United States or Mauritius ? Vote for the TOP Country of the Week !
Παρουσιασθείς ο Βοιωτός κήρυξ εις τους Αθηναίους έλεγε τα υπό των Βοιωτών παραγγελθέντα ότι είχαν κάμει αδίκημα παραβιάσαντες τα έθιμα των Ελλήνων διότι υπάρχει έν κοινόν εις όλους, όταν επέρχωνται οι μεν κατά των δε, να σέβωνται τα υπάρχοντα ιερά· ότι οι Αθηναίοι εξ εναντίας οχυρώσαντες το Δήλιον εγκατεστάθησαν εκεί· ότι πράττουν εκεί όσα οι άνθρωποι πράττουν εις τόπον βέβηλον ότι και ύδωρ ήντλουν, το οποίον οι Βοιωτοί απείχον να εγγίζουν, εκτός ότε ενίπτοντο διά τας θρησκευτικάς τελετάς.
Και τα μεν κατά την μεγάλην στρατείαν των Αθηναίων και των συμμάχων εις Αίγυπτον ούτως ετελείωσαν. Εκ δε της Θεσσαλίας εξορισθείς ο Ορέστης ο υιός του βασιλέως των Θεσσαλών Εχεκρατίδου έπεισε τους Αθηναίους να τον αποκαταστήσουν εις την εξουσίαν.
Μετά πολλάς δε διαπραγματεύσεις γενομένας καθ' όλον το θέρος, έπεισαν τους Αθηναίους να εξαγάγουν εκ της Πύλου τους Μεσσηνίους και τους άλλους Είλωτας, οίτινες είχαν αποδράση εκ της Λακωνικής, και τους αποκατέστησαν εις τα Κράνια της Κεφαλληνίας. Παρήλθε λοιπόν το θέρος εκείνο ήσυχα και χωρίς να διακοπούν αι μεταξύ Αθηναίων και Λακεδαιμονίων σχέσεις.
Από της ημέρας δε εκείνης ο Βερδίκκας εθεώρησε τον Βρασίδαν ως εχθρόν και του λοιπού έδειξε προς τους Πελοποννησίους χάριν των Αθηναίων ασύνηθες μίσος και εναντίον των αναγκαίων συμφερόντων του ενήργει διά παντός τρόπου να συμφιλιωθή τάχιστα με τους μεν και να απαλλαγή από τους δε. Επιστρέψας δε ο Βρασίδας εκ της Μακεδονίας εις την Τορώνην εύρε τους Αθηναίους κατέχοντας ήδη την Μένδην.
Εξελθόντες εκ της Μιλήτου, όπου οκτακόσιοι στρατιώται, και οι μετά του Χαλκιδέως ελθόντες Πελοποννήσιοι, και το ξενικόν επικουρικόν του Τισσαφέρνους, και αυτός ο Τισσαφέρνης παρών μετά του ιππικού του, συνεπλάκησαν με τους Αθηναίους και τους συμμάχους.
Άλλως ήξευραν ότι τα πράγματα των εχθρών, περί των οποίων ήτο κάλλιον παντός άλλου πληροφορημένος, τω παρείχαν ακόμη ελπίδας τινάς ότι θα παρουσίαζαν μεγαλυτέρας δυσχερείας παρ' ό,τι εις τους Αθηναίους τα ιδικά των πράγματα, εάν καρτερήσουν πολιορκούντες, διότι θα εξήντλουν τον εχθρόν διά την απορίαν των χρημάτων, προ πάντων τώρα, ότε μετά του υπάρχοντος στόλου ήσαν κύριοι της θαλάσσης.
Ο δε Δημοσθένης ενώ επλησίαζεν ο πελοποννησιακός στόλος, εξαπέστειλεν εις Ζάκυνθον δύο πλοία, διά να μηνύση εις τον Ευρυμέδοντα και τους ευρισκομένους εις τα πλοία Αθηναίους να σπεύσουν, διότι εκινδύνευεν η Πύλος.
Τούτο άλλως ήτο φόρος προσφερόμενος εις τους Λακεδαιμονίους, των οποίων επεδίωκον να διατηρούν την συμμαχίαν διά τον φόβον των Αθηναίων, ένεκα δε του προς τους Αθηναίους μίσους των δεν είχον πλέον ούτε το αυτό συμφέρον ούτε την αυτήν ευχαρίστησιν να τιμούν τον Άγνωνα· εν τούτοις απέδωκαν τους νεκρούς εις τους Αθηναίους.
Θυμούμουν και του Βικέλα τους στίχους, όταν έγραφε ρωμαίικα ο Βικέλας και μας μετάφραζε τον Όμηρο — κι όχι το Σαικσπήρο. Θυμούμουν τους στίχους του Βικέλα, θυμούμουν τους Αθηναίους και κοίταζα τον ξάδερφο μου, του Βικέλα τανίψι, δεκοχτώ χρονώ παλληκάρι, που μοιάζει δεκατεσσάρω. Είναι νόστιμο το ξαδερφάκι μου πολύ. Σπουδάζει, λέει, μηχανικά. Μηχανικά; Ας είναι!
Εάν δε δεν ηθελήσαμεν να αποσπασθώμεν από τους Αθηναίους, καθώς μας εσυμβουλεύσατε, η διαγωγή μας δεν ήτο άδικος, διότι και οι Αθηναίοι εβοήθησαν ημάς εναντίον των Θηβαίων, ότε σεις ηρνήθητε να μας βοηθήσετε.
Λέξη Της Ημέρας