United States or Italy ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ και ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Μάλιστα, Κύριε, ολόβολος. ΑΜΛΕΤΟΣ Λοιπόν εσείς το πρόσωπό του δεν είδετε; ΟΡΑΤΙΟΣ Ναι, Κύριε, το είδαμε βεβαίως, την προσωπίδα ως είχεν ανασηκωμένην. ΑΜΛΕΤΟΣ Πώς ήταν; άγριο το ανάβλεμμά του; ΟΡΑΤΙΟΣ Πλέον λύπην παρά θυμόν φανέρονε 'ς την όψιν. ΑΜΛΕΤΟΣ Χλωμός ή κόκκινος; ΟΡΑΤΙΟΣ Χλωμός πολύ. ΑΜΛΕΤΟΣ Και είχε επάνω σας τα μάτια στυλωμένα; ΟΡΑΤΙΟΣ Όλην ασάλευτα την ώραν.
Και για την τύχη τη δική μου και για τη δική σου την τύχη. Τι καλό είδαμε τόσα χρόνια σε τούτον τον τόπο; Οι ανθρώποι εδώ απογίνανε, δεν είνε να ζήση κανείς. Όλο και το συμφέρον, ο παράς κυβερνάει τον τόπο μας. Πρόστυχοι ανθρώποι, βλέπεις, χωρίς ανατροφή, Χωρίς ευγένεια απάνω τους. Όλες οι κοπέλλες μένουνε στο ράφι.
Και επάνω στην Πόρτα που επάρθηκεν, είδαμε τα γράμματα, που έγραψεν ο άγγελος εκείνη την ημέρα, τάχα για την Πόλι. «Το χειρ' χειρ' χειρότερο!» Τα είδαμε, μα, σαν αγράμματη που είμαι, δεν τα διάβασα. Και τι να τα διαβάσω, παιδί μου! Μήπως δεν το βλέπουμε κάθε μέρα πως πηγαίν' η Πόλι; Και πού αλλού δεν πήγαμε! Και τι δεν είδαμε! Μα τώρα που τελείωσαν, άρχισα πάλι να στενοχωρούμαι.
Εκείνο που πρέπει να τον παραζάλισε τα χρόνια εκείνα, και τόσο τον αγρίεψε που ξέχασε και την αλφαβήτα του Χριστιανισμού — αυτός που γύρευε να τον ξαπλώση στον κόσμο — είταν τα κακορρίζικα οικογενειακά του, που για κακή του τύχη ιστορηθήκανε με τρόπο που να φαίνουνται ακόμα πιο κακορρίζικα. Καθώς είδαμε, είχε ο Κωσταντίνος γιο τον Κρίσπο από την πρώτη του γυναίκα, τη Μινερβίνα.
Εκεί που ξεφώνιζαν κι ομονοούσαν οι Πράσινοι παρακινώντας τον αρματηλάτη τους καθώς συνήθιζαν, άρχισαν κι ανεκατεύανε με τις φωνές τους και παράπονα για τις αδικίες που υπόφερναν. Τάκουγε αυτά ο Ιουστινιανός, μα έκαμνε τον κουφό. Τέλος όμως χάνει την υπομονή του, και βάζει το μαντάτορά του να μιλήση του λαού, ή καλλίτερα, να μιλήση με το λαό, κατά το σύστημα που είδαμε στον καιρό της Αριάδνης.
Τον αγαπούσε, και μάλιστα, καθώς είδαμε, σαν είδος αδερφή του. Έτσι τον είχε και στο νου του και στην καρδιά του, σα γυναίκα. Για δαύτο δα το θάρρειε και χρέος του να τονε νοιάζεται και να τον αρμηνεύη. — Έχω να σου πω και να σου πω, Δημητράκη μου, κάνει ο Μιχάλης, που θα γενή περιβόλι η καρδιά σου.
Τους τιμούσαν και τους δόξαζαν οι Καίσαρες για τα περασμένα τους φώτα, για την ξακουσμένη τους τέχνη. Μερικοί τους το λαχταρούσανε μάλιστα να μεταγυρίσουν τα παλιά μας τα μεγαλεία. Σα να μην τους περνούσε όμως υποψία πως δίχως πολιτική λευτεριά δεν ριζώνουν τέτοιες μεγάλες σοφίες και τέχνες. Τους είδαμε τους καρπούς της προστασίας εκείνης.
Στα λίγα κεφάλαια που ως την ώρα περάσαμε είδαμε τον αρχαίο Ελληνισμό βυθισμένο σε λυπητερά ξεμωράματα, άναντρο, φαφλατάδικο, σαχλό, έτοιμο να πέση με την πρώτη ανεμοζάλη. Ζύγωναν οι ανεμοζάλες, που λες και βούηζαν από μακριά. Ζύγωναν κι ως τόσο ξεφάντωνε και μωρολογούσε ο ευγενικός ο γέρος αναπαμένα κι ανυποψίαστα. Ξέσπασαν οι μπόρες κατόπι από Βοριά κι απ' Ανατολή κι από Νότο.
Η ανάγκη όμως, που καθώς είδαμε και προτήτερα, σα να τους ξύπνησε τους δικούς μας και τους σάλεψε σαν που μας κάμνει φωτιά και σαλεύουμε όταν ξεσπάση στη στέγη μας αποκάτω, αυτή τους έδωσε πάλε των Αθηναίων κάποια ενέργεια.
Και να σου πω, θαρρώ, πως έχει δίκηο. Να μαζέψωμε τα σκουτιά μας και να τραβάμε, πρώτα ο Θεός. Τι καλό είδαμε σε τούτον τον τόπο; Η αλήθεια είνε πως ο παπάς έγραφε και ξανάγραφε στην ξαδέρφισσά του και την παρακινούσε ολοένα νάρθη μ' αυτά τα λόγια και με άλλα. Ο παπάς όμως είχε το λογαριασμό του.
Λέξη Της Ημέρας