Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουλίου 2025
Τότε είταν που ξεφώνισε τα γόνατα χτυπώντας, κι' έτσι είπε και βλαστήμησε του Αρτάκου ο γιος ο Άσος «Δία πατέρα, να λοιπόν! κι' εσύ πλασμένος ψέφτης ως στο μεδούλι!
Καθώς είδαμε, από τα πιο τρανότερα σημάδια της εποχής είταν η λαμπρότητα και πολυτέλεια και της Αυλής κι όλης της Βυζαντινής αριστοκρατίας. Έπαιρναν κ' έδιναν οι μεγαλοπρέπειες κ' οι αρχοντιές τότες. Αφίνουμε που ο Αυτοκράτορας φόρειε πορφυρένια χλαμύδα, χρυσοκέντητο χιτώνα που παράσταινε δράκους, και στο κεφάλι κορώνα πετράδι όλη και μαργαριτάρι.
Ο Βόλος είταν ακόμα Τουρκιά. Μα ο Χαραλαμπίδης, μ' ένα χαρτάκι και μερικές βούλλες απάνω, το κατάφερε από ραγιάς να βαφτιστή «Έλλην!» Πήγαν καλά κ' οι δουλειές του, — κ' ήρθε και ρίζωσε μέσα στην Πόλη. Έστησε αυτό το Κάστρο που βλέπεις, κ' έφερε μέσα τη λευτεριά μ' όλα της τα καλά. Μήτε του πουλιού το γάλα δεν του έλειπε του Χαραλαμπίδη.
Είδαμε λοιπόν πως ο Θεοδόσιος είχε δυο μεγάλες ιδέες, και πως τις έβγαλε και τις δυο πέρα. Τη μια την πολιτική, πολύ μα την αλήθεια πιο πιδέξια και πιο φιλάνθρωπη από την άλλη, τη θρησκευτική. Το μεγαλήτερο χάρισμά του, και το πιο χρειαζούμενο τότες, είταν η σιδερένια του θέληση. Αυτή τον έκαμε μεγάλο το Θεοδόσιο.
Είταν το πρώτο άρθρο του Σκληρού αυτό, ύστερ' από το φυλλάδιο του το «Κοινωνικόν μας ζήτημα», που άναψε τη σοσιαλιστική συζήτηση στο «Νουμά». Όπως λέει στην αρχή του άρθρου του ο Σ., από «σοβαρούς βιωτικούς περισπασμούς» εμποδίστηκε να κατέβει νωρίτερα με συστηματική πολεμική με τους κριτικούς του για το «Κοινωνικόν μας ζήτημα», και κατεβαίνει στον αγώνα για να πει βιαστικά μερικά λόγια «από φόβο μήπως η μακρύτερη σιωπή μου παρεξηγηθεί και αυξήσει, το θάρρος μερικών κριτικών μου να διαστρέφουν, να στρεβλώνουν τις ιδέες μου όπως τους κατέβει». Ο Σκληρός κρίνοντας, στο άρθρο του αυτό, το άρθρο του Ίδα: «ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΟΙ ΤΑΞΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ» τονέ χαραχτηρίζει ως «&υποκειμενικό ιδεολόγο και ουτοπιστή&» που «βάση της σκέψης του δεν έβαλε την παρατήρηση της &εξωτερικής αντικειμενικότητας&», αλλά μια εσωτερική επιθυμία.
Είδαμε και τα καταμεσιανά εκείνα στολίσματα, που μαζί τους είταν και τα τέσσερα μαλαματωμένα άλογα που τάρπαξαν οι Λατίνοι όταν πρωτοπήραν την Πόλη, κι από τότες στολίζουν τον Άγιο Μάρκο της Βενετίας. Μα κι άλλα πάμπολλα έργα είταν τώρα στημένα κατά τον οφαλό και σάλλα μέρη της μεγάλης εκείνης περιοχής.
Ο στίχος ο ωγύγιος θα είταν ατίμητος στίχος, γιατί θα μας έδειχτε την αρχαία κατάσταση, το παλιώτερο γραμματολογικό σύστημα της ελληνικής, θα βλέπαμε μια γλώσσα ακόμη πιο αρχαία από τη γλώσσα που έγραψαν Όμηρος και Πλάτωνας.
Τα παιδιά βλαστημούσαν η γυναίκα χτυπούσε με τα χέρια της το κεφάλι της, τα κορίτσια έκλαιαν. Δεξιά, αριστερά, πέρα, η ίδια θλίψη, ο ίδιος πόνος, η ίδια κατάρα. Ο νοικοκύρης κίτρινος, κίτρινος, με σκυμμένο κεφάλι, και τα χέρια σταυρωμένα πίσω, κοίταζε μ' ανοιχτά μάτια, χωρίς να βλέπη. Είταν σαν τρελλός.
Έτσι είπαν, και τους ξάκουσε τη προσεφκή η Παλλάδα. 295 Λοιπόν σαν προσεφκήθηκαν στην κόρη του μεγάλου Διός, μέσα στα σκοτεινά κινούν σαν διο λιοντάρια, περνώντας αίματα, άρματα, λαβωματιές, κουφάρια. Μα και των Τρώων ο άφοβος ο Έχτορας τ' ασκέρι δεν άφισε να κοιμηθεί, μον σε βουλή τους πρώτους 300 φωνάζει, όσοι είταν πρόκριτοι και στρατηγοί των Τρώων.
Σαν πέθανε ο Ευσέβιος, ποιον άλλονα νανεβάσουνε στης Καισαρείας το θρόνο, παρά τον Ερημίτη του Πόντου. Το δέχτηκε το μεγάλο αξίωμα, κι ως τόσο το φόρεμά του είταν ένα και μονάχο πάντα. Λαχανικά είταν πάντα και το προσφάγι του. Κι όσο για τα χρήματα που περνούσαν από τα χέρια του, όσα δεν πηγαίνανε σ' άρρωστους και σε πεινασμένους ξοδευόντανε σ' Εκκλησιές και σε Φιλανθρωπικά Καταστήματα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν