Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Ιουνίου 2025
Κι' όλο βλέπανε, κι' όλο βλέπανε τις ομορφιές του κόσμου με τα δυο μεγάλα καταγάλανα μάτια τους και ποτέ δεν χόρταιναν. Τα μάτια του Πέτρου ήτανε γλυκά βασιλεμένα, σαν να τα χρύσωνε πάντα ένα ομορφόνειρο. Και δεν ήτανε θάμα στη γη που δεν τόξερε ο Πέτρος, δεν ήτανε φως, δεν ήτανε χρώμα, δεν ήτανε χάρι κι' ομορφιά που δεν το γνώριζε.
Και, — όταν κάποτε η βαρυθυμία επαυξάνεται, και μου επιτρέπη η Καρολίνα την αθλίαν παρηγοριά να κλαίω τον καϋμόν μου επάνω εις το χέρι της, — τότε πρέπει να απέλθω, πρέπει να φύγω! και περιπλανώμαι τότε μακράν εις τους αγρούς, Να αναρριχώμαι τότε εις απόκρημνον βουνόν είναι η χάρι μου, να ανοίγω από άβατον δάσος ένα μονοπάτι, διά των βάτων που με πληγώνουν, διά των ακανθών, που με κατασχίζουν!
Ητον ο γιδάρης του μοναστηριού, που τραγουδώντας κατέβαινε να ιδή τι να γίνωνται τα βακούφικα, πούχαν μείνει την ημέρα κείνη για χάρι του πανηγυριού με το μικρό κοπέλλι του και με δυο σκυλιά.
Ή τον παινέστε το λοιπόν, ή τον κατηγορήστε, Σας είπε, να ήστε ελεύθεροι· και κάμετ' ό,τι ωρίστε. 10 Μια χάρι θέλει μοναχά από την αφεντιά σας· Να μη τον αντραλέψετε με τα ζητήματά σας.
Τούτο είνε θεϊκή κατάρα!... Σε τι εκριματίσαμε κ' ήρθαμε να σφαγούμε συνατοί μας εδώ στον έρμο βράχο!... Ρίχνονται αμέσως στα γόνατα· κλαίνε, μύρονται, σταυροκοποιούνται. — Αμάν, θεέ μου! σώσε μας από το κακό και ταζόμαστε όλοι στη χάρι σου. Ξεχάνουμε τον κόσμο και τα καλά του· απαρατούμε γυναίκες και παιδιά· έλεος! Μόλις ετάχθηκαν οι καπετάνοι αμέσως έπαψε το κακό. Με μιας εσυνήρθε το πλήρωμα.
3ος ΘΕΣΣΑΛ. Λυπήσου τα νειάτα, την τόση σου χάρι, το πείσμα παράτα. Κατέβα στη στράτα και σ' όλη τη Θεσσαλονίκη 'μπρός, περήφανος κι' ως άλλοτε λαμπρός, θυσίασέ το το κριάρι στου Ηρακλέα το βωμό με σεβασμό!
— Άφτε τώρα τα χωρατά, γιατί μας έπιασε μεγάλος φόβος, καϋμένε . . . . Μην τώχεις μικρό πράμμα . . . . Ποιος ξέρει αν έπαθε και τίποτα. . . . Μου κάνεις τη χάρι, Παγώνα μου, να πάμε μαζί ως απάνου, στην Παναϊά, να ιδούμε, μην είνε πουθενά; — Πάμε, τι θα χάσουμε; είπε πρόθυμος ο νέος.
Ναίσκε, είναι από τη φύση Πολυμάθιας πλούσια βρύση, Σε ανώτατο βαθμόν. Και υποτάζει μ' άκρα χάρι Πάσα ρίζα και κλωνάρι, Και τεχνών, κι' επιστημών. Βλέπω μ' όσην ευκολία Όποια δήποτε απορία Εξηγάει, και διαλιεί. Και σε όλα με τι κρίσι Ημπορεί ν' αποφσίση Χωρίς τάχα αναβολή.
ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Την αγαλλίασι που αισθανόμεθα . . . ΑΡΓΓΑΝ Να μπορούσα να έλθω στο σπίτι σας. κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Για τη χάρι που μας εκάνατε . . . ΑΡΓΓΑΝ Για να πεισθήτε. κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Να θελήσετε να μας δεχθήτε . . . ΑΡΓΓΑΝ Αλλά ξαίρετε, κύριε, κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Εν τη τιμητική, κύριε, ΑΡΓΓΑΝ Τι είναι ένας δυστυχής άρρωστος, κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Συγγενεία σας. ΑΡΓΓΑΝ Που δεν μπορεί να κάνη τίποτε άλλο, κ.
Μπορούσε να μου βγάλη και το μάτι Σα δε μου τώβγαλε, πάλι ευχαριστημένος να είμαι «Ο τάδε σε κλέβει, Καπετάν Γιάννη, και δεν το καταλαβαίνεις»... Και σα με κλέβη, έλεγα ξανά από μέσα μου, πάλι καλά. Σα δε με σκότωσε, να του το χρωστάω και χάρι. Κ' έτσι πάντα ό,τι και να πάθαινα τώπαιρνα για το μικρότερο που μπορούσε να μου κάνη ο κόσμος. Κι' απομόνεβα. Τι να κάνης; Κ' η απομονή μια παρηγοριά είνε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν