Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 29 Ιουνίου 2025
Κοντά στο νου, αφού ξένο θα μας φανή όχι το πράμα μονάχα, μα ως κ' η λέξη. Κ έτσι νομίζω πως το φραγκορωμανικό και μάλιστα το χυδαίο , γιατί ένας καλός συγραφέας στη Γαλλία θαποφύγη τέτοιους όρους, είναι η ψηφίδα του κ. Σωτηριάδη περισσότερο από τη γλώσσα τη δική μας, τη ρωμαίικη. Μα ξέχασα που ο κ.
Γενναίως αγωνίζονται οι ευγενείς σου Θάνοι. Η νίκη πλέον φαίνεται 'δική σου από τώρα, κι ολίγον μας απέμεινε να κάμωμεν ακόμη. ΜΑΛΚΟΛΜ Εμπρός μας ηύραμεν εχθρόν που ελαφρά πληγόνει. ΣΙΒΑΡΔΟΣ Ας έμβωμεν 'ς το φρούριον. Έτερον μέρος του πεδίου της μάχης.
Δική σου χάρι έχω ζωή, κι' εσύ κρατάς το νήμα· Στο χέρι σου είναι να κοπή, κι' εγώ να μπω στο μνήμα. Μον δε θαρρώ τόση ασπλαχνιά, και τόση κακοσύνη, Σε τέτια κάλλη αμίμητα η φύση ν' αποδίνη. Της Αφροδίτης όμιασμα η χάρες σε στολίζουν· Πώς την καρδιά σου οι έρωτες καθόλου να μη γγίζουν; Τον έρωτα μη μάχεσαι· φυλάου να τον πεισμόσης· Μη σου κακιόση, κι' ύστερα του κάκου μετανιόσης.
— Αι, κιάν την έπαιρνε άλλος, δεν είχες φόβο να μη βρης άλλη. Εγώ σου λέω πως εμπόριες να βρης καλλίτερη. Στην ίδια σειρά με τον Τερερέ βάνεις τον απατόσου; του λόγουσου, Μανωλιό, είσαι ο καλλίτερος νέος του χωριού και σούπρεπε να πάρης την καλλίτερη κοπελιά. Θαρρείς πως αν εζήτας τη δική μου θα σου 'λεγα όχι; Μα είντα να σου λέω που ο προκομμένος ο κύρης σου εβιάστηκε.
Το σημερνό μου το γράμμα, θα σας παρακαλέσω να με κάμετε τη χάρη να το δημοσιέψετε. Δεν έχω συνήθεια ναπαντώ σε προσωπικά άρθρα· όταν είναι λόγος για γλωσσικά ή γραμματικά ζητήματα, προτιμώ ναπαντήσω με βιβλία· όταν κατηγορούν του λαού τη γλώσσα και τη δική μου, πάλε δε λέω τίποτις, γιατί με φαίνεται πως τα είπα όλα.
Η δίκη του Σαχτούρη επανέφερε ζωηράς τας απογοητεύσεις και τας πικρίας με τας οποίας επότισε τον ελληνισμόν η κατά τον πόλεμον μικρόψυχος και ακατανόητος διαγωγή των διοικούντων τον ελληνικόν στόλον.
Όμια κι' ο Αίας κάρφωσε πηδώντας τη δική του, 260 κι' ο στόκος ίσα διάβηκε ως μέσα — κι' ενώ ορμούσε πίσω ξανά τον άμπωξε — και κόφτοντας του πήγε ως στο λαιμό, κι' ανάβρυζε μαβρόθολο το αίμας.
— Καλά, Άνθιμε, του είπε πιο μαλακά, θα σκεφτώ και θα κάμω. — Ύστερα δεν είνε δική μας δουλιά να κάνωμε ψήφοι· είπεν ο Άνθιμος κ' έφυγε. Μετά λίγες μέρες ο Άνθιμος έλαβε και άλλη χτυπιά, την υστερνή. Μια βραδειά, το Μαριώ η Μυλωνού είχε τηγανίτες για την εορτή του αγοριού της και είχε προσκαλεσμένο το 'γούμενο και τον Άνθιμο.
— Τελείωσε! λέγει είς των γραμματέων· η εκλογή είνε δική μας. Εις το τρίτον είμεθα πρώτοι, εις το πέμπτον . . . . . Αλλά διακόπτει την ενθουσιώδη απαρίθμησιν είς των επί τούτω απεσταλμένων εις την διαλογήν ταχυδρόμων, εισερχόμενος μελαγχολικός, και ιστάμενος άφωνος παρά την θύραν. — Α! να ο Αλής! λέγει ο υποψήφιος. Από πού έρχεσαι; — Από το πρώτον. Μας έφαγαν οι άτιμοι!
Πώχουμε χούφταις το φλουρί και φόρτωμα τ' ασήμι; — Το βιο σας να το χαίρεστε, κ' η κόρ' είνε δική μου. — Άιντε, γυναίκα ανάποδη και όχεντρα οργισμένη, Σου την γυρεύω με καλό, με το κακό την παίρνω! . . . .................................. Πήγε 'ςτήν πρωτομάγισσα, που εμόνιαζε 'ςτό λόγγο, Της μολογάει του Μήτρου της το πόνο, την αγάπη. Της τάζει χίλια δυο φλουριά και της γυρεύει μάγια.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν