Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουνίου 2025
Ο Ρήγας εσηκώθηκε, Παίρνει τον ταμπουρά του. Γλυκοβαρεί τον ταμπουρά, Και ψιλοτραγουδάει: « Παιδιά μου! ήλθ' η άνοιξι, » Τ' αηδόνι τραγουδάει, » Φωνάζει ο κούκος 'ς τα κλαριά » Κι' ανοίγει τα φτερά του.»
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ Μεγάλοι δόκτορες της επιστήμης, της μάνας και συναμικής θα ήτανε για μένα τρέλλα, πράγμα γελοίον και ανάρμοστον, αν παρέλειπα να σπεύσω το εγκώμιο να σας πλέξω: αν δεν ερχόμουν να προσθέσω φώτα εις τον ήλιο, άστρα εις τον ουρανό, κύματα στη θάλασσα, τριαντάφυλλα στην άνοιξι. Αντί λοιπόν ευχαριστίας δεχθήτε με ολίγας λέξεις, πολλάς να εκφράσω χάριτας στο σεβαστό συνάφι μας.
Δες και συ τον κόσμο μια φορά καλό, μες 'στη μαύρη λύπη σκόρπισε χαρά, ήσυχο εμπρός σου κύτταξε γιαλό, άνοιξι, λουλούδια, κι' όχι συμφορά. Τους πενθίμους στίχους ξέσχισε και κάψε, άρχισε να πίνης κι' όλο να γελάς, πετακτά τραγούδια και αλέγρα γράψε, πες και συ πως πάει πρίμα η Ελλάς.
Πότε θαρθή μιαν άνοιξι, θαρθή ένα καλοκαίρι, Να βγούμε κλέφταις, βρε παιδιά, κλέφταις 'ςτά κορφοβούνια. Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ κ. Ι. Μ. Δαμβέργη. Ήταν δυο αδέρφια γκαρδιακά και πολυαγαπημένα, Ο πρώτος κόρη αγάπησε ξανθή και μαυρομμάτα, Κ' ήρθε καιρός κι' εσμίξανε κ' εβάλανε στεφάνια. Μήνες και χρόνια πέρασαν, ακέρια χρόνια πέντε, Κι' ο παντρεμένος θέλησε 'ςτά ξένα να μισέψη.
Βγάλε κάνα χαμόγελο και πες κάνα τραγούδι. — Τραγούδια αν έχ' η μαύρη γη, κι' ο τάφος χαμογέλοια. Έχει και του παιδιού η καρδιά, που περιπατεί τα ξένα. Τα ξένα έχουν καϋμούς πολλούς και καταφρόνια πλήθος! 'Στά ξένα δεν ανθίζουνε την άνοιξι τα δέντρα. Και δε λαλούνε τα πουλιά, ζεστός δεν λάμπει ο ήλιος.
Στα πορφυρένια χείλη Το έχει πλούσιο η Φύλλη, Κι' ασύγκριτα γλυκύ· Μον τολμηρό αν ορμήσης, Το μέλι να ρουφήσης Σα στ' άνθια, κι' αποκεί. Μάθε κι' η λιγερένια, Χείλη τα κοραλλένια Παράχει τρυφερά· Και προσέχε, μαζί σου Μη πάρης το κεντρί σου, Και βλάψης τρομερά. Η γλυκυτάτη Άνοιξι Με τ' άνθια στολισμένη, Ροδοστεφανομένη Τη γη γλυκοτηράει.
Έφεραν τότες ένα φουστάνι από μονοκόμματο άσπρο ατλάζι, που είχεν επάνω κεντημένα την άνοιξι με όλα της τα λουλούδια και τον ουρανό με όλα του τ' αστέρια. — Εγώ, είπεν ο μελισσουργός, έτρεχα όλην την νύκτα να σου εύρω αυτό το άσπρο τριαντάφυλλο να βάλης εις τα μαλλιά σου. — Και εγώ, είπεν η πυρραλίδα, εσύναξα σταλαγματιές δρόσο και σου έκαμα περιδέραιο, που λάμπει περισσότερο από τα διαμάντια.
Και μόνον οι γυναικούλες του χωριού, που δεν είχανε ξεχάσει τον τρελλό με τα μακρυά ολόξανθα μαλλιά, με το χλωμό πρόσωπο και τα βαθουλωμένα μάτια, αναστέναζαν βαθιά: «Ω! ευτυχισμένε, που είδες τον Προφήτη!» Κι' από τότε, όταν γυρίζουν οι γυναικούλες καλοκαίρι κι' άνοιξι απ' τα χωράφια και τις ακροποταμιές, γλυκομιλούν και λένε ακόμα για τον ωραίο τον Προφήτη.
Την άλλη άνοιξι η όμορφη βασίλισσα γέννησε μια βασιλοπούλα, που η ομορφιά της δεν είχε μετασταθή στον κόσμο. Σαν εμεγάλωσε η βασιλοπούλα, αγάπησε τωραίο περιβόλι με τα μεγάλα δένδρα, τα ωραία λουλούδια, τις λίμνες, τα ποταμάκια, τα χαριτωμένα πουλιά και τους λευκούς κύκνους.
Απρίλης ήταν, άνοιξι, Θεού χαρά, γλυκάδα, Και χρόνια, αλήθεια χαλασμού, χρόνια για την Ελλάδα, Αλλά και χρόνια ελευθεριάς με κλέφταις, με ξεφτέρια.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν