Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
Εάν, είπε, μου δώσης θέσιν μετά αυτόν τον άνθρωπον, Αρισταίνετε, τον Επικούρειον, διά να μη είπω τίποτε άλλο κακόν περί αυτού, φεύγω και εγκαταλείπω το συμπόσιόν σου. Και συγχρόνως εκάλεσε τον υπηρέτην του και εφαίνετο έτοιμος να εξέλθη.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Ειπέ ότι δεν είναι αληθές· θα σου δώσω μίαν επαρχίαν, και θα έχης λαμπράν προαγωγήν. Διά του ραπίσματος, το οποίον έλαβες, εξιλεώνεις την οργήν την οποίαν μου διήγειρες. Θα σου χαρίσω δε οιονδήποτε δώρον μου ζητήσης. ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Ενυμφεύθη, κυρία. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Μοχθηρέ, πολύ έζησες. ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Α! τότε φεύγω. Τι σκοπόν έχεις, κυρία; εγώ δεν έπταισα εις τίποτε.
ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Μα έλεγες πως τα αινίγματα ξέρεις και λύνεις. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ψέγε με για όσα εβοήθησαν να γείνω μέγας. ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Αυτή σου η τύχη σ’ έφθειρε, δυστυχισμένε. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Λίγο με μέλλει, αφού ’σωσα μ’ αυτήν τας Θήβας. ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Φεύγω! Παιδί μου, οδήγει με να πάω στο σπίτι. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ας σε οδηγήση. Πήγαινε αφού είσαι εμπόδιο, να τελεσθή το πρόσταγμα τ’ άγιο του Φοίβου.
Τόρα δε είναι καιρός να φεύγω, συ δε περί τούτων, περί των οποίων συ ο ίδιος έχεις πεισθή, πείθε και τον φίλον σου αυτόν τον Άνυτον διά να είναι ησυχώτερος, διότι αν τον πείσης, θα ωφελήσης και τους Αθηναίους.
ΑΔΜΗΤΟΣ Αλλά γιατί σιωπηλή στέκει; ΗΡΑΚΛΗΣ Γιατί δεν πρέπει ν' ακούσης την φωνή της πριν να γίνουν αι θυσίαι εις τους θεούς του Άδου, πριν περάσουν τρεις ημέρες. Αλλά στο σπίτι πάρε την δίκαιος όπως είσαι, και εις το μέλλον, Άδμητε, να είσαι ευσεβής στους ξένους. Και τώρα χαίρε. Φεύγω εγώ να κάμω ό,τι οφείλω, και ό,τι μου επέβαλε, του βασιλέως Σθενέλου ο γυιός.
Οι δυο μας περπατούσαμε στο φεγγάρι — κι' οι ήσκιοι μας ήταν τρεις . .. Ω μελλούμενε, ω μοιραίε — ξεκίνησες! Δε θα χάσης ποτέ το δρόμο. Ακούω τα βήματά σου απάνω στα πεθαμένα βήματά μου. Είσαι στην πόρτα, καλώς ναρθής. Φεύγω — μα τούτο το τραγούδι μιαν ημέρα και συ θα το πης.
Πάρε αυτό το φλουρί, για να τρέξουνε γρήγορα ως το τέλος. Και κοίταξε να μην αργοπορήστε μες στη χώρα. Ίσια στο καραβάνι, κι από μέρος που να μη φαίνουνται λείψανα. Κερ. Έννοια σου, αφεντικό, μη φοβάσαι. Κράλης. Έχε γεια, Κωσταντή μου. Κωστ. Στο καλό, αδερφέ, κι ο Θεός μαζί σου. Αρετ. Κωσταντή μου, αχ Κωσταντή μου! Φεύγω και σας αφίνω! Κωστ.
— Ακούς, είπεν ο Μανώλης, πως το λέει και το τραγούδι; ... Έλα, γιατί μα το Θεό . .. δεν κατέω κ' εγώ είντα μπορώ να κάμω. — Δεν έρχομαι, Μανώλη, μόνο φύγε, να μην έρθη ο Στρατής γή να μη μάςε 'δη κιανείς άλλος ομάδη, είπεν η Πηγή με αγωνίαν. Ο Μανώλης εκοκκίνισεν από πείσμα. — Δε φεύγω αν δε φύγωμε μαζή, μόνο βγάλε το απού το νου σου, είπεν. Ομάδη θα φύγωμε· ακούς το;
Αυτός, όπου είναι, τώρα σε 'λίγο, θάρθη 'δω, γιατί θα σουρουπώσει, και δε θα βλέπη να κάνη δουλειά εκεί κάτω . . . Και πρέπει να φεύγω το γληγορώτερο, χωρίς να με ιδή όπως δεν με είδε ως τώρα». Εδίστασε προς στιγμήν. Ησθάνθη μέσα της φοβεράν πάλην. Είτα είπε, σχεδόν μεγαλοφώνως· «Καρδιά! . . . αυτό είναι μια απόφαση». Και δράξασα με τας δύο χείρας τα δύο κοράσια, τα ώθησε με μεγάλην βίαν.
«...Εγώ, παιδί μου, να το ξέρης, πηγαίνω, κατά τα μάτια μου. Ο κόσμος πολύ με κατάτρεξε. Κανένα δεν έβλαψα. Την αλήθεια του Θεού έλεγα. Γεννηθήτω το θέλημά του. «Αντί του μάννα χολήν». Αυτός είνε ο κόσμος! Και πάλι γεννηθήτω το θέλημά του. Δεν μπορώ πια να ζήσω στον κόσμο. Πηγαίνω στο Όρος να σώσω τις αμαρτίες μου. Ο Θεός μαζί σου. Εγώ δε θα σ' ενοχλήσω πια. Σε χαιρετώ και φεύγω.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν