Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουνίου 2025
Μάταια γυρεύω να χωρίσω τις μέρες που ακολουθήσανε. Ναι, θα μου είταν κιόλας αδύνατο να πω πόσες είταν. Η νύχτα έγινε μέρα κ' η μέρα νύχτα κ' η ζωή μας είχε ένα σημείο μόνο, που γύρω του τριγύριζε: τη μικρή κάμαρα, όπου είτανε ξαπλωμένος και πάλευε με το θάνατο ο μικρός μας Σβεν, η κάμαρα με τη βεράντα, τη σκεπασμένη από το αγιόκλημα, που γέμιζε τον αέρα με τη μυρουδιά του.
Κ' έτσι τα παιδιά, που κατοικούσαν εδώ, έπρεπε να γκρεμίσουν τα σπίτια τους και να φέρουν τα υλικά σ' άλλο νησί, όπου κάποιος πλούσιος συγκινήθηκε και τους έδωσε τόπο να χτίσουνε νέα σπίτια. Μα όταν είχε φορτωθεί κ' η τελευταία βάρκα κ' είταν έτοιμη να φύγη, έπιασε και το νέον η μανία και με το δικαίωμα, που είχε κι αυτός, άρπαξε το πελέκι.
Οι πιώτερες, είναι αλήθεια, ξαναχτισμένες και ξανακατοικημένες από Ρωμαίους. Είταν όμως οι συνήθειες τους πάντα Ελληνικές, αφού δα κ' η Ρώμη ελλήνιζε τους καιρούς εκείνους. Τα ξαναγεννημένα λοιπόν αυτά και τα ελληνοχρωμάτιστα μέρη βάλθηκε να τα προστατέψη ο Ηρώδης. Τους Εβραίους να τους ελληνίση ολότελα, δύσκολο πράμα.
Τι δεν έλεγαν τα μάτια εκείνα; Γεμάτα γεμάτα λογισμούς, γεμάτα όνειρα, γεμάτα θέληση και λύπη συνάμα· σου έδειχναν τα μάτια του εκείνα τι ποθούσε να κάμη μια μέρα την Ελλάδα, σα να τόννοιωθε πως δε θα μπορούσε. Ανατρίχιασα. Δεν του μίλησα εκείνη τη βραδειά. Τα μάτια του όμως πολλές φορές τα θυμήθηκα. Δεν ξέρω αν ο Τρικούπης έκλαιγε· είταν άντρας.
Τέτοια είταν η Αλεξάντρεια τέλος τέταρτου αρχή πέμτου αιώνα, τότες που η Χριστιανωσύνη μαχότανε με τον Εθνισμό. Έχουμε κάμποσες Αλεξαντρινές ταραχές κι αργότερα, ως το τέλος του πέμτου αιώνα· μα αυτές είταν τώρα μόνο τα χριστιανικά κόμματα ανάμεσά τους. Διοίκηση, τίτλοι κι αξιώματα του τέταρτου και του πέμτου αιώνα
Κι' είταν κοντά στο τέλος της όλη η δουλιά, να τόσο π' ακόμα ακόλλητα έμεναν τα σκαλισμένα αφτιά τους· αφτά να φτιάσει πάσκιζε και τα καρφιά βαρούσε.
Η καθώς τα σαλιαρίσματα του Ουάρου, που και χρήματα δάνειζε με τη συφωνία να τον ακούν, και μάλιστα και να τον επαινούν. Πως ο Πολέμωνας είταν ανώτερος από τον Ούαρο τούτον, απόδειξη που του είχε κι αυτός δανεικά παρμένα πρι να γείνη μεγάλος ακόμα, μα σαν άκουσε τους σολοικισμούς και βαρβαρισμούς του, έτρεξε και του γύρισε τα χρήματα και του ζήτησε πίσω τα ομόλογα.
Σ' αυτό απάνω έπεσε το μάτι της στον καθρέφτη της ταμπακέρας, πούχε ο Γιάννης τον καπνό του, και της φάνηκε, ότι είδε ένα ξένο πρόσωπο μέσα. Γύρισε να ιδή και δεν βλέπει κανέναν άλλον ξένον μέσα στο σπίτι. Τρόμαξε. Είταν αυτή μέσα στον καθρέφτη; Μα πώς είταν δυνατό!
Κι' οι Τρώες πάλι οπλίστηκαν στο καμποβούνι απάνου 55 με στρατηγούς τον Έχτορα, το άξιο Πολυδάμα, και τον Αινεία, που θεό λες ο στρατός τον είχε, και μ' άλλους τρεις, τον Πόλυβο κι' Αγήνορα κι' Ακάμα — λέφτερο νιό θεόμορφο — που γιοί είταν τ' Αντηνόρου· 60 κι' έτρεχε ομπρός ο Έχτορας βαστώντας την ασπίδα.
Σας αφίνω διάτα, όταν έρθ' με το καλό ο Βασίλ'ς μου, όταν σας πάρουν τα σχαρήκια, νάρθ' ένας σας απάνω στο μνήμα μου, να ρίξ' τρία βροντερά ντουφέκια και να μου φωνάξ' δυνατά: — «Μάννα, ήρθ' ο Βασίλ'ς!» Τ' όνομα του Βασίλη είταν η υστερινή της λέξη. Η δόλια η Μάννα δεν είταν πλειο στη ζωή. Αντήχησαν τα μυρολόγια, δυνατά, κι' όλο το Χωριό έτρεξε στο χαροχτυπημένο σπίτι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν