Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Πήγε να πλαγιάση, μα το κεφάλι της την πονούσε, τα μηνίγγια της χτυπούσαν. Δεν την εύρισκε ύπνος... Ο Παπα-Παρθένης ταξιδεύει. Η καπετάνισσα τον καρτερεί. Πέρασε ένας μήνας, δυο μήνες. Χρόνια της είχαν φανή της παπαδιάς. — Καιρός είνε, που θα καλοδεχτούμε τον παπά, ζύγωσαν οι μέρες, έλεγαν οι γειτόνισσες που ερχόντανε και τη συντρόφευαν. Σε λίγες μέρες ήρθε κάποιο γράμμα απ' τον Πειραιά.
Τα χρόνια περνούσαν. Τα βότανα και τα μαντζούνια των γιατρών δε λείψανε μια μέρα απ' το προσκέφαλο του μικρού. Μα το βασιλόπουλο δεν ήθελε να πάρη απάνω του, σα να το έτρωγε κάποιο μυστικό σαράκι. Μεγάλωσε με τον καιρό, έγινε παλικάρι, μα τα μάγουλά του ήσαν πάντα χλωμά, τα μάτια του βαθουλωμένα, το κορμί του αδύνατο και αχαμνό.
Ομολογώ ότι σ' αυτό ζητώ κάποιο άσυλο. Μερικές παντρεύονται μόνο για ν' απαλλαγούν από τον εξαναγκασμό των γονέων των και για να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Είνε και άλλες, κυρία μου, που θεωρούν το γάμο επικερδή επιχείρησι, που παντρεύονται μόνο για προγαμιαίες δωρεές και για να πλουτήσουν από το θάνατο εκείνων που παντρεύονται.
Εμείς οι άλλοι, όσο εσυγυριόταν βιαστικά πότε να βγη, τον εκαμαρώναμε με κάποιο πικρό παράπονο, και τον καλοτυχίζαμε που θάβλεπε τη λεφτεριά του ο μάβρος. Το καταλάβενε ο άμοιρος, που εζηλέβαμε την τύχη του· — Σωπάτε, ωρές παιδιά, κ' έχει ο Θεός και γιατ' εσάς! Καλή απομονή, και θανάρθη κ' η εδική σας αράδα! Τι να κάνης για ταδέρφι! Καλή απομονή το λοιπόν!...
Κάθεται στην κορφή ενός λόφου, και από τα ύψη του ξαγναντεύει στα βαθιά των οριζόντων ως γην επαγγελίας κάποιο τύμβο που η κορφή του φαίνεται στα μάτια του ονειροπλέχτη του παππού, φαίνεται πως εγγίζει τον ουρανό. Ποτέ του δεν ταξίδεψε, και όμως πόσες ιστορίες ξέρει θαυμαστές που θαυμαστότερα τις διηγείται!
Αλλά τι κάνω;! πολεμώ με την επιθυμία του Φοίβου, που μου φύλαξε της μάννας μου σημάδια; Πρέπει να κάμω τόλμημα. . . ναι. . . πρέπει να τανοίξω. δεν το απόφυγε κανείς ό,τ' ήτανε γραφτό του. Ώ σεις στεφάνια ιερά! Τι μου 'χετε φυλάξη τα πράματα μαζεύοντας τα τόσα αγαπημένα; Νά, κύτταξε το σκέπασμα του στρογγυλού κανίστρου, καινούργιο ακόμα έμεινε σαν από κάποιο θάμα.
Και εκείνοι οπού κάμνουν το μέρος του γελωτοποιού να μη λέγουν περισσότερα απ' όσα είναι γραμμένα διά το μέρος των· λέγω τούτο διότι ευρίσκονται μεταξύ των κάποιοι οπού γελούν αυτοί διά ν' αρχίσουν τα γέλια κάμποσοι ξεροκέφαλοι θεαταί, και τούτο κάποτε συμβαίνει να γίνεται εις την στιγμήν όταν η προ- σοχή πρέπει να ήναι προσηλωμένη εις κάποιο μέρος σημαν- τικό του διαλόγου· τούτο είναι κακοτροπία και δείχνει την ελεεινήν φιλαυτίαν του γελωτοποιού οπού το κάμνει.
Θα κατεβή η Πεντάμορφη, 'ςτό κάστρο θα σε πάρη, Κι' ό,τι γυρέψης, θα το ιδής φερμένο 'ςτήν ποδιά σου. Χτυπάει εκείνος τ' άλογο και χάνεται 'ςτόν κάμπο. Σαράντα είχε η Πεντάμορφη, σαράντα ακέρηα αδέρφια, Σαράντα καββαλλάριδες, σαράντα παλληκάρια, Που όταν κινούσαν, έτρεμαν βουνά μαζύ και κάμποι. Κάποιο κυνήγι έναν καιρό ξανοίξανε μεγάλο, Και μέσ' ςτο κάστρο επλάκωσαν χιλιάδες βασιληάδες.
Σωκράτης. Αλλ' όμως άραγε συμβαίνει αυτό και εις κανέν άλλον μέρος; Θεαίτητος. Τι πράγμα; Σωκράτης. Το να βλέπη κάτι τι, να μη βλέπη όμως τίποτε; Θεαίτητος. Πώς είναι δυνατόν; Σωκράτης. Και όμως όταν βλέπη έν οποιονδήποτε πράγμα βλέπει κάποιο από τα υπάρχοντα. Ή μήπως νομίζεις, ότι αυτό το έν ανήκει εις τα μη υπάρχοντα; Θεαίτητος. Όχι βεβαίως. Σωκράτης.
Κάποτε φωσφορισμός έβγαινε· κάποιο ασπροκίτρινο φως άρπαξαν τα μάτια του και τόχαναν αμέσως. Άναβε κ' έσβυνε κ' έφτανε στην ψυχή του σα νεκροσήμασμα. Μην είνε τάχα κ' εκείνο προγονικό λείψανο; σκέφτηκε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν