετήσω, Μεγαλειότατε, ως αρπιστής, ως κυνηγός, και ως υποτελής». Έτσι και έκαμε.
— Αχ! είπε ο Αγαθούλης· αν ήταν εδώ ο Παγγλώσσης, θα τόξερε και θα μας το μάθαινε. Δεν ξέρω με ποια ζυγαριά ο Παγγλώσσης σας μπορούσε να ζυγιάζη τα δυστυχήματα των ανθρώπων να εχτιμά τις λύπες τους. Ό,τι πιστεύω είναι, πως υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη πιο αξιολύπητοι από το βασιλιά Εδουάρδο, τον αυτοκράτορα Ιβάν και το σουλτάνο Αχμέτ. — Αυτό είναι πολύ πιθανό, είπε ο Αγαθούλης.
Αλλ' ο Αγαθούλης έλπιζε, πως ο σοφός θα τον έκαμνε να ξεχνά τις λύπες του στο ταξίδι· οι αντίπαλοι του σοφού βρίσκανε, πως ο Αγαθούλης τους αδίκησε πολύ, αλλά τους κατεύνασε δίνοντας στον καθένα εκατό πιάστρα. &Τι τους συνέβη στο ταξίδι του Αγαθούλη και του Μαρτίνου.& Ο γέρο-σοφός, που ονομαζότανε Μαρτίνος, επιβιβάσθηκε τέλος με τον Αγαθούλη για το Μπορντώ.
Και στις πολιτείες που φαίνονται πως χαίρονται την ειρήνη κι' όπου οι τέχνες ανθούνε, οι άνθρωποι κατατρώγονται από περισσότερες επιθυμίες, φροντίδες κι' ανησυχίες, απ' όσα δοκιμάζει δεινά μια πολιορκημένη πολιτεία. Οι μυστικές λύπες είναι πολύ δριμύτερες από τα δημόσια δεινά. Μ' ένα λόγο, έχω τόσα ιδεί και τόσα υποφέρει, ώστε είμαι μανιχαίος. — Υπάρχουν ωστόσο και καλά, απαντούσε ο Αγαθούλης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν