United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !


Επεράσαμεν όλην εκείνην την ημέραν περιπατώντες εις το νησί και τρεφόμενοι από καρπούς και χόρτα, γυρεύοντες και κανένα τόπον αρμόδιον διά να ξενυκτήσωμεν.

Αι άλλαι τέχναι διά να δώσουν καρπούς απαιτούν προηγουμένως μάθησιν και κόπον, διότι «είνε πολύς και ανηφορικός ο δρόμος όστις φέρει εις αυτάς», όπως λέγει διά την αρετήν ο Ησίοδος• η δε παρασιτική μόνη εκ των τεχνών απολαμβάνει συγχρόνως με την μάθησιν, και άμα αρχίση, φθάνει και εις τον σκοπόν της.

Κατέστρεφεν όμως τας συγκομιδάς και τους καρπούς, και μετά τούτο ανεχώρει, διότι θαλασσοκρατούντων των Μιλησίων, θα ήτο ανωφελές δι' αυτόν να τους πολιορκήση μετά στρατού. Δεν εκρήμνιζε δε τας οικίας ο Λυδός ίνα οι Μιλήσιοι, έχοντες τοιαύτας, δύνανται να σπείρωσι και να καλλιεργώσι την γην, αυτός δε να έρχεται κατόπιν και να καταστρέφη τας εργασίας των.

ΙΩΝ Για τους καρπούς ήλθε της γης ή για παιδί να μάθη; ΚΡΕΟΥΣΑ Πολύν καιρό ζούμε μαζύ χωρίς παιδί κανένα. ΙΩΝ Ποτέ δεν γέννησες εσύ, κι' άτεκνος είσαι πάντα; ΚΡΕΟΥΣΑ Ο Φοίβος ξέρει μοναχά γιατί παιδί δεν έχω. ΙΩΝ Δύστυχη! μ' όλο που ευτυχείς, δεν είσαι ευτυχισμένη. ΚΡΕΟΥΣΑ Ποιός είσαι, που μακάρισα τη μάννα που σ' εγέννησε; ΙΩΝ Λέγομαι δούλος του θεού και είμαι, ω γυναίκα.

Γήρας και θάνατος.& Ταύτα δε τα κομμάτια, ενόσω είναι νέα και παρά- Ε. | γονται από συγγενείς ουσίας, άλλα μεν από καρπούς άλλα δε από χόρτα, τα οποία ο Θεός εφύτευσε δι' αυτό ακριβώς, ίνα είναι τροφή εις ημάς, διατηρούσι ποικιλώτατα χρώματα ένεκα της μίξεως.

Οι λαοί ούτοι κατοικούσι περί την ιεράν Νύσαν και τελούσι τας εορτάς του Διονύσου· σπείρουσι δε, ως και οι γείτονές των, τους αυτούς καρπούς ους σπείρουσιν οι Καλατίαι Ινδοί, και έχουσι κατοικίας υπογείους.

Κατ' εκείνον τον χρόνον η Λακεδαίμων πολλάς ύβρεις ήκουσε και εξουθενώσεις διά τας ταλαιπωρίας τας οποίας έπαθαν οι Ελληνες, ενώ εξ εναντίας οι Αργείοι ήσαν ακμαιότατοι, διότι δεν συνεπολέμησαν μετά των Λακεδαιμονίων κατά των Αθηναίων, αλλά μάλλον μένοντες φίλοι αμφοτέρων έδρεψαν τους καρπούς της ουδετερότητος ταύτης.

Τ' άλογά τους ψοφήσανε από την κούραση· οι προμήθειές τους τελειώσανε, τραφήκαν ένα ολόκληρο μήνα με άγριους καρπούς και βρεθήκανε τέλος κοντά σ' ένα μικρό ποταμάκι, που σ' όλο του το ρέμα είχε κοκοφοίνικες· μ' αυτούς διατηρήσανε τη ζωή τους και τις ελπίδες τους.

Χριστός και Παναγία, πατέρα! έλεγον και αι θυγατέρες του. Πλην όσον ηύξανεν η ηλικία των, τόσον ηύξανον και αι ελπίδες της μητρός, αίτινες ως κολοκύνθαι ανεβλάστανον, αι οποίαι όσον κόπτονται αι κορυφαί των, τόσον φύουσι νέα άνθη και νέους καρπούς.

Και θα τηνέ χαρίζαμε όλη την ιστορία του στους Ρωμαίους, μόνο που αυτό της το μέρος, το φιλελληνικό, πρέπει να ιστορηθή, κι όχι για να μάθουμε τι πάει να πη Νέρωνας, μα για να κρίνουμε σε τι λογής ψυχική κατάσταση βρίσκουνταν το Έθνος σάνε χαίρουνταν τους καρπούς της αγάπης του. Είχε δυο μεγάλες μανίες ο περίφημος αυτός μαθητής του Σενέκα· τη μανία να θανατώνη και να ρημάζη, και τη δοξομανία.